برای هوشنگ حسینی همکار عزیزمان در مجله جوانان، سالهای قبل از انقلاب و فعال در رسانه های سینمایی امروز ایران، مراسم بزرگداشتی در انجمن منتقدین ایران برگزار شد.
همکاران خوب، روزنامه نگاران و منتقدین از جمله کامران ملکی، در هیئت مدیره انجمن منتقدین و عباس یاری روزنامه نگار قدیمی و حبیب اسماعیلی، از این چهره محبوب و فعال و خستگی ناپذیر رسانه های قبل و بعد از انقلاب تجلیل صمیمانه ای بعمل آوردند و به او جایزه ویژه انجمن را اهدا کردند.
در این مراسم هوشنگ حسینی به اتفاق همسر و فرزند خود حضور یافته بود و دوستان و همکاران از همسرش بخاطر صبوری و مراقبت ویژه از هوشنگ حسینی و نقشی که در موفقیت های او داشته تشکر کردند و هوشنگ را به اتفاق همسر و یکی از فرزندان اش روی صحنه خواندند.
هوشنگ حسینی ضمن سپاس از انجمن منتقدان و لطف شان در تهیه یک فیلم گزارش گونه درباره سوابق نویسندگی و روزنامه نگاری اش گفت من از همان کودکی به کار نمایش و فیلم علاقه داشتم و زمانی که در دبیرستان بابک تحصیل می کردم با دوستان هنرمند خود بهروز وثوقی، منوچهر اسماعیلی، فریبرز صالح، حسین معمارزاده، محمد آفرین، یک انجمن نمایش راه انداخته و نمایشاتی روی صحنه می بردیم و بعد درهمراهی با دوستان خوبم درعرصه دوبله که بعدها منوچهر والی زاده هم به آنها اضافه شد، به مرور به خبرنگاری علاقمند شدم و ابتدا در روزنامه اطلاعات بکار مشغول شده و سپس در مجله جوانان به سردبیری ر. اعتمادی به کار پرداختم.
دوران خبرنگاری من در آن دوره با هیجانات و جذابیت های ویژه ای همراه بود و ما چون پزشکان کشیک هر لحظه آماده تهیه مصاحبه و خبر بودیم. حتی گاه در روزهای برگزاری جشنواره فیلم تهران به فرودگاه مهرآباد می رفتیم تا با سوپراستارهای امریکایی مصاحبه کنیم که در آن دوره من با پازولینی، گریگوری پک، آنتونی کوئین، تونی کرتیس و لی میجرز و فرح فاست، شارلزآزناور و آلبانو مصاحبه کردم، یادم هست یکبار که سرگئی باندارچوک کارگردان روسی فیلم های معروفی چون لک لک ها پرواز می کنند به ایران آمده بود خیلی مشتاق دیدار دوبلور خود منوچهر اسماعیلی بود، که این دیدار به کمک من رخ داد و آندو خیلی با هم صمیمی شدند و باندارچوک بسیار از اسماعیلی تشکر کرد و او را یک نابغه نامید.
من از آن دوره با اساتید هنر چون استاد بنان، استاد بدیع زاده، استاد مهرتاش و بسیاری دیگر مصاحبه کردم که همه آن لحظات در ذهن من مانده است و امیدوارم لایق مراسم امشب باشم و سعی میکنم به مسئولیت های خود بیافزایم.
ضمن تبریک صمیمانه به هوشنگ حسینی عزیز یار قدیمی در مجله «جوانان» باید اضافه کنیم که هوشنگ یک انسان پاک و بیریا و فروتن و مهربان بود و هست، او هیچگاه ازقدرت روزنامه نگاری خود سوءاستفاده نکرد بلکه از آن به نفع مردم و دوستان بهره گرفت و همیشه فریادرس مردم بود.
هوشنگ از یاران قدیمی بهروز وثوقی بود و بعد از انقلاب هم این دوستی تلفنی و سوشیال میدیایی ادامه داشته است. شاید خیلی ها ندانند که یکی از برادرانش حسین حسینی سرگروهبان سریال سرکاراستوار بود و متاسفانه در چند سال اخیر حسین و برادر کوچکتر خود خسرو را از دست داد و اندوه بزرگی را بدوش کشید.
حسینی درکار خود بسیار صادق بود و همچنان هست، او قلم را بعنوان یک وسیله عشق و محبت، کمک و راهنمایی در خدمت به جامعه بکار گرفته است و خوشحالم که هنوز بعد از سالها هنوز پرانرژی و پراحساس می نویسد و نقد می کند.
هوشنگ از من حدود 8 تا 10 سالی بزرگتر بود ولی انگار ما برادران دو قلو بودیم، همه ما را بعنوان دو قلوهای مطبوعات می شناختند. و من همیشه به دوستی اش افتخار کردم و همیشه دوستش داشتم و از همین راه دور، برایش سلامت و موفقیت آرزو می کنم.
هوشنگ جان درود بر تو، تو افتخار بچه های جوانان بودی و هستی، اگر از تو 40 سال است دورم، ولی انگار همین چند روز پیش بود که من با اصرار می خواستم درکوچ به خارج با من همراه شوی ولی تو می گفتی مسئولیت خانواده را بر دوش داری، شاید بعدها بیایی، که نیامدی، من همه جا جایت را خالی کردم.
مهدی ذکائی