1366-13

1366-18

دکتر مصطفی میرزابیگی در 22خردادماه 1317 (یازده جون 1938) در شهر گلپایگان بدنیا آمد  دوره دبستان ودبیرستان خود را در آن شهر به پایان رسانده و برای گذراندن کنکور ورودی دانشگاه عازم تهران شد.
 بعد ازسال اول که  در کنکور سراسری برای دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران عازم تهران شد و با ثبت نام در کلاسهای دکتر خزائلی به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران راه یافت. لازم به یادآوری است که در آن زمان در گلپایگان بیشتر وقت ها معلم زبان، فیزیک و شیمی باید از تهران می آمد ودانش آموزان اکثرا این معلم ها را نداشتند و در این ساعات به بسکتبال روی می آوردند و واقعا در آن شرایط گذراندن کنکور تهران و رقابت با دانش آموزان درسخوان دبیرستانهای خوب تهران نظیر البرز، خوارزمی و هدف و… کار ساده ای نبود ولی فلسفه دکتر میرزا بیگی در زندگی این بوده است که هرکسی با ضریب هوشی متوسط اگر اراده کند و بخواهد می تواند به هر درجه علمی، اجتماعی و حتی مالی برسد و نیازی به ضریب هوشی خیلی بالا، پدر ومادر با تحصیلات بالا و یا آمدن از یک خانواده ثروتمند ندارد و این پیامی است که همیشه در طول سالهای تدریس خود در دانشگاه ها به دانشجویان  داده و خیلی از دانشجویان قدیمی در حال حاضر به بزرگترین مقامات علمی دنیا رسیده و در کنگره ها و دانشگاههای دنیا مشغول تدریس هستند و حتی به عنوان پرزیدنت جوامع دندانپزشکی امریکا منصوب شده اند که واقعا باعث افتخار همه ایرانی ها است.
 دکتر میرزا بیگی بعد از گذراندن دوره 5 ساله دانشکده دندانپزشکی به دریافت درجه دکترا نائل و بلافاصله دوران خدمت نظام وظیفه را در سپاه بهداشت گذراند وبعد بعنوان آسیستان در بخش اورتودونسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران مشغول شد. چهار سال ونیم ، صبحها در بخش اورتودنسی و عصرها بعنوان دندانپزشکی عمومی در تهران مشغول بکار بود و مرتب با امریکا واروپا در تماس ومکاتبه بود تا بالاخره در سال 1971 در دانشکده داندانپزشکی دانشگاه لایولا (Loyola) برای تخصص اورتودونسی پذیرفته شد.
 دکتر میرزا بیگی می گوید:در سال 1973 در بخش اورتودونسی دانشگاه لایولا  فارغ التحصیل شدم. لازم بیادآوری است که چون اینجانب مدت چهارسال ونیم در تهران سابقه کار در بخش اورتودونسی را داشتم جزء کادر علمی دانشکده به دانشجویان اورتودونسی یاد می دادم (ضمنا با همکار گرامی زنده یاد مرحوم دکتر مهدی فرمند در لایولا همکلاس بودیم) پس از دریافت گواهینامه تخصصی اورتودونسی در سال 1973 برای درجه مستر (M.S) در بخش Oral Histology دانشگاه ایلی نویز پذیرفته و پس از دو سال به دریافت درجه M.S نائل گشتم. حقیقت اینکه این درجه مستر برای این بودکه در ایران بتوانم علاوه بر کارهای کلینیکی به کار تحقیقاتی و Research نیز بپردازم ضمنا در تمام دوران دانشجویی بطور نیمه وقت در دو مطب رئیس بخش اورتودونسی دانشگاه لایولا کار میکردم که تجربه کاری بسیار خوبی بود و از همه چیز مهم تر اینکه چون ریاست بخش اورتودونسی از علاقه شدید اینجانب به تدریس آگاهی داشت اجازه داد که از اسلایدهای آموزشی و مقاله های علمی و تحقیقاتی آن زمان کپی تهیه و با خود به ایران بیاورم و بدین ترتیب لیست سه هزار اسلاید آموزشی و نوشته های وابسته (Manuscript) آماده شد که خوراک بسیار خوبی بود برای دانشجویان دکترا و خصوصا برای دانشجویان تخصص اورتودونسی.

