یک دیدگـاه
در چهل سال گذشته دولتمردان ایران و نظامیان و رسانه های دولتی هرگاه اوضاع را تنگ دیده اند شعار “بستن تنگه هرمز” را مطرح کرده اند، بی تردید این شعار تماماً برای مصرف داخلی است و گویندگان این نوع شعارها خوب می دانند تا چه اندازه پیامشان بی ارزش است، نخست آنکه اگر جهانیان هیچ دخالت هم نکنند و ایران اسلامی بخواهد تنگه هرمز را ببندد بززگترین آسیب اقتصادی را برای خود خریده است، 60درصد مواد مصرفی روزمره کشور و بنزین هواپیما و نفت تصفیه شده از تنگه هرمز وارد خلیج فارس و بنادر ایران می گردد، تجارت صادراتی ایران نیز به دیگر کشورها مانند چین و هند و غیره از همین آبراه صورت می گیرد، در یک چنین شراطی که شعار نظام تهدید به “بستن تنگه هرمز” است،
هفته پیش آقای ظریف که افکارش و بیاناتش به سرعت باد چرخش دارد در گفتگو با خبرنگاران می گفتند ما اجازه نخواهیم داد تنگه هرمز بسته شود! البته این چرخش های ناگهانی دیگر شنونده عام ندارد، در همان گفتگوها به خبرنگاران می گویند که سیلی که یک شبه 19 استان را در برگرفت دولت با چنان مهارت به امداد رسانی پرداخت و جلوی خرابی و بحران را گرفت که در تاریخ سابقه ندارد، معلوم نیست برای کدام مردم این سخنان را می گویند، صدها ده و روستا زیر گل رفته و سیل صدها ده و قصبه و شهر را ویران کرده اما ایشان از توانایی حل بحران دولت تعریف و تمجید می کنند، بهر سان فرض را بر آن بگیریم که دولت جمهوری اسلامی این اشتباه را بکند و بخواهد تنگه هرمز را ببندد و یا به خطر اندازد، عمل متقابل (احتمالاً) از کار انداختن بندر خرمشهر، جزیره خارک، بندر بوشهر، جزیره لاوان، جزیره کیش، جزیره سیری، جزایر ابوموسی و تنب بزرگ، بندر لنگه جزیره قشم بندر عباس بندر جاسک و چابهار خواهد بود، پرسشی که مطرح می شود این است که آیا هنگامی که دولت با بحران روبرو می باشد و قادر به حل بحران نیست چه باید کرد، منطق حکم می کند و تجربه ثابت که دولت باید از کار کناره گیری کند و یا دولت موقتی برای حل بحران تشکیل گردد و یا انتخابات جدیدی صورت گیرد، کمترین مورد آن خواهد بود که مسئولان نا آگاه، خود کناره گیری کنند تا فرصت حل بحران بیشتر از این از دست نرود، شعار و تهدید کار ساز نمی تواند باشد، اگر منافع ملت ارزشی برای دولت دارد و اگر دولت آقای روحانی مردمی است باید از وزیر (خارجه) که کار وزیر تبلیغات را انجام می دهد بخواهند از کار کناره گیری کنند، قول به این است که آدمی مخیر است و بر انجام خیر و شر در زندگی خود مسئول کارهایش می باشد و اگر کارهای نیکو و جمیل کرده باشد نهایتاً کارهایش ثواب خواهد داشت و اگر بد کرده باشد باید روزی به آنها پاسخ دهد، اما غفلت و بی توجهی و تنها انتظار فداکاری از مردم برای خدمت دستگاه حاکمه اعتماد و اعتقاد مردم را نسبت به همه صدر نشینان کم می کند و کارها پیچیده می شود اتفاقاً گاهی کار از “یدالله” عبور می کند و به “الله اعلم” می انجامد یعنی که “خدا می داند و لیکن نه انچنانکه انسان می داند”.
***
*در هفته گذشته آقای “برنی سندرز”
در چند گفتگوی تلویزیونی اشاره کردند که در انتخابات ریاست جمهوری آینده دموکراتها می خواهند که به زندانیانی که به جرم تجاوز، تروریسم و قتل در زندان هستند اجازه داده شود که در انتخابات رای دهند، دو پرسش در اینجا پیش می آید، نخست آنکه اگر فردی برای تجاوز به زنان و کودکان، کشتن و تروریسم در زندان است یعنی به علت خلافکاری محکوم است لذا از مزایای آزادی نباید بهره سیاسی ببرد، دوم برای حزب دموکرات که یک حزب قدیمی و باسابقه می باشد سوال بر انگیز است که چرا برای به دست آوردن رای، خود را به حدی رسانده که نیاز به رای تجاوزکاران و زندانیان و خلافکاران دارد.
