یک دیدگـاه
یکسال پیش مردم ارمنستان به خیابانها آمدند و در پایتخت و چند شهر بزرگ به راهپیمایی پرداختند، پیام مردم، عدالتخواهی و رسیدگی به وضع نامناسب مردم و کشور بود و مبارزه با فساد در همه زمینه های اجتماعی، دولت وقت نیز به رهبری “سرژ سرکسیان” پس از مقاومت سطحی که غیر قابل لمس بود، یک نشست با رهبر اصلی مخالفان
“نیکول پاشینیان” داشت که کمتر از پنج دقیقه طول کشید، از آن پس سازه رفتار و عملکرد دولت عوض شد و عقب نشینی در جبهه های اجتماعی و سیاسی نتیجه مطلوبی نداد، و حاصل نهایی منجر به تشکیل دولت به نخست وزیری “نیکول پاشینیان” شد، پاشینیان روزنامه نگار، نویسنده و فعال سیاسی که زندانی بودن را نیز تجربه کرده بود به قدرت رسید، پیام دولت جدید از روز اول بسیار شفاف بود، مردم، و پیام مردم، نیازهای مردم، سیاست مردم و دولت مردم، بی تردید اکثر حکومتها که با انتخابات آزاد و یا ضربه حکومتی، و یا انقلاب امور کشوری را به دست می گیرند پیامهای مشابهی را یدک می کشند، هیچ “حرکتی” که می خواهد “نهضت” شود پیامهای غیر مردمی صادر نمی کند، مرحله اول قدرت اینگونه حرکتها، خواستن صبر و حوصله از مردم است تا سیاست بیمار، فاسد و آلوده سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را به مرور برطرف کند، اما این زمانه و فرجه نمی تواند زیاد طولانی شود، مرحله دوم پاکسازیهای اداری در تمام سطوح دولت و سپس بخش خصوصی است، که این دوران نیز در همان مرحله مستی “انقلاب” شناور بودن است، اما اگر جامعه تنها با شعار دولتی روبرو شود، و مشکلات بر طرف نشود و پیامها تکرار گردد اما کاری صورت نگیرد خیلی زود دوباره حرکت مردمی از صندلی راحتی به خیابانها خیزش خواهد کرد و آنچه را خود ساخته اند دوباره خراب خواهند نمود، اما ناظران سیاسی امور کشورهای قفقاز رویدادهای یکسال اخیر و به اصطلاح انقلاب بدون خونریزی ارمنستان را بگونه دیگر نیز مطالعه می کنند، نخست آنکه حرکت مردم که منجر به عوض شدن حکومت دولت “سرکسیان” انجامید را انقلاب شناسایی نمی کنند، انقلاب نه تنها با کار ابزار خاص خود شکل می گیرد بلکه نشانه های مشخصه نیز دارد، از جمله باز شدن در زندانها برای زندانیان سیاسی، عوض شدن قانون اساسی، که نوع مجلس مردمی و انتخابات و تشکیل دولت را با وضع پیش آمده تعیین می کند، عوض شدن پول رایج کشور و… در مورد ارمنستان و انقلاب آن چنین نبوده است، ظاهر امر آن است که دولتی از مصدر قدرت بدون انتخابات پارلمانی از کار برکنار گردید و به جای آن دولت مردمی با رای مردم و پیام مردم رهبری را برای تشکیل دولت معرفی کرد، برخی از پیامها نیز لرزه بر تن شنونده می اندازد، بیاد دارم در یک راه پیمایی و تظاهرات در میدان بزرگ ایروان “نیکول پاشینیان” به خبرنگاران گفت “اگر من به رهبری دولت انتخاب نشوم هیچکس دیگر انتخاب نخواهد شد” این نوار ویدیو مدتی در سایت “یوتیوب” بود که بعداً پاک شد، این پیام نه تنها نگران کننده است بلکه خطرناک هم می باشد، با این حال ظاهراً اکثریت مردم با دولت فعلی و نخست وزیری ایشان موافق به نظر می رسند، اما پرسشها همچنان زیاد است، از جمله چرا و چگونه وزیر خارجه ارمنستان انتخاب گردید؟ ایشان معاون رئیس جمهور ارمنستان در زمانی که رئیس جمهور سفیر ارمنستان در انگلستان بود می بودند، مورد دیگر که برای اکثر ارامنه برون مرزی مطرح است، مشاهده حرکتهای ضربه ای به جوامع برون مرز ارمن نشین است که شعله هایی افراشته می شود که این جوامع فعال و پُر قدرت، عملاً دارند قدرت سابق خود را از دست می دهند، شوربختانه رویدادهای خاورمیانه ضربات سنگین بر جوامع ارامنه، ایران، لبنان و سوریه وارد آورد که برآورد آسیب آن لرزه به تن آدمی می آورد، و بالاخره نظام دموکراتیک و عدالتخواه در ارمنستان و یا هر کشور دیگر باید در انتخاب دوستان سیاسی، اقتصادی و نظامی خود بسیار آگاهانه اقدام کند.
