با هادی گلیان یک چهره آشنای جامعه ایرانی که در زمینه های مختلف اجتماعی فعال بوده ، این بار گفتگوئی در جوانان رادیو و مجله جوانان داشتیم و درباره مدرسه پرواز پرشور و هیجان یارا گلایدر که پرواز با چترهای رنگین در دل آسمان هاست
پرواز با پاراکلایدل به جرات پرشور و هیجان ترین پرواز و در عین حال کم خطرترین پرواز است ودیدیم که از کودکان زیر 10 سال تا مردان و زنان بالای 68 سال نیز برای پرواز آنها بودند و برای شناخت بیشتر یکروز را در سن دیاگو درکنار اقیانوس با شیوه کار و پروازهای گلیان آشنا شدیم و خواستیم که از خود و مدرسه خود و خصوصیات پرواز برایمان بگوید.
من هادی گلیان هستم که گهگاهی در اینجا به نام هنریک هم صدایم می کنند. در سیستم آمریکایی هایی خیلی ها دوست دارند به نام هادی صدایم کنند و خیلی ها هم هنریک که البته یک جورهایی شبیه به هم است.
• شما را همیشه پر جنب و جوش در همه زمینه های اجتماعی دیدیم ولی دو هفته پیش در سندیاگو فضای جدیدی از فعالیت های شما را دیدیم؛ یک نوع فعالیت هم ورزشی و هم تفریحی؛ برایم خیلی جالب بود و تعجب کردم که چرا جامعه ایرانی از این نوع فعالیت شما بی خبر است. پرواز کردن با چترهای هواپیما و اساساً پرواز کردن برای همه انسان ها جذاب و رویایی و به نوعی یک آرزوست که این امکان برایشان فراهم شود، من با کمک شما این جسارت را پیدا کردم که از صخره ای که کنار دریا بود یک ساعتی پرواز کنم، این مدرسه پروازی شما از چه زمانی شروع به کار کرده است و چه نوع برنامه هایی دارد و هدف شما از راه اندازی این مجموعه چیست؟
- من درآمریکا دوره های زیادی دیده ام، مثل اسکای دایمنت، فرود از هواپیما یا نوعی ورزش های دیگر و پارا گلایدل ، مردم که به این نوع ورزش ها علاقه دارند، دوست دارند با یک نفرتفریحی پرواز کنند. حالا نیم ساعت یا حتی بیست دقیقه، یا دوست دارند این رشته را یاد بگیرند. ازآنجایی که من عاشق آسمان بودم، دنبال این کار رفتم و با تعدادی پس زمینه قبلی که در پرواز داشتم تصمیم گرفتم این مؤسسه را راه اندازی کنم. در آمریکا تقریباً من نفراول هستم درجامعه ایرانی که مجوزهای لازم را برای این کار گرفته ام. ما ایرانی های زیادی داریم درآمریکا که پرواز می کنند، ولی دراین حد نیستند که بتوانند این رشته را تدریس کنند.
دراین مدرسه من بخاطر جوان ها و کسانی که علاقمند به پرواز هستند کارم را شروع کردم و می بینم کسانی هستند که وارد این رشته شدند حتی بیماری هایی که داشتند را فراموش کردند.
من بیست و هشت سال است که دراین رشته فعالیت می کنم والبته سه چهارمربی دیگر هم در این مسیر همراهی می کنند. یکی از ما ازجمله در سان دیاگو فعالیت می کنیم والبته درهمه جای آمریکا این ورزش وجود دارد اما ما ممتازترین و مهم ترین مدرسه پرواز را داریم. بخاطر برنامه ریزی دقیق و منظم همه چیز به خوبی پیش می رود.
• دراین مدرسه شما با چترهای مختلف آموزش می دهید، مثل کایت؛ برای خوانندگان مجله بفرمائید که شیوه این کار چگونه است؟ آیا خطری برای کسی ندارد و مسایلی که در این مسیر وجود دارد.
