چرا سالن کنسرت معیـن تا حدود نیمه پر بود؟!
….شنیدیم کمتر از نصف سالن کنسرت معین فقط پرشده و برگزارکنندگان کنسرت ناچار شدند، با کشیدن پرده های سیاه بلند، نیمی از سالن را بپوشانند. شنیدن این خبرها دلتنگ مان می کند، اندوهگین می شویم، از خود می پرسیم چرا معین که سالن های 7 هزارنفره و حتی بزرگتر را پر می کرد، نباید این سالن را پر کند و حتی به مرز نیمه سالن برسد؟
دلایل زیادی وجود دارد، که بعضی آنرا غروب دوران طلایی لقب داده اند درحالیکه هنوز امیدهایی برای شکوفا کردن کنسرت ها وجود دارد، هنوز در همین کالیفرنیای جنوبی، گوگوش، ابی، داریوش و اندی، سالن ها را پر می کنند چون پایگاه های خود را در سالن ها حفظ کرده اند چون هنوز به نقش مردم و به اثر تبلیغات درست و تاثیرگذار آگاه هستند چون در انتخاب شعر و آهنگها، دقت و وسواس نشان میدهند، چون حتی در اجرای آهنگهای قدیمی شان، تغییر و تحول ایجاد میکنند. چون زمان اجرای برنامه روی صحنه، از خود ابتکار عمل نشان میدهند، سیخ وبدون حرکت روی صحنه نمی خوانند، در ساختار صحنه، و دکور، در نور و صدا، اسکرین ها، در برخ کشیدن بعضی نمادهای ملی و فرهنگی می کوشند.
آنروزها که گوگوش از سویی، بیژن مرتضوی از سوی دیگر، ابی از زاویه ای و داریوش از سمت دیگری، اندی به نوعی دیگر سالن ها را از جمعیت ترکاندند، در حقیقت نشان دادند که جامعه ایرانی با وجود جمعیت نه چندان زیاد، وقتی تنوع، تازگی، رنگارنگی، ابتکار، حس ملی را در صحنه ببینند، وقتی ترانه های تازه و دلنشین بشنوند، وقتی اجراهای متفاوت را شاهد باشند مسلما سالن را از جمعیت پر می کنند.
خالی ماندن سالن کنسرت، خبر خوبی برای جامعه هنری نیست، ولی شاید شوک تازه ای باشد برای جامعه هنری، که باید تکان تازه ای خورد، باید شیوه اجراها را عوض کرد، شیوه تبلیغات را دگرگون ساخت . حیف است معین با حداقل ده آلبوم خوب، دهها آهنگ خاطره انگیز، سالن کنسرت هایش با چنین سرنوشتی روبرو شود. حیف است که بگویند شاید اگر بعضی سوپراستارها را با خوانندگان داخل ایران قاطی کنید، سالن ها پر می شود! حیف است بگویند عمر هنری بعضی از خوانندگان محبوب پایان یافته است، چون براستی چنین نیست، هنوز این صداها دلنشین است، هنوز این صداها با خاطره ها همراه است.
وقتی از بعضی ها که از سالن کنسرت معین بیرون آمدند پرسیدیم گفتند با رویداد تازه ومتفاوتی روبرو نشدیم، همان هایی که سالها شنیده و دیده ایم ما بدنبال تنوع هستیم، اگر گوگوش هنوز تازه است، نقش ذوق و سلیقه، هوشیاری و موقعیت شناسی اوست، هیچ کنسرت گوگوش با کنسرت قبلی اش شبیه نیست، همان گونه که داریوش و ابی چنین هستند، همان گونه که اندی چنین می کند، بیژن مرتضوی و امید اخیرا در خاورمیانه چنین کرده اند.
مصاحبه، بدون حضور مصاحبه شونده!
این نوع مصاحبه ها، معمولا در رسانه های امریکایی رواج دارد، ولی در رسانه های ایرانی کاملا تازه است علت این نوع مصاحبه، دست نیافتن به مصاحبه شونده است، اینکه ماهها بدلایل مختلف بدنبال یک چهره آشنا می گردیم، تاسئوالات مختلف را با او درمیان بگذاریم ولی یاعمدا جواب نمی دهد، یا دور از امریکاست، یا دسترسی به تلفن ندارد. بهرحال تصمیم گرفتیم یک سلسله مصاحبه را بدون حضور چنین افرادی شروع کنیم. به آنها فرصت بدهیم تا به آن جواب بدهند و اگر جوابی نیامد، طبق روال حرفه ای، بدنبال تحقیق بیشتر برویم. با افراد دیگر، اطرافیان و آشنایان حرف بزنیم.
این هفته با شهرام شهرابی یکی از کنسرت گذاران قدیمی یک مصاحبه بدون حضور او کردیم، درواقع سئوالات مطرح شده از نظر شما خوانندگان عزیز وخود شهرام شهرابی می گذرد و به انتظار جواب می مانیم.
1- آقای شهرام عزیز. شنیدیم که شما بعد از کنسرت لاس وگاس، ناگهان غیبت تان زد، ماجرا از چه قرار بود؟ چرا غیب شدید؟
2- می گویند شما برای سرمایه گذاری در این کنسرت های اخیر از جمله لاس وگاس با سرمایه دوستان و آشنایان وارد عمل شدید، ولی این سرمایه ها بازگردانده نشده است؟ آیا علت خاصی دارد؟
3- می گویند شما بابت آگهی های چاپ شده در رسانه ها از جمله مجله جوانان و شبکه تلویزیونی امید ایران به مدیریت نادر رفیعی و چند رادیو تلویزیون، کلی بدهکار هستید، آیا این مسئله کاملا صحت دارد؟ کمی درست است؟ علت خاصی داشته؟ درصدد جبران پرداخت آن هستید؟
4- می گویند شما با درآمدکنسرت ها، در ایران بکار ساختمان سازی مشغول هستید، در ترکیه و دبی ویلا خریده اید؟ آیا این خبرها درست است؟
ما سئوالات بسیار زیادی داریم، ولی صبر می کنیم تا شما به این سئوالات از طریق تلفن، فکس، تکس و ایمیل جواب بدهید چون نمی خواهیم خدای نکرده حقی از شما پایمال شود.