اخبار گونا گون

فرهنگ فرهی
هوشنگ سیحون معمار پرآوازه و برجسته  و پدر معماری نوین ایران روز دوشنبه در 94 سالگی درونکوور کانادا دیده از جهان فرو بست. این معمار بزرگ پایان نامه ی دکترای معماری خود را از دانشسرای عالی هنرهای زیبای پاریس (بوزار) دریافت کرد. و در بازگشت به ایران در دانشکده هنرهای زیبای تهران که تازه تاسیس شده بود اشتغال یافت و راه را به روی شناساندن میراث غنی معماری بومی ایران باز و هموار کرد وبا اتکاء به این میراث طراحی بناهای جامعه ی مدرن ایران را عهده دار شد وخود به طراحی و مهندسی آرامگاه شماری از بلندپایگان فرهنگ و هنر ایران پرداخت که از آن جمله است: آرامگاههای عمرخیام، و کمال الملک نقاش نامدار در نیشابور و آرامگاه بوعلی سینا در همدان است که تلفیق و آمیزه ایست از هنرمندان معماری و سنت بومی دیرینه ی معماری درایران امروز.
هوشنگ سیحون با شناخت و آگاهی یی که از جهان معماری داشت حتی در طراحی بنای کارخانه های صنعتی هم از زیبایی شناختی معماری بومی بهره گرفت تا محیط کار صنعتی نیز از فضایی دلپذیر برخوردار باشد که از آن جمله است طراحی ساختمان های سازمان نقشه برداری کل کشور، کارخانه ی نخ ریسی کورس اخوان، ساختمان کارخانه ی آرد مرشدی، مجتمع آموزشی یاخچی آباد، سینما آسیا، سینما سانترال، کارخانه ی کانادادرای تهران و اهواز.
او دانشجویان بسیاری را در دانشکده هنرهای زیبا تربیت و تجهیز کرد دانشجویانی که معماران سرشناسی درایران شدند.
هوشنگ سیحون در کنار معماری به کار نقاشی پرداخت وآثار برجسته ای به وجود آورد تا آنجا که شماری از تابلوهای او در کنار آثار نقاشان بزرگی چون پیکاسو و سالوادر دالی در نمایشگاه نقاشی دانشگاه ماساچوست به نمایش در آمد. او بعد از انقلاب به ونکوور کانادا رفت و در کنار نقاشی به تحقیق و پژوهش هم پرداخت که از آن جمله است تحقیق در زمینه ی تاثیر معماری ساسانی در پیدایش معماری معروف به معماری اسلامی است.
 نقش کارساز او در پیدایی ایران متجدد، نقشی انکارناپذیر و فراموش نشدنی است.

اگر چه منور رمضانی آموزش نقاشی ندید و تا 70 سالگی آن را تجربه نکرد، اما قالی بافی و طراحیِ نقش قالی برای چند دهه، ذهن و چشمانش را در به کارگیری عناصر بصری و دغدغه های تصویرگری توانا ساخت تا بتواند زبان بصری اش را با راه حل های شخصی اش پیدا کند. از سوی دیگر این زبان بصری در خدمت بیان ساده و بی پیرایه ی زندگی اش قرار گرفت. این دو امر در کنار هم، برقرای ارتباط با آثارش را تسهیل کرده و مخاطب با کلید واژه ی عنوان می تواند در جهان تصویری اش وارد شود و دغدغه های موضوعی و تصویری ننه حسن را دریابد.
در هم تنیدگی قالی و نقاشی در آثار ننه حسن به حضور قالی ها در نقاشی هایش چه در فضاهای درونی و چه بیرونی محدود نمی شود. استفاده از ریتم ها و موتیف های تکرار شونده، استیلیزه کردن فیگورها و تکرارشان و تبدیل آن ها به یک پترن و نقش مایه، فرم های مرکزیِ دایره و چندضلعی، تقارن ها و به ویژه حاشیه ها، نقاشی هایش را شبیه قالی کرده است. گاه صحنه ای دیده می شود مانند زیر کرسی یا سر سفره نشستن با موتیف های دایره و چند ضلعی در میانه، با حاشیه ای شبیه قالی که در دو طرف تارها نیز نقاشی شده اند مخاطب را مردد می کند که این یک نقاشی از یک صحنه است و یا نقاشی ای از یک قالی!
فارغ از تاریخ هنر، آکادمی، تئوری، سنت های هنری و نقاشی ایران و جهان، نقاشی ننه حسن ادامه ی قالی بافی اوست. حال که محدودیت تارو پود را ندارد با رنگ های خالص و تند و خط های لرزان به گونه ای شخصی راه حلی پیدا می کند، چگونه نیمرخ بکشد؟ چگونه 360 درجه نشستن افرادی برسر سفره یا زیر کرسی را نشان دهد که همه چهره ها دیده شوند؟ با حداکثر سادگی و حداقل عناصر، فیگورها شخصیت دارند و تیپ نیستند. قالی بافی به او دقت و حوصله را آموخته است لذا جزییات ریز، نقطه گذاری زیاد، حاشیه های پرکار برایش طبیعی می نماید و از این رو نقاشی های پر از جزییاتش روان است.
ننه حسن در نقاشی هایش زندگی اش، پیرامونش، رویا ها و باورهایش را بی پیرایه نقش می کند: خودش، کودکی اش، پدرش، شوهرش، پسرش، فرزندان از دست داده و عمه هایش را از یکسو و پیامبر و رستم و سهراب و … را از سوی دیگر ترسیم می کند. نگاه دقیقش به پیرامون هم معماری خانه و مسجد را در بر می گیرد و هم رودخانه و گورستان را. هم عروسی و چهارشنبه سوری و شب یلدا را نقش می زند و عزا و اعتیاد خویشاوندانش را وهم داستان ها و روایت های حماسی و آیینی محل زندگی اش را . نقاشی هایش از شستن لباس تا رویاهایش و غم و شادی و نجواها و رازهای درونی اش را در بر می گیرد. نقاشی های ننه حسن، ادامه قالی بافی اوست و زندگی را با زبان بصری ویژه ی خود ترسیم می کند.