- کایت، در زمان گذشته هم بوده و یکی از افسران ارتش ما در ایران در این رشته فعال بود، ورزش ما که همان پاراگلایدل است با چتری است که روی سر مسافرقرار می گیرد. چتر در مرحله اول چک می شود که هیچ خطری برای مسافر نداشته باشد با چند دقیقه راه رفتن و گرفتن وزش باد خوب می توان پرواز کرد و مجدداً بر می گردیم و درجای اول فرود می آئیم. ما هیچگونه وسیله برقی و موتوری و ازاین جور چیزها را همراه نداریم.
• چه تضمینی برای امنیت این پرواز وجود دارد؟
- این یک ورزش است. اگر شما مسلط باشید و بدانید که چه می کنید، مشکلی پیش نمی آید ولی اگر درهرکاری نادانسته وارد شوید ممکن است خطرناک باشد. از قبل در مدرسه ما مشخص می شود که مسافر درچه روزی و درچه ساعتی پرواز می کند، بستگی به شرایط جوّی هم دارد. باید شرایط پرواز وجود داشته باشد، البته درهرشرایطی مشکل خاصی پیش نمی آید. ولی بهتر است ساعت و زمان پرواز مشخص باشد و بهتر است حتما با یک مربی همراه باشید، بعضی می روند دراینترنت، وسایل می خرند و پرواز می کنند ولی اگر خدای نکرده اتفاقی بیفتد. آن موقع دیگرقابل جبران نیست.
• وقتی که پرواز می کنیم. حتما باید تکنیک هایی هم برای بالا رفتن و جابجایی و فرود آمدن یاد بگیریم، چون من این کار را تجربه کردم، می خواهم توضیحاتی هم در این باره برایمان بدهید.
- وقتی شروع به آموزش دادن می کنیم، معمولاً دو ماه طول می کشد که متقاضی بتواند اصول پرواز را کاملاً یاد بگیرد. حدود شش ماه پروازها زیرنظر ما انجام می شود، کجا بروند، چطور حرکت کنند، حتی از طریق رادیو کنترل می شوند، اگر مسافر تجربه نداشته باشد ممکن است خطراتی او را تهدید کند، اما اگر کسی دوره های آموزشی ما را طی کند به راحتی می تواند به تنهایی پرواز کند.
• شما در مدرسه پرواز، چه درس هایی به مراجعه کنندگان می دهید؟
- درمدرسه ما، دو ماه آموزش می دهیم، بعضی ها البته زمان بیشتری برای پرواز لازم دارند حتی موردی پیش آمده که چند ماه یا یکسال طول کشیده است تا جسارت پرواز را پیدا کرده است. دراین ورزش سن و سال مهم نیست، از دختربچه 9 ساله داشتیم تا فرد بالای 64 ساله! مهم این است که داوطلب چگونه درس را یاد بگیرد تا بتواند پرواز کند. البته صحیح و سالم پرواز کردن مهم است البته یک جوان 19 ساله، خواه ناخواه زودتر به نتیجه می رسد تا یک فردی که مثلاً 70 ساله است. برای ما سن و سال مهم نیست، البته تا زمانی که داوطلب مسلط به پرواز نباشد به او اجازه پرواز داده نمی شود، حالا در هر سن و سالی که باشد. برای ما مهمترین اصل سلامت آدمهاست و اینکه فضای پرواز آن ها بی خطرباشد.
• من روزی که برای پرواز آمدم، آدمهای بالا هشتاد سال راهم دیدم که پرواز می کنند.
- پنجاه درصد این ورزش به اکتیوبودن داوطلب هم بر می گردد، کسی که مشکل جسمی داشته باشد نمی تواند پرواز کند، درپرواز داشتن دست سالم شرط اول است، چون بیشترین بخش بدن در پرواز کردن با دست راست برای کنترل چتر در چپ و راست و بالا و پائین . وقتی که کسی روی هوا می رود فکرش باید در دست هایش متمرکز باشد برای کنترل پرواز.
