هر جا چراغي روشنه، از ترس تنها بودنه،
اي ترس تنهايي من، اينجا چراغي روشنه.
به همت داريوش بيش از ده سال است كه بنياد آينه چراغ هميشه روشني است براي عزيزاني كه با آسيب‌هاي اجتماعي شبانه روز دست و پنجه نرم ميكنند. اين هنرمند روشنگر و فعال اجتماعي ما سالهاست كه كنفرانس هايي تحت عنوان ” در جستجوي جامعه اي سالم” در سراسر دنيا برگزار ميدارد تا هموطنان خود را با سه اسلحه آگاهي، آموزش و پيشگيري توانمند سازد. در جستجوي جامعه اي سالم بحثي است بسي گسترده و هدفي است بسي مبرم، نه تنها براي جامعه ي ايراني، بلكه براي جامعه جهاني، چرا كه جهان و جهانيان در دوراني بسي بحران زده و متلا‌طم بسر مي‌برند.
بنياد آينه، كه به همت داريوش اقبالي سالهاست در سراسردنيا با برگزاري سمينارهاي آموزشي، با ارائه سه اصل آموزش، آگاهي و پيشگيري جامعه نقشي كليدي در توانمند سازي جامعه ما ميدارد، اين بار نيز روز يكشنبه 8 آوريل 2012 در دانشگاه جورج واشنگتن در واشنگتن دي سي كنفرانسي تحت عنوان ” آزادي از آن ماست اگر…” را برگزار مينمايد. هدف بنياد آينه از برگزاري اين سمينار آموزشي، نه تنها آگاهي رساني، بلكه قدمي‌سازنده بسوي حركتي بين المللي است در مسير مبارزه با آسيب‌هاي اجتماعي است.
سالهاست كه داريوش از همه نهادهاي مردمي‌و متخصصين و فعالين اجتماعي دعوت نموده تا در مبارزه با آسيب هايي كه بطور صعودي در سراسر دنيا در حال رشد مي‌باشند، با عزمي راسخ، دركنار يكديگر قرارگيرند. چرا كه داريوش معتقد است كه تنها با حركتي جهاني و برخوردي بين المللي ميتوان به جنگ آسيب‌ها رفت و پيروز شد.
شايان ذكر است كه دراين سمينار، كه از ساعت 1 بعد از ظهر يكشنبه 8 آوريل در دانشگاه جورج واشنگتن برگزار خواهد شد، داريوش كه خود مدير اجرائي اين سمينار نيز خواهد بود از متخصصين، اساتيد و فعالا‌ن انساندوست و نمايندگان سازمانهاي غير انتفاعي ديگري، چون دكتر رامين احمدي، احمد باطبي و دكتر آرش و دكتر كاميار علا‌يي و دكتر ايرج شمسيان دعوت نموده تا در اين راستا با او همگام باشند.
ريشه يابي آسيب‌هاي اجتماعي كه به گفته داريوش به موازات نقض حقوق بشر پيش ميرود، كه هموطنان ما بيش از پيش گريبانگير آنها مي‌باشند، و از ديدگاه داريوش، موزيانه و موريانه‌وار ريشه‌هاي جامعه، بخصوص نسل آينده را نابود ميكنند، نياز به همدلي و همبستگي نه تنها فرد فرد جامعه، بلكه تمامي‌نهاد‌هاي مردمي‌كه در مسير خدمت به جامعه گام برمي‌دارند مي‌باشد. داريوش معتقد است كه گام‌هاي مقطعي و منزوي سازمانهاي دولتي و يا غير انتفاعي تا كنون در حتي مهار كردن رشد اين آسيب ها، كه شامل بيماري اعتياد، ايدز، فقر، معضل پناهندگان و كودكان خياباني و كار مي‌باشد، نبوده. فقدان پيشگيري از آسيب هايي كه مي‌بايست در صدر فعاليت‌هاي سازمانهاي بين المللي باشد در رشد اين آسيب‌ها نقشي بسي عميق داشته است.
اميد است كه با برگزاري چنين كنفرانس هايي زنجير نهادهاي مردمي‌هر روز گسترده‌تر گردد.