1366-15

برگشت به ایران

در سال 1975 آقای دکتر نیکزاد جاوید که با اختیارات تام از ریاست وقت دانشگاه تهران (دکتر نهاوندی) بعنوان رئیس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران از این ایالت به آن ایالت مسافرت کرده و برای کادر علمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران متخصص دعوت میکردند، سری هم به شیکاگو زدند و مرا تشویق و متقاعد کردند که با وجود اقامت دائم در امریکا و کار تدریس و کار در دو مطب راهی ایران شوم. در هر صورت در سال 1975 در بخش اورتودونسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران بعنوان استادیارمشغول بکار شدم. در آن زمان کسانی که برای کادر علمی دانشگاه ها دعوت می شدند مجاز بودند که تمام وسائل زندگی و یک ماشین را بدون پرداختن هزینه گمرکی وارد ایران کنند و انصافا این کار انجام میشد.
کار ما بعنوان کادر علمی در ابتدا تدریس اورتودونسی به دانشجویان  بود ولی بمرور و به همت آقای دکتر نیکزاد جاوید ریاست وقت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران، دوره های تخصصی در رشته دندانپزشکی در دانشگاه تهران و بعد در دانشگاه ملی (بهشتی) تاسیس شد و زمان زیادی نگذشت که در هر بخش دانشکده بین 8 تا 6 متخصص از امریکا مشغول بکار شدند و واقعا فارغ التحصیلان آن دوران درحال حاضر بهترین وموفق ترین دندانپزشکان سراسر دنیا هستند. بطور یقین بهترین سالهای زندگی من، سالهایی بود که در بخش اورتودونسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران – بعنوان استادیار- به آموزش اورتودونسی به دانشجویان  under  graduate وpostgraduate مشغول بودم.

جامعه دندانپزشکی ایران

 جامعه دندانپزشکی ایران در 24 دیماه سال 1340 خورشیدی برابر با 1961 میلادی به همت ده نفر ازهمکاران بسیار گرامی آقایان:  دکتر محمدعلی افتخاری- دکتر آلفرد آوانسیان – دکتر موسی باکی هاشمی – دکتر آلفرد برناردی – دکتر شمس تابش- دکتر ارسلان تاج- دکتر اصغر حداد – دکتر سمیع وهاب – دکتر رشتیان و دکتر حسین نواب  تاسیس شد. مسلما تاریخ دندانپزشکی ایران از آن زمان ورق تاره ای خورد و بخاطر فعالیت های مستمر این همکاران دلسوز و مقّید به بقاء و پیشرفت دانش دندانپزشکی در سطح مملکت روز بروز پیشرفت بیشتری پیدا کرد وهمواره نیز آنانی که از کشورهای مختلف اروپا، امریکا و آسیا برای شرکت در کنگره های سالانه جامعه دندانپزشکی به ایران مسافرت میکردند، کنگره های علمی جامعه را در سطح کنگره های علمی پیشرفته جهان بحساب می آوردند.

فعالیت در جامعه دندانپزشکی ایران

یکی از افتخارات بزرگ من این است که زمانی که دانشجوی سال چهارم دانشکده دندانپزشکی بودم به عضویت وابسته (دانشجویی) جامعه دندانپزشکی ایران درآمدم. در آن زمان 2 سال از تاسیس جامعه دندانپزشکی ایران می گذشت.
بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشکده به عضویت رسمی جامعه و بعدها به عضویت هیئت مدیره مسئول روابط عمومی، قائم مقام و در سال 1982 به سمت رئیس هیئت مدیره و مدیر اجرایی جامعه دندانپزشکی  ایران در آمدم.
از افتخارات دیگرم داشتن همکاران بسیار دلسوز وعلاقمند و فداکار بوده که فعالیت های علمی جامعه در طول سالهای سال امکان پذیر بوده است. لازم بیادآوری است که زمانی که اینجانب  به سمت قائم مقامی جامعه و بعد به ریاست هیئت مدیره و مدیر اجرائی رسیدم همواره از راهنمائی های بسیار ارزنده آقای دکتر افتخاری که خود یکی از ده نفر افراد هیئت موسس جامعه میباشند برخوردار بوده ام.
مسلما ادامه فعالیت های علمی و اداره جامعه دندانپزشکی ایران بطورمستمر بدون زحمات شبانه روزی کادر اداری جامعه مخصوصا آقای محمد شاپوری امکان پذیر نبود.

برگشت از ایران به امریکا

در سال 1987  پس از 6 ماه با خانواده ام به امریکا عزیمت کردیم و پس از گذراندن چند بورد دندانپزشکی در سال 1989 به دریافت بوردهای ایالتی NERBوکالیفرنیا و در سال 1990 به دریافت بورد دندانپزشکی ایالت واشنگتن نائل شدم و سرانجام در سال 1989 درنواحی لوس آنجلس در شهر کلباسس مشغول به کار اورتودونسی شدم که همچنان ادامه دارد.