• تمام ریزه کاری ها را به داوطلبان می گوئید و آموزش می دهید؟
- ما دو تا کلاس داریم، یکی همراه با مربی پرواز است که بیشتر حالت تفریحی دارد، شخصی که در این حالت پرواز می کند، نیازی به گذراندن دوره آموزشی ندارد، او فقط می خواهد تجربه پرواز کردن را داشته باشد که همراه مربی پرواز می کند، حالا بیست دقیقه، نیم ساعت یا هر زمانی که دوست دارد، البته ما به او هم توصیه های ایمنی را می کنیم.عده ای هم برای یاد گرفتن پرواز به تنهایی وارد مدرسه می شوند که ما باید از صفر تا صد را به آن ها آموزش بدهیم.
• دفترشما الان درسن دیاگو فعالیت می کند؟
- مدرسه ما در لس آنجلس است. ولی بخاطر لایسنس هایی که من گرفته ام می توانم در محل های مختلف شاگردان را آموزش بدهم. و با خودم همراه ببرم. مثلا ممکن است یک روزی آنها را به سانفرانسیسکو ببرم و پرواز کنیم و برگردیم. درکار ما منطقه زیاد مهم نیست. برای کسانی که باید سرگرم باشند در لاهویای سن دیاگو بهترین محل است برای پرواز کردن تفریحی. البته خوب ممکن است در پروازهای تفریحی مثلا خانواده هم همراه باشند تا پرواز بچه اشان را ببینند و حتی درمنطقه ای باشد که برای پیک نیک آمده اند، باید شرایط جغرافیایی برای پرواز وجود داشته باشد. کسانی که دوست داشته باشند، آنها را به سن دیاگو می بریم ولی مرکزیت مدرسه من در لس آنجلس است.
• این چترها چند نوع است. دیدم که کوچک و بزرگ دارد؟
- کسی که می خواهد پرواز کردن را یاد بگیرد براساس وزن و قد داوطلب انتخاب می شود. برای پرواز دو نفره برای یک چتر بزرگ دارد که میتواند تا پانصد پوند را با خودش داشته باشد.
- اصولاً نمی‌شود درکوتاه ترین زمان ممکن دوره مدرسه را با همین گفتگوی کوتاه به پایان ببرید. کسی که برای پرواز می آید در زمان آموزش دیدن از منابع آموزشی چون کتاب هم استفاده می کند که دراین کتاب نوشته شده سرساعت 7 تا 12 برای پرواز سالم باید وجود داشته باشد.
برای پرواز دو نفره مربی تشخیص میدهد که چگونه حرکت کند، اگر مسافر سنگین وزن باشد حتما به سرعت باد بیشتری احتیاج است سرعت باد برای پرواز دونفره هم باید با سرعت حدود 10 تا 18 مایل باشد.
• مدت پرواز قاعده خاصی دارد؟
- ممکن است وقت پرواز کننده حتی نیم ساعت باشد، مشروط براینکه روز خوبی باشد وهوای خوبی و باد مناسبی، آن وقت ممکن است حتی تا یکساعت هم این پرواز ادامه داشته باشد.
• کم سن ترین و بزرگترین داوطلبانی که تا حالا داشته اید؟
- سه سال پیش یک دخترخانمی بود که پدرش او را برای پروازکردن آورد و اینکه یاد بگیرد، اول همراه او پرواز کردم به عنوان مربی که ببینم چه رفتاری دارد، دیدم این دخترخانم 9 ساله چقدر شجاعت دارد و جسوراست و بعد از پرواز به پدرشان گفتم که ایشان آینده خوبی خواهد داشت و بعد از یکسال آموزش و پرواز کردن ایشان به تنهایی پرواز می کند و شروع کرد به رفتن به مسابقات و من مربی شخصی ایشان شدم درجاهای مختلف مسابقه داده است و ایشان حتی درکشورهای اروپایی مسابقه داده است . و مسن ترین هم آقایی بود که 68 ساله بود و هنوز هم پرواز می کند.
