الهه زارع نقاش هنرمند
از پنجشنبه همین هفته 24 اگوست تا اول سپتامبر، نمایشگاهی از آثار خود را در Artem Galleries لوس آنجلس ارائه میدهد
پای حرفهای الهه زارع در جوانان رادیو نشستیم و بخشی از گفتگو را به مجله جوانان آوردیم تا در هفته های آینده بطور مفصل تر با او درباره آثارش حرف بزنیم. به دیدگاه الهه زارع توجه کنید:
متولد شهر شعر و هنر شیراز دل انگیز، در وطن پرشور و هنرپرورم ایران. دوران کودکی را در خانواده ای نه چندان مرفه اما هنردوست سپری کرده ام. مادرم بافنده ای چیره دست در بافت قالی های بختیاری و ابریشمی بود و بالاجبار هر روز درکنار مادرم و خواهر بزرگترم به بافت قالی می پرداختم. پس از کار روزانه کمی مطالعه داشتم و فکر می کردم که خیلی بزرگ شده ام که کتاب می خوانم. و در همان دوران بود که علاقه ای ویژه به بیان احساسم داشتم پیش خودم فکر می کردم که بهترین راه کار، نوشتن یا شاید نقاشی کردن باشد، نقشی که در پس آن فکری نهفته باشد. و نقاشی ایرانی بهترین گزینه ام بود. پس از سالها تلاش برای پیدا کردن یکی از بهترین ها سرانجام موفق شدم بعد از دیپلم و راه نیافتن به دانشگاه به خاطر مذهبم از کلاسهای آزاد هنری استفاده کنم که البته بی مشکل هم نبود. با تمام مشکلات وقتی به کلاس و آموزشهای استادم فکر می کردم غرق در توجه و تلاش برای بهتر شدن می گشتم و عطش وصف ناپذیری به یادگیری پیدا می کردم. البته باید بگویم که افتخار حضور در کلاس یکی از بهترین ها را داشته ام، استاد محمد باقر آقامیری که بسیار هنرمند و ارزشمند است و نقش بسیار بزرگی در احیا و دگرگونی هنر نگارگری ایرانی داشته اند. پس از گذشت اندکی روزها و شبهایم رنگ دیگری از زندگی به خود گرفتند و یاد گرفتم که هر چقدر بیاموزی کم است. زیستن با هنر درهای بسیاری را به رویم گشود، توجهم به رنگها، سایه ها، درختان و … صد چندان شد تا جایی که فهمیدم همه چیز برایم آفریده شده تا بهتر درک کنم و بهتر زندگی کنم. فهمیدم انسان دارای ابعاد بسیار زیادی است که هر روز و هر لحظه حسی جدید او را در بر می گیرد. من هم از این احساسات لبریز بودم تا جایی که فکر کردم دوست دارم کمی رهاتر باشم. آزاد فکر کردن استادم بسیار کمکم کرد که به ابعاد دیگر هنر که موسیقی مجسمه سازی و عکاسی بود هم توجه بیشتری کنم خوب بینیم و ثبت کنم خوب گوش فرا می دهم و حفظ می کنم و خوب لمس می کنم و می سازم و میدانم که نباید تک بعدی زیست این احساسات مرا هدایت کرد تا آبرنگ. آبرنگ هنری تازه بود که به تنهایی در دوران سختی به دادم رسید و مرا به آرامش دعوت کرد. آبرنگ سخت ترین و در نهایت راحت ترین راه بیان احساسم بود. تکنیک آبرنگ در نهایت قانونمندی تابع هیچ قانونی نیست و دریچه ای تازه بود برایم و استاد پرمایه ام مرا هدایت کرد به سمت احساسم. در کلاسهای پرشور استاد بهمن نیکو که یکی از بهترین های آبرنگ سرزمینم روزهای قشنگی را برای خود ساختم چون در پس کار آبرنگ فکری سورئال کارهایم را در برگرفت آموختم که هنر بی فکر و بی مایه است. درختان بهترین و شاخص ترین مدل نقاشی های آبرنگم هستند که نشانه ای از استقامت و شکوه غیرقابل توصیفی در کارهایم دارند. در خیلی از کارها زیبا و مقاوم به نظر می آیند و درجایی دیگر حسی خاطره انگیز و مرور گذر ایام را گوشزد می کنند مانند درهای زیبای ایرانی که برای تک تک ایرانی ها خاطره انگیز است. نمایشگاه پیش رو که در گالری آرتم گالری برگزار می شود از روز August 24 و تا September 1 ادامه دارد نگاهی گذرا بر سایه درختان در زندگی سوررئالی من بوده و امیدوارم گوشه ای از خاطرات زیبای زندگی شما را یادآور شود. و همچنین فرمها و بناهای قدیمی که درجای جای کشور عزیزم ایران وجود دارند وحس زیبای زندگی در ادوار گذشته را یادآور می شود کاشی های منقوش به حس و حال ایرانی و رنگ و لعابهای دلفریب که هر بیننده ای را مجذوب خود می کند همه وهمه نشأت گرفت از حس هنرمند و دستان پر امید سازندگان در هر دوره ای بوده که سعی کرده ام گوشه ای بسیار کوچک را به نمایش در آورم با امید روزهای سرشار از امید و تلاش برای داشتن دنیایی بی جنگ و دور از تعصب و حضور هر چه بیشتر هنر که زبان مشترک تمام ملل و دول خواهد بود.
Artem Galleries
963 N. La Cienega Blvd
West Hollywood, CA 90069
