باری ، جام بیستم باز هم درسهایی به اهالی فوتبال داد که بی گمان بزرگترین آن حکایت از برتری همیشگی دانش و سازماندهی بر احساسات و هیجان های کور بود و این درس باید برای فوتبال ایران نیز مفید واقع شود و شرط آن حضور آدمهای با دانش و صادق در فوتبال سرزمین ماست، چیزی که سالهاست کمتر نشانی از آن را در فوتبال ایران دیده ایم!
دیدارهای جام بیستم بهتر از گذشته این پاسخ را به پرسش بزرگ داد که فوتبال در همان راهی گام بر میدارد که جهان امروز درآن مسیر حرکت می کند.
دهکده جهانی سالهاست که در دنیا بر پا گشته و روز به روز گسترش بیشتری پیدا می کند تا با برداشتن مرزها یکی پس از دیگری، ملتها به جایی برسند که وطن را در تمام جهان ببینند . فوتبال هم نمی تواند بیرون از این حرکت جهانی باشد و سالهاست که رنگ و روی تیمهای اروپایی کاملا تغییر یافته و تیمهای فرانسه ، انگستان ، آلمان ، ایتالیا ، بلژیک و……با بازیکنانی به میدان می آیند که زادگاه بسیاری از آنها بیرون از اروپا بوده است.
جام جهانی در روزگاری که دهکده جهانی می رود تا نه تنها مرز ها را بردارد که نقشه ها را دگرگون سازد، با حال و هوایی تازه همراه گشته که بسیاری از ویژگیهای بازیکنان در دهه های گذشته دیگر به چشم نمی آید و شاید هم فوتبال ملی با آن نگاه قدیمی دنبال نمی شود!
ساده تر می توان گفت که بسیاری از بازیکنان حاضر در جام جهانی امروز بدور از تعصب های وطنی در قرن بیستم به میدان می آیند و کم نیستند که حضور در جام جهانی را به نوعی کار تحمیلی در فوتبال حرفه ای و تجاری این روزها قلمداد می کنند!
همین تغییر احوال و روحیه در نزد بازیکنان حرفه ای امروز نشانگر آن است که جام جهانی هر چه جلوتر برود، با زندگی در دهکده جهانی دچار دگرگونی های بیشتری خواهد شد و شاید هم روزی از راه برسد که دیگر بازیکنی برای یک کشور بازی نکند و جهان را سرزمین خود بداند!
آیندگان این نظریه را به احتمال فراوان به چشم خواهد دید و آنگاه می توان نوشت که جام جهانی در دهکده جهانی از نفس افتاد…
amirbaradaran.blogspot.com