حمید سوری

روز شنبه ۳۱ می ازساعت ۵ تا ۹ شب ، به مناسبت سالروز درگذشت بانو معصومه سیحون ، نمایشگاه آثار نقاشی ننه حسن ، منوّر رمضانی ، در گالری سیحون گشایش می‌‌یابد و به مدت یک هفته بر پا خواهد بود .
هنرمند نامی‌، شهره آغداشلو، کتاب جدید خود را ارائه و برای دوست دارانش به امضا می‌‌رساند.
ورود برای عموم آزاد است

Seyhoun Gallery: 9007 Melrose Ave., West Hollywood  CA 90069

Naneh Hassan’s Paintings
Continuity of Carpet weaving and Life

By Hamid Severi

Although never learnt painting in an academic manner and it was only at the age 70 that she began to experience painting, but Monavar Ramezani’s carpet making and designing carpet pattern for several decades, enabled her mind and eyes to apply visual elements and image making concerns, in order to find her own visual language through her personal solutions. On the other hand, this visual language served as her simple and unaffected expression of life. These two together, simplify communicating with her works and the audience can reach her illustrative world by caption keyword and perceive her subjective and pictorial apprehensions.
Interwoven carpet with painting in Naneh Hassan’s works is not restricted to inclusion of carpets in her paintings-either in the interior or exterior scenes. The use of rhythms and repeated motifs, stylization and iteration of figures and translating them into pattern and motif, central forms of circle and rectangle, symmetries and specially borders, liken her paintings to carpets. Sometimes it depicts a scene in regard to sitting beneath the seat or around the tablecloth, with circle and polygons motifs in the middle, and a border similar to the carpet painted at the two sides of fibers (warps) all make the audience wonder if it is actually a painting or a carpet?
Regardless of the art history, academy, theory, artistic traditions and the Iranian and world painting, Naneh Hassan’s painting is the continuation of her carpet making tradition. When she is not curbed by warp and woof, Naneh Hassan figures out solutions on her own initiative, with pure and sharp colors and vibrated lines. How does she paint profile? How does she illustrate people sitting beneath the seats or around the tablecloth in 360 degrees, and all faces can be seen? With maximum simplicity and minimum elements, the figures have personality and are not the type. Carpet weaving taught her accuracy and patience, so that tiny details, excessive punctuation, detailed borders, are just natural to her. Consequently her fully detailed paintings are fluent.
Naneh Hassan unaffectedly depicts her life, ambient, dreams and beliefs in her paintings: she, on one hand, illustrates herself, her childhood, her father, her husband, her son, her lost children; and, on the other hand, the Prophet of Islam, Rostam and Suhrab and so on. Her precise perspective of the milieu encompasses architecture of domestic residences and mosques as well as rivers and the cemetery. She, additionally, portraits wedding ceremonies and Chaharshanbeh Suri and the Yalda night feasts, mourning for and addiction of her relatives along with folklore tales and epics and ritual narratives of her location. Her paintings include a wide range from washing clothes to her dreams, sorrows, joys, and her inner whispers and secrets. Naneh Hassan’s paintings are the continuation of her carpet making tradition and illustrate life in her specific visual language.

این برنامه های خاطره انگیز و ماندنی را احمد آزاد هنرمند نامدارمان از آرشیو خود همه هفته به «جوانان رادیو» هدیه می کند.
گلچین هفته  80:  محمدرضا لطفی – عبدالوهاب شهیدی- سیما بینا – جلیل شهناز- شجریان
گلچین هفته 81 : درویش خان – عبدالوهاب شهیدی – محمد رضا لطفی – عهدیه – شجریان