حسین یوسف‌زمانی در یکم شهریور سال ۱۳۱۲ در سنندج به دنیا آمد. او که با برادر بزرگترش حسن یوسف‌زمانی دو سال فاصله سنی دارد، در همان اوان کودکی پدرشان را از دست دادند و به همین دلیل از نوجوانی با کار تحصیل همزمان زندگی خود را به پیش بردند. پس از طی مدرسه موزیک نظام از سال ۱۳۳۷ به تهران آمد و ضمن همکاری با ارکسترهای رادیو ایران، با درجه ممتاز از کنسرواتوآر عالی موسیقی فارغ‌التحصیل شد.
وی در طول پنجاه سال فعالیت مستمر و همکاری با ارکسترهای رادیو تلویزیون، فرهنگ و هنر، سمفونیک، اپرای تهران و تدریس در دانشگاه، آهنگ‌های فراوانی برای ارکستر و خوانندگان ساخته و رهبری نمود.
وی ماه ها از بیماری سرطان رنج می‌برد و نهایتاً در عصر روز سه شنبه دهم دی‌ماه ۱۳۹۲ در بیمارستان پارسیان در سعادت آباد تهران با زندگی وداع کرد.
مجله جوانان درگذشت استاد یوسف زمانی را به خانواده و دوستداران آنمرحوم تسلیت می گوید.
***
از آثار او میتوان به نمونه های زیر اشاره کرد:
آثار بدون کلام: سوئیت سمفونی سوگ سهراب-رها (بر مبنای محلی کردی دو بدو)- مارش نبرد- بانگ- موزیکهای میان پرده- رهرو- نیایش- موج- اوج- شادی کوچولو مارش شاهین- جهش- آلبوم بارون بارونه (پیانو: هومن خلعتبری)
آثار با کلام
قفس تن، خواننده: بهرام گودرزی- مجموعه بوی باران، خواننده: محمد رضا شجریان-ندا، شعر: دکتر قدمعلی سرامی- پیام من، شعر: دکتر قدمعلی سرامی گروه کر-رقص بارون، شعر: عمران صلاحی، خواننده : سیمین غانم-گریه امونم نمیده، خواننده: هایده-همسنگر، شعر: دکتر قدمعلی سرامی، خواننده: بهرام گودرزی- میخوام حرفی بزنم، شعر: مهندس باغ شمالی، خواننده: هایده-دست از طلب (جام عشق)، شعر: حافظ، خواننده: نادر گلچین- دو دریچه، شعر: مهدی اخوان ثالث، خواننده: نادر گلچین – مجاهد پیر، گروه کر- همت، شعر: اقبال لاهوری، خواننده: بیژن کامکار- بهاران، شعر: دکتر قدمعلی سرامی، خواننده: سپهر- خوزستان، شعر: دکتر قدمعلی سرامی گروه کر- سرا اندازان، شعر: مولانا جلال الدین بلخی، خواننده: گودرزی و….
تنظیم
دایه دایه، گرداب، آهنگ عرفانیان، خواننده: قدمی، حیات جاودان، شعر: سعدی آهنگ عرفانیان، موزیک و مقدمه نوشته حسین یوسف زمانی، خواننده: گلریز- سرود وحدت، آهنگ: رضا ملکی، خواننده: وطن دوست، – دلدادگان، خواننده: قره باغی- مجموعه محلی(فولکلور) باران بارانه (دختر بویر احمدی، شاه چراغ، امان هی امان، آخ لیل، آگر بارانه، بارون بارون، دوبدو، بلال بلالم و میخوام برم کوه) و ….
دلنوشته رامین و
شاهین یوسف زمانی به پدر
“من آنگه که گردم ز مستی هلاک
به آیین مستان بریدم بخاک
بتابوتی از چوب تاکم کنید
براه خرابات خاکم کنید
مریزید بر گور من جز شراب
میارید در ماتمم جز رباب
ولیکن بشرطی که در مرگ من
ننالند بجز مطرب و چنگ زن”
با تو از تو می نویسم، از شعر و ادب و ترانه و عشق و مردانگی و پاک بودن که همه در تو خلاصه شده بود، نوری بودی سر تا سر زندگی ام آنگاه که، در برابرت قرار می گرفتم تمامیت جسم و روحم را در بر می گرفت.
با تو آموختم و عاشق شدم. پدرم، همین چند روز پیش بود که با هم صحبت کردیم، من در این سوی دنیا و تو در بستر بیماری با اینکه درد داشتی با صلابت و انرژی با من همکلام شدی، باز هم از تو آموختم.
آخر تو چه بودی پدر؟ چقدر بزرگوار؟ چقدر مرد؟ من که آگاه بودم و لمس کردم عظمتت را حتی لحظاتی که بی مهری را که این زمان از بد روزگار رسم جامعه محدود هنری ماست نه مردم ما، باز هم عشق می دادی !
تو چه بودی ای دوست، که همه وسعت ویرانی ما جای تو بود؟
به من آموختی که؛ مرد سر به سایه خویش می ساید و کوچه های غربت را دوره می کند با کوله باری از سکوت، با زمزمه های پنهانش!
پدرم، استادم، مرادم، برای تو از بزرگان وام میگیرم که بیان کنم، که هیچ بر من عیان نشد که چرا اینگونه به سرعت اتفاق افتاد؟!
از علامه محمد تقی جعفری که فرمود:
“از جهان به انسان، از انسان به پروردگار راهیست بینهایت، زبان در دهان می چرخد به کلامی که از ژرفنایش بی خبریم ؛ و هنوز به خوبی نمی دانیم که دامنه وجودی انسان خاکی در پناه اخلاق چه سان در مدار افلاک از عبودیت به ربوبیت می رسد، آری نمی دانیم چه باید کرد؟ نیاز ما ؛ نیاز شناخت و عمل است، این حاجت بزرگ و همیشگی”
بابای من، همیشه ی ایام جاری بودی با عشق و شادی، حالا برای دیدن تو شاید که باید به آلبوم عکسها رجوع کرد، اما، تو نشان دادی که؛ هرگز صد عکس پر نخواهد کرد جای یک زمزمه ساکت پا را بر فرش.
اطمینان دارم رد پای تو و بزرگانی چون تو همیشه جاودانه است.
بابا در این روزهای عدم حضور فیزیکی ات، دیدیم و اطمینان داریم، لمس کردی قدر شناسی این مردم پاک و دوست داشتنی سرزمینمان را، همانگونه که در نکوداشتت به آن اشاره کردی.
باز هم با تو زنده تر شدیم، بالیدیم و سر به آسمان ساییدیم.
هستی پدرم، نامت را سر بلند میکنیم تا عاشقانه در خدمت مرز و بوممان و مردم دوست داشتنیمان و بشریت باشیم.
“هیچ به جا نیست به جز پند عشق
زانچه به من آن پدر پیر داد”
رامین و شاهین یوسف زمانی ۱۴ دی
مراسم بزرگداشت و یادبود زنده یاد استاد حسین یوسف زمانی همین یکشنبه دوازدهم ژانویه از ساعت 5 تا 8 شب در خانه فرهنگ و هنر ایران در آدرس زیر برگزار میگردد.
20215 Saticoy St.,
Winnetka CA