***
*ارتش ترکیه
پس از شش هفته آمادگی نظامی، با توپخانه بُرد بلند، موشک و هواپیماهای بمب افکن سه شهر کُرد نشین سوریه را زیر حملات خود قرار داد، شهرهای “راس العین، تل ابیض و عین عیسی” که از سوی نیروهای دموکراتیک کُرد سوریه دفاع می شوند، بهانه حمله “اردوغان” به شهرهای کُرد و بمباران مناطق غیر نظامی شهر نشان می دهد که قصد چیزی جز سیاست “کُرد ستیزی” نمی باشد و رویای ایجاد امپراطوری نوین عثمانی، و هنگامی که سخنگوی ارتش ترکیه اعلام می دارد که 280 نفر “کُرد” را کشته ایم یعنی هدف ارتش ترکیه در سوریه “کشتن کُردها” می باشد، اما شواهد نشان می دهد که با آنکه کُردها تسلیحات نظامی محدود دارند توانسته اند با تحمل صدمات بسیار پیشرفت ارتش ترکیه را کُند و در برخی جبهه ها متوقف کنند، سازمان بی لیاقت ملل، که بدنه بی روح و تماماً زائد می باشد، با ترس و لرز چند جمله اعتراض بیان داشته است، اما انتظار می رود و باید گروه های مختلف کُرد متفقاً در برابر حملات ترکیه جبهه واحد ایجاد کنند، و سوای اختلافات سیاسی همپشتی و همیاری از خود نشان دهند.
*چند هفته ای است که وضع در کشور “اکوادور” نا امن و متشنج اعلام شده است، مردم به همراه دانشجویان در تظاهرات شرکت می کنند و خواهان برکناری رئیس جمهور کشور هستند، وضع نابسامان اقصادی، ضعف مدیریت کشور و فساد، زندگی را برای شهروندان “اکوادور” بسیار مشکل کرده است، در هفته اخیر تظاهرات خشونت آمیز بود و نیروهای نظامی و انتظامی با مردم با شدت و خشونت برخورد می کردند.
*یک نفتکش
ایرانی که در حریم آبهای عربستان سعودی بود مورد اصابت دو موشک قرار گرفت، با آنکه موشکها پُر قدرت نبودند اما کشتی نفتکش آتش گرفت، آقای روحانی و ظریف هر دو عربستان سعودی را محکوم شناسایی کردند و گفتند این کار بی پاسخ نخواهد ماند، در ضمن اعلام داشتند ایران آماده است بدون واسطه با عربستان گفتگو کند.
*پس از خبر خروج 1000 سرباز امریکایی از سوریه، خبر اعزام 3000 سرباز امریکایی به سعودی اعلام شد، این سربازان بیشتر مسئول بکار گیری موشک های بالستیک و پدافند موشکی خواهند بود، گویا نوع موشک پدافند از نوع “تاهاد” می باشد، پیش از این نیز در ماه های اخیر امریکا 11000 نیرو به منطقه خلیج فارس اعزام داشته بود.
*ارتش سوریه برای کمک به کُردهای سوری واحدهای ارتش خود را به سوی مرز مشترک با ترکیه می فرستد، هم زمان رهبران کُرد سوریه از دولت بشار اسد کمک خواسته اند و با فرماندهی نیروهای روسیه در سوریه در تماس می باشند، اتحادیه وزرای خارجه کشورهای عرب از وزیر خارجه سوریه دعوت کرد که در اجلاسیه آنها شرکت کند.
*در روزهای دوازدهم و سیزدهم اکتبر، اسرائیل پهپاد های جاسوسی خود را به مناطق نظامی و شبه نظامی در لبنان فرستاد که از مواضع نیروهای لبنانی و حزب الله فیلمبرداری کنند، بخش سایبری ارتش لبنان پس از اعلام این خبر در بیانیه ای مجزا خبر داد که در صورت تکرار پهپاد ها هدف پدافند قرار خواهند گرفت.
*خانم ربکا
لونگ بیلی، وزیر اقتصاد سایه در کابینه حزب کارگر انگلستان، روز یکشنبه به خبرنگاران گفت، اگر در انتخابات آینده “جرمی کوربین” رهبر حزب کارگر در انتخابات موفق نشود بهتر است که از مسئولیت رهبری حزب کناره گیری کند، آقای جرمی کوربین افراطی ترین سیاستمدار تاریخ یکصد سال گذشته در انگلستان می باشند، ایشان یک مارکسیست لنینیست افراطی هستند، که خواهان ملی کردن، بانکها، کارخانه ها، و خانه های مردم هستند، می گوید ارتش را تعطیل کنید و از سازمان ناتو خارج شویم و هنگام نیاز می توانیم به روسیه و دوستان فلسطینی رجوع کنیم.
*نیروی دریایی چین و روسیه در افریقایی جنوبی با نیروی دریایی آن کشور مانور نظامی اجرا می کنند، اهمیت مانور بیشتر جنبه سیاسی دارد تا نظامی، مدتهاست که چین روابط نسبتاً مطلوبی با افریقای جنوبی برقرار کرده، و این بار پای روسیه نیز به میان کشیده شده است.