• تا به حال برای شما حادثه ای اتفاق افتاده است؟
- برای من یکبار در یک مسابقه اتفاق افتاد، در چالشی که روی هوا با یک نفرداشتم، رفتم به جایی که نباید می رفتم، ارتفاع البته زیاد نبود، چتر مشکل پیدا کرد، چتر رزرو را باز کردم و توانستم روی زمین بنشینم چون روی درخت فرود آمدم و کمی زخمی شدم.
• آیا ممکن هست درآسمان چترها به هم بخورند وحادثه ایجاد شود؟
- ممکن است، اگر احتیاط نکنید، امکان این تصادف وجود داشته باشد، در آسمان تعداد کمی درحال پرواز دیده می شوند و درجایی ممکن است این تعداد به 20 نفر هم برسد، باید قوانین رعایت شود در رفت و برگشت ها و البته ممکن است هنرجویان جدید بخاطر کم تجربه بودن دچار مشکل شوند.
• شهریه و شرایط ثبت نام درمدرسه پروازی شما چگونه است؟
- همه این شرایط در وب سایت نوشته شده است. در لس آنجلس اگر این مدرسه ها را جستجو کنید، انواع و اقسام مربی ها دیده می شود، و همینطور انواع قیمت ها هم دیده میشود. مثلاً دوره ای که با ما می گذرانید می شود 2500 دلار ولی ممکن است کسی دیگر 800 دلار بخواهد، دلیل ارزانی قیمت او بخاطر این است که مجوز رسمی این کار را ندارد. و نمی تواند پس از پایان دوره هم به شما مجوز پرواز بدهد. حالا همین مربیان بعد از اینکه شما علاقمند شدید بلافاصله کل وسایل پرواز را به شما می فروشند با رقم بالایی، درحالیکه شما هنوز دوره آموزشی را ندیده اید، مثل اینکه شما هنوز گواهینامه رانندگی نداشته باشید ولی یک ماشین بخرید و آن را به در و دیوار بزنید. در مدرسه ما وقتی شاگردی وارد می شود تا زمانی که لایسنس نگرفته از تمام وسایل موجود زیرنظر ما استفاده می کند.
بعضی از مدرسه ها، هدفشان جذب شاگرد نیست، آموزش نیست، بیشتر هدفشان فروختن وسایل پرواز است ما فقط به این فکر می کنیم که این هنرجویان بتوانند صحیح و سالم پرواز کنند و در طولانی مدت این علاقه و اشتیاق و این ورزش را ادامه دهند. بیشتر شاگردهای من آمریکایی هستند، ایرانی خیلی کم می آیند و یا گول می خورند و جذب جاهای دیگری می شوند و پیش می آید که بعد به مدرسه ما می آیند و می گویند در آن مدرسه پروازی چیزی یاد نگرفته اند. من می گویم اگر به مدرسه ما می آئید باید طبق قوانین اینجا آموزش ببینید.
وقتی شاگرد پرواز را یاد می گیرد، ابتدا از مربی یک لایسنس می گیرد، مدرک اولیه و بعد می تواند زیرنظر مربی پرواز کند. بعد از 50 ساعت پرواز زیرنظر مربی یک لایسنس دیگری می گیرد که کلاس بالاتری دارد و آزاد است هرجا که می خواهد پرواز کند.
امیدوارم درآینده نزدیک شاهد حضور هموطنان ایرانی در مدرسه پرواز باشم و آنها هم بتوانند لذت پرواز را تجربه کنند.
• شماره های تماس و وب سایت دردسترس شما، میتواند کمک مهمی باشد برای علاقمندان.
818-681-7936 شماره تماس کاری من است و وب سایت ما هم:
www.paracalifornia.com وقتی وارد وب سایت می شویم نوشته است:
Paracalifornia Paragliding School