1366-16

فعالیت در جامعه دندانپزشکی
 ایرانی درکالیفرنیا  ( IADA)

در سال 1994 میلادی برابر با 1373 خورشیدی، جامعه دندانپزشکی ایرانی در کالیفرنیا به همت آقای دکتر نمازی خواه و دکتر پرویز آذر مهر وکمک تعدادی از همکاران منجمله اینجانب تاسیس و به ثبت رسید. در ابتدا از همان اساسنامه جامعه دندانپزشکی ایران استفاده می کردیم (آقای محمد شاپوری نسخه ای از اساسنامه را برای اینجانب فرستادند). تا اینکه بعد اساسنامه قدیمی جامعه Revised شد و بفرم کاملتری در آمد. ابتدا دبیر، بعد خزانه دار ، بعد  Vice Presidentو بالاخره در سال 1999-2000 به سمت پرزیدنت جامعه دندانپزشکی ایرانی درکالیفرنیا انتخاب شدم و اکنون بعنوان Trustee همچنان باجامعه همکاری دارم.

عضویت ها:
عضو جامعه اورتودونتیست های امریکا AAO
عضو جامعه دندانپزشکان امریکا ADA
عضو انجمن اورتودونتیست های کالیفرنیا CAO
عضو جامعه بین المللی اورتودونسی WFO
عضو جامعه ایرانی آمریکائی دندانپزشکانIADA
عضو ALU MNI دانشگاه های لایولا و ایلی نویز
دکتر میرزا بیگی دارای مقالات و انتشارات متعددیست که چه به فارسی و چه به انگلیسی تاکنون نوشته شده است ایشان علاوه بر مسئله آموزش اورتودونسی در دانشگاه های ایران و امریکا همواره به کار در مطب شخصی خودنیز مشغول بوده اند و از سال 1989 در شهرهای کلباسس و وودلند هیلز بکار درمان بیماران خود مشغول بوده اند.
درست در سال تاسیس جامعه دندانپزشکی ایرانی در کالیفرنیا و چندماه قبل از آن بزرگترین واقعه اسفناک ودردآور در زندگی اینجانب اتفاق افتاد وآن درگذشت همسر عزیز من «پروین» بود (دسامبر 1993) که بعد از چهارسال نیم بیماری، متاسفانه هیچگونه درمانی موثر واقع نشد و با ما وداع گفت.
لازم بیادآوری است که چهارسال نیم بیماری ایشان همزمان با گذراندن سه بورد دندانپزشکی (NERB) و Washington state و California بودکه واقعا با مریض داری و داشتن دو فرزند 3 و 7 ساله در آنزمان ونداشتن حتی یک فامیل درغربت کار طاقت فرسا وبسیار مشکلی بود که بحمدالله گذشت و این فرزندان از بزرگترین دانشگاه های امریکا فارغ التحصیل شدند (یکی از USC و دومی ازBerkley) واقعیت اینکه زندگی و مطب داری درامریکا برای کسانی که در سنین بالاتر می آیند و مخصوصا با مشکلاتی که در بالا به آنها اشاره شد کار ساده ای نیست. در زمانی که این جانب تهران را به قصد امریکا ترک کردم برای بیشتر همکاران متخصص حداقل 6 ماه لیست انتظار برای بیماران بود و درواقع یک بی نیازی مطلق به بیمار در همه رشته های دندانپزشکی وهمینطور پزشکی حکمفرما بود وبیماران سرویس بسیار خوبی میگرفتند.
شنیده میشود در حال حاضر وضع طبابت بدلیل کثرت بی رویه پزشک و دندانپزشک جوان به فرم دیگری است وحتی دندانسازان که باید در لابراتوارها به کار اصلی خود بپردازند  بیمار می بینند وواقعا باعث تاسف و تالم است که شنیده میشود پزشکان ودندانپزشکان جوان فارغ التحصیل از دانشکده های ایران از وضع رفاه نسبی معقول نیز برخورار نیستند و با زحمت زندگی خیلی معمولی داشته و اکثرا مجبورند برای امرار معاش وهزینه های سنگین زندگی علاوه در مطب خود در مطبی دیگر بصورت پاره وقت به خدمات درمانی ادامه دهند.
لازم بیادآوری است که در حال حاضر در ایران 45دانشکده دندانپزشکی وجود دارد که سالیانه 1500 دندانپزشک فارغ التحصیل میشوند( خدا برکت بدهد!).

1366-17