از کنسرت های لاس وگاس چه خبر؟
دیدگاههای متفاوت، ضدو نقیض درباره دو کنسرت لاس وگاس،
در مـورد بازگذاشتـن درهـا، نبود شـور وحـال همیشـگی
25 دسامبر: عارف و سیاوش قمیشی و مایکل در سیزرپالاس
26 دسامبر: اندی، شادمهرعقیلی و کامران و هومن و سپیده در پاریس
امسال در زمان کریسمس، برخلاف سالهای گذشته، که در لاس وگاس حداقل 5کنسرت برگزار می شد، تنها 2 کنسرت در تاریخ های 25 دسامبر با حضور عارف و سیاوش قمیشی و مایکل درسیزرپالاس و 26دسامبر با حضور اندی، شادمهرعقیلی، کامران و هومن و سپیده در پاریس برگزار شد.
به گفته خیلی ها هر دو سالن کنسرت ها پر نشد، هر کدام 5 تا 6 هزارنفر گنجایش داشت، خیلی ها هم می گفتند هر دو کنسرت خوب بود، مسئله پر شدن و نشدن نباید ملاک باشد. عده ای هم دلایل خاصی را عنوان می کنند که چرا کنسرت های لاس وگاس شکوه گذشته را نداشتند، برخی می گفتند کنسرت اول 1200 نفر و کنسرت دوم 2500 نفر بودند درحالیکه برگزارکنندگان نظر دیگری داشتند.
اندی چه گفت؟
اندی خواننده محبوب مردم درباره کنسرت 26 دسامبر گفت علیرضا امیرقاسمی و یاران اش همه سعی خود را کردند، بنظر من از شیک ترین کنسرت های سال بود چون سالن پاریس را برای شب ژانویه با دکورهای 300هزار دلاری آماده کرده بودند و شانس ما اینجا بود که از همان دکور بدون هزینه بالا، بهره بردیم و به جرات یکی از زیباترین صحنه ها، دکورها، نور و صدا، این کنسرت را متمایز کرد از دیدگاه من بالای 4 هزار نفرآمده بودند، همه درتمام مدت می رقصیدند و با ما می خواندند.
علیرضا امیرقاسمی می گوید
شانس ما قشنگ ترین و گران ترین صحنه لاس وگاس در پاریس بود، که نصیب ما شد، البته ما 130 هزار دلار پول سالن و دکور دادیم، ولی هزینه کلی آن دکور بالای 300 هزار دلار بود.
علیرضا در مورد ورود گروهی از مردم بدون بلیط و درجای افراد صاحب بلیط های گران نشستن و اعتراض گروهی از مردم گفت همیشه در لاس وگاس این اتفاقات می افتد، خود سیکوریتی ها وقتی دیدند گروهی از پدر و مادرها بسوی سالن هجوم آوردند، برای اینکه حادثه ای پیش نیاید خود بخود راه را باز کردند و گروهی بدون بلیط و یا با بلیط های ارزان وارد شده و جای خیلی ها را گرفتند ما هم نمی خواستیم، درگیری بوجود آید، بطریقی مردم را آرام کردیم تا از برنامه لذت ببرند.
علیرضا در مورد دیواری که مردم جلوی صحنه ایجاد کرده بودند گفت متاسفانه بعضی ها از شدت هیجان و شور به جلوی صحنه هجوم می آورند، ولی خوشبختانه اندی زمان اجرای برنامه، از مردم خواهش کرد که سرجای خود بنشینند تا او بتواند برنامه خود را اجرا کند و مردم هم پذیرفتند و جلوی صحنه را خالی کردند، البته یادتان باشد در یک کنسرت 4 هزار نفره، صد تا آدم ناراضی بسیار طبیعی است و ما انتظارش را داریم. علیرضا در مورد اینکه می گویند کنسرت ها شور و حال سالهای پیش را نداشت گفت اتفاقا چنین نبود، چون همه خوانندگان برای خود گروه رقص وکر و ارکستر اختصاصی داشتند، همه شان از آتش بازی، دود و فشفشه وغیره بهره گرفتند، همه شان از جیب خودشان برای هیجان و شور صحنه مایه گذاشتند چون لاس وگاس یک ویترین برای همه خوانندگان است، همه سعی می کنند بهترین برنامه های خود را ارائه بدهند، همه کنسرت گذاران از سراسر جهان در این زمان به لاس وگاس می آیند تا برای سال آینده قراردادهای خود را ببندند.
شاید کنسرت های امسال سودآور زیاد نبود، ولی کنسرت ما هیجان خود را داشت در این میان چند عامل سبب میشود کنسرت ها گاه دچار رکود و سکوت شود، آنهم دستمزدهای بالای خوانندگان است که خیال می کنند اوضاع در همان شرایط سالهای 80 و 90 است آنها نمی دانند که قیمت سالن ها بالا رفته، قیمت بلیط ها پائین آمده و درعوض آنها هیچ تخفیفی برای دستمزد خود نمی دهند. این شرایط اگر پیش برود، عاقبت خوبی برای آینده اینترتیمنت نمی بینیم. ما با این حال با جمعیت بالای 4000 نفر در برابر کنسرت شب قبل عارف، قمیشی و مایکل که 1200 نفربودند، رکورددار بودیم.
مایکل درباره کنسرت 25 دسامبر چه گفت؟
مایکل کمدین هزارچهره درباره کنسرت شب اول لاس وگاس گفت ما حدود 2500 نفر در سالن داشتیم. برنامه عارف برای مردم خاطره انگیز بود، خیلی سعی کرد تا زیباترین برنامه را اجرا کند. برنامه کنسرت ما از همان آغاز مرتب بود، نظم خاص خود را داشت، عارف وقمیشی تازه های خود را ارائه دادند. من خودم، همه برنامه ام جدید بود، بطوری که مردم یک لحظه از تشویق دست نمی کشیدند، چون لحظات مختلف حتی یک برنامه تکراری نداشت مردم استقبال پرشوری کردند. ایرج پاسارگاد سعی خود را کرده بود.
از مایکل می پرسیم پس اینکه سالن شما فقط 1200 نفر داشته صحت ندارد؟ می گوید عکس ها و فیلم ها همه چیز را نشان میدهد، ما سر ساعت 8 شب شروع کردیم و ساعت 12 تمام کردیم.
درحالیکه برنامه شب دوم با مشکلاتی روبرو بود،آنها در سالن را باز کردند و مردم خیلی راحت آمدند داخل سالن، خیلی ها جای دیگران نشستند، من سه تا مهمان در آن برنامه داشتم، که بلیط های به اصطلاح گران داشتند، ولی جایشان را از دست دادند و گروهی خیلی راحت آن صندلی ها را اشغال کردند. هیچکس هم جوابگو نبود. در میانه برنامه از مردم خواستند از عقب سالن، گوشه ها، به جلوی سالن بیایند.