*لرد هیورد، 
در یک برآورد انتخاباتی در رده های گوناگون شهری و محلی در انگلستان به این نتیجه رسید که اگر امروز انتخابات صورت گیرد به دلیل نابسامانیهای سیاسی که در مورد خروج و یا ماندن در اتحادیه اروپا وجود دارد، حزب محافظه کار بیش از 800 مقام و معاونت را در انگلستان از دست خواهد داد، رهبری حزب محافظه کار به سه گروه تقسیم شده اند، و هرکدام برای خود قدرتی هستند اما در کل بین این سه گروه همکاری دیده نمی شود، از سویی نیز حزب کارگر نیز به دو گروه عمده تقسیم شده است موافقان حزب سنتی کارگر و طیف افراطی چپ (کمونیستها) به رهبری “کوربین” که خواهان ملی کردن خانه و بانک و تعطیل کردن ارتش و خروج از سازمان ناتو و همکاری با حزب الله و…
*هفته پیش مصادف بود با صد و چهارمین سال نسل کشی ارامنه در دوران حکومت عثمانی، طبق روال متداول درتمام کشورهایی که ارامنه زندگی می کنند روز “24 آوریل” را به احترام یک و نیم میلیون جان باختگان ارمنی روز ملی و رستاخیز ملت شناسایی می کنند، در لوس آنجلس نیز که پس از ایروان بزرگترین تعداد ارامنه را در یک شهر دارد این مهم به شکل راه پیمایی و اعتراض به نسل کشی انجام گرفت که بیش از 47 هزار نفر در این راه پیمایی شرکت کردند.
*در انتخابات اسپانیا، سوسیالیستها قدرت را در دست گرفتند، منتها طیف راست نیز با قدرت غیر منتظره توانست به مجلس عوام وارد گردد، اخیراً احزاب دست راستی اروپا فعالیت بیشتری برای به دست اوردن قدرت سیاسی نشان می دهند، و ظاهراً این همکاریها نتیجه مطلوبی داده است.
*ژنرال “کِنت مکنزی،
ژنرال سه ستاره فرماندهی سنتکوم، که امور خاورمیانه و از جمله ایران را زیر نظر دارد روز یکشنبه به خبرنگاران گفت آمریکا با ایران و یا هر کشوری که در منطقه خطر ایجاد کند برخورد خواهد کرد، در ضمن خبر و فیلمی که ایران چند روز پیش از نزدیک شدن یک هواپیمای بی سرنشین به ناو جنگی امریکا اعلام کرده بود، خبر “دروغ” خواند و آن را تبلیغات نامید.
*صلیب سرخ جهانی اعلام کرد که ماه آینده کمک های پزشکی و مواد غذایی که شدیداً مورد نیاز مردم ونزوئلا می باشد اما دولت “مادورو” اجازه ورود به نهادهای بین المللی را نمی دهد که اینگونه کمک های فوری را به مردم نیازمند ونزوئلا برسانند هر طور شده این کمک ها را به 650 هزار نفری که در خطر بیماری و گرسنگی و مرگ هستند تحویل خواهد داد، دولت آمریکا نیز به روسیه توصیه کرده که مانع ورود این کمکهای انسان دوستانه نگردد.
*پس از آنکه یک روحانی به ضرب دو گلوله کشته شد، پلیس متهم به قتل را شناسایی و ظاهراً هنگامی که قصد دستگیری فرد مظنون را داشت در تبادل آتش فرد مورد نظر کشته شد، مشخص است که این ترور سازماندهی شده نبوده است، اگر می بود قاتل از ماشین برادر خود استفاده نمی کرد، شرایط حاکم در ایران نشان می دهد که به مرور وضع دارد به مسیری سوق داده می شود که این برخورها بیشتر خواهد شد، شاید مقصر اصلی دولت باشد که همچنان بی توجه به نیازهای مردم شعارهای کلیشه شده ارائه می دهد. در پی این ترور آقای خامنه ای در مصاحبه ای توصیه کردند که مقامات توجه بیشتری مبذول دارند و راه هایی را چاره کنند که از طریق اینترنت خرید اسلحه صورت نگیرد.
*وزیر خارجه ایران اسلامی، خود را به آمریکا رسانده تا بتواند با دادن امتیازات مختلف بار فشار اقتصادی را کمتر کند، منتها چیزی جز کرنش نمی تواند ارائه دهد، سخنگوی وزارت خارجه ایران نیز از سوی دیگر گفته آقای روحانی و رهبر را تکرار کرده است که ایران با آمریکا مذاکره نخواهد کرد، و همچنان در برنامه احتمالات کار سیاست ایران اسلامی می خواهد با تهدید در مورد تنگه هرمز و خروج از طرح اتمی اقدام به فعالیت گسترده برای دستیابی به بمب اتمی داشته باشد، در هر دو مورد باید گفت اشتباه تاکتیکی و استراتژیکی ایران نه تنها بیهوده بلکه غیر عقلانی است.