جهان در جوانان – دکتر رابرت بامبان

یک دیدگـاه

در سال 1914 زمانی که هنوز فلسطین تحت پوشش فرهنگ سیاسی و قدرت نظامی امپراطوری عثمانی بود، تعداد کلیمیان در سرزمین فلسطین 85 هزار نفر بود که این رقم 12 درصد کُل جمیعت فلسطین محسوب می شد، کُل جمعیت منطقه در آن زمان 690 هزار نفر بود، در سال 1933 جمیعت کلیمیان در فلسطین به 238 هزار نفر رسید، که اکثر مهاجران اروپایی بودند و در سال 1936 این رقم نزدیک به 400 هزار نفر رسید، که 30 درصد جمعیت فلسطین محسوب می شد، یعنی بین سالهای 1914 تا 1936 تعداد ساکنان کلیمی در فلسطین پنج برابر زیاد شده بود، چه اعراب منطقه و چه کلیمیان به رقم افزایش تعداد افراد خانواده توجه خاص داشتند، مشکل کلیمیان بیشتر بود چون انگلستان پس از جنگ اول جهانی و شکست عثمانی مسئول سیاسی و نظامی منطقه فلسطین شده بود و ورود کلیمیان مهاجر به فلسطین را مشکل می کرد، در دوران جنگ جهانی دوم و بلافاصله پس از جنگ دوم جهانی کوچ و مهاجرت کلیمیان اروپا به فلسطین افزایش یافت. سازمانهای سری و احزاب کلیمی با ایجاد راه و چاره قانونی و غیر قانونی کلیمیان نجات یافته از رویدادهای جنگ دوم را تشویق و کمک می کردند که به فلسطین بروند، سازمانهایی چون هاگانا، در تهیه پاسپورت و کمک های دیگر فعالیت بسیار می کردند، در آن زمان سازمان “سخنود” که بعداً بنام آژانس یهود شناسایی شد فعالیت گسترده داشت، و ایران یکی از ایستگاه های آخر پیش از رسیدن به مقصد نهایی فلسطین بود که زیر نظر سازمان سخنود فعالیت داشت، بهرسان این وضع ادامه داشت تا آنکه اسرائیل در 14 ماه می 1948 اعلام استقلال کرد، چند ساعت از خبر استقلال اسرائیل نگذاشته بود که همسایگان عرب اسرائیل به آن کشور حمله کردند، از آن پس چندین بار ارتشهای عرب بطور پراکنده و یا با همکاری و همپشتی هم به کشور اسرائیل حمله کرده اند و هر بار شکست را تحمل کرده بخشی از خاک کشورشان از دست رفته است و بوسیله ارتش دفاعی اسرائیل تسخیر شده است، در فرهنگ سیاسی و نظامی گفته می شود گرفتن سرزمینهای دشمن (تسخیر خاک دیگر کشورها) الزاماً نمی تواند یک برگ برنده باشد، اگر به تاریخ رجوع کنیم می بینیم ارتش ناپلئون به روسیه حمله کرