بیش از 40 روز از سفر مرتضی قمصری همکار قدیمی مان می گذرد و بسیاری از دوستان و همکاران جای خالی او را احساس می کنند.
مرتضی قمصری روحیه طنزآلودی داشت، با همه به نوعی شوخی داشت، کنجکاو بود، به دنبال سوژه های مختلف میرفت و به دوستان خود در رسانه ها خبر می داد و خیلی ها وقتی می خواستند از صحت خبری اطمینان یابند یکی از منابع شان مرتضی بود. چون در طول روز با بیش از 200 نفر حرف میزد، تکس می کرد، ایمیل می کرد.
یکی دیگر از محسنات مرتضی، دفتر تلفن هایش بود، ما در مجله جوانان هرگاه شماره تلفن کسی را نیاز داشتیم و در دسترس نبود، به مرتضی زنگ می زدیم، مرتضی اگر حتی آن شماره را نداشت از زیر سنگ هم شده بود پیدا می کرد.
یادم هست یکبار شماره هنرمندی را در داخل ایران می خواستم، به مرتضی زنگ زدم، او هم شماره را نداشت ولی در مدت نیم ساعت شماره را از طریق دیگر هنرمندان و حتی از طریق همسایه دیوار به دیوارش پیدا کرد. مرتضی در همه چیز پیگیر بود، اگر چیزی می خواست، خواهشی داشت تا رسیدن به آن دست بردار نبود. ما همیشه استواری، مقاومت، پیگری وکنجکاوی و سماجت اورا می ستودیم چون بهرحال به نتیجه می رسید.
مرتضی درسالهای اخیر به جای اینکه به خودش برسد، به اطرافیان و دوستان خود می رسید، بدنبال خواسته های آنها بود، برایشان بلیط کنسرت ها را تهیه کند، آنها را به کاباره بفرستد، برایشان شام وناهار تهیه کند و در همه این موارد کمتر برای خودش طلبی می کرد.
مرتضی در کار عکاسی و فیلمبرداری هنرمند و نکته بین بود، همیشه در کارهایش به صحنه ها و تصاویری بر می خوردیم که خبر از هوش وسلیقه سرشار او می داد.
مرتضی با همه هنرمندان دوست بود. در حد توان کمک شان می کرد، اگر هنرمند جوان و جدیدی از راه میرسید، مرتضی او را با خود همه جا می برد تا یاری شان بدهد. اگر چیزی از مرتضی می خواستی با سخاوت تمام به دستت میرساند، براستی دست و دلباز بود.
سالهای آخر از خانواده اش در لندن دور بود دلتنگ شان بود، ولی برای شب عروسی یکی از پسرهایش ماندنی ترین ویدیو را تهیه کرد او از 40 هنرمند سرشناس و چهره های برجسته، چند کلمه تبریک یک ویدیوی زیبا تهیه کرد و برای پسرش فرستاد.
مرتضی مهربان بود، یکدنده بود، رفیق و دوست بود. یادش همیشه زنده است.
