1688-27

بیژن امامی روزنامه نگار با سابقه وهمکار دیرین مجله جوانان در ایران،
هفته قبل براثر بیماری سرطان درگذشت.
نگاهی می اندازیم به آخرین مصاحبه او قبل از سفر ابدی ش در کتابستان ایران:

نویسنده مشهور دهه ۴۰ و ۵۰ مطبوعات چه می کند؟

• کتابستان: آقای بیژن امامی، شما به عنوان روزنامه نگاری که در دهه 40و 50 نوآور و مطرح ترین درحوزه هنر و ادبیات بودید مدتی پس از انقلاب، کارمطبوعات را کنار گذاشتید، کمی از دوران زندگی حرفه ای خود برای ما بگوئید؟
بیژن امامی: فعالیت مطبوعاتی خود را در آخرین سالهای نوجوانی ازمجله اطلاعات کودکان شروع کردم که آن زمان به سردبیری بهرام افرهی اداره می شد. این مجله در کنار انتشار خود، سازمان هنری مخصوص جوانان را راه اندازی کرده بود که در تلویزیون تجارتی ثابت پاسال ادامه داشت. این سازمان به وسیله هنرمندان نوجوان اداره می شد و بسیاری ازاعضای آن، از جمله عارف، بعدها به شهرت رسیدند. پس از همکاری بااطلاعات کودکان به اطلاعات جوانان نقل مکان کردم که آن زمان به سردبیری احمد احرار منتشر می شد، در سال 1339 به عنوان خبرنگار فرهنگی و هنری در روزنامه اطلاعات مشغول به کار شدم. اوج کار هنری نویسی من در سال 1245 و دردوره جدید مجله جوانان امروز به سردبیری ر- اعتمادی، توجه افراد زیادی را به خود جلب کرد از آنجا که مجله جوانان در دوره جدید حیاتش، نوآوری های تازه ای در صفحه آرایی نو وانتخاب سوژه ارایه می کرد. گزارش ها، مجال بیشتری برای جلب مخاطبان یافت و نخستین گزارش زندگی هنری در نوجوانی، سرو صدای زیادی برپا کرد که شهرت او آن زمان به گونه ای کودکانه مطرح می شد. او درنوجوانی شکل و شمایل خاصی گرفت.
در سال 46 برای دبیری سرویس فرهنگی و هنری روزنامه اطلاعات انتخاب شدم و در این مرحله از دوره روزنامه نگاری، صفحه اخبار هنری وفرهنگی روزنامه اطلاعات با همکاری نوسرایان شعر و پیشگامان هنر تئاتر، مورد اقبال بیشتری قرار گرفت. چندی بعد این سرویس را به یکی از همکاران، دکترجواد مجابی واگذار کردم، بعد از ترک سرویس فرهنگی و برنامه اطلاعات به همکاری با نشریات مختلف ادامه دادم، از جمله با مجله سخن در دوره سردبیری مرحوم تورج فرازمند، همکاری با دکتر خوشنام در نشریه رودکی، همکاری با روزنامه آیندگان و سردبیری دو شماره اولیه مجله «این هفته» و بعد از سال 57 انتشار مجله «جوانه» بود که دوباره نام مرا برسر زبان ها انداخت. در دوره روزنامه نگاری که بیشتر از 25 سال به طول انجامید، بیشترین شهرتم را مدیون گزارش های هنری هستم. چند سال است و پس از انقلاب، از مطبوعات کناره گرفتم و در دفتر برادرم مشغول شده ام که ادامه دارد.
درگذشت بیژن امامی عزیز را به خانواده و دوستان اش به ویژه استاد ر- اعتمادی تسلیت می گوئیم.

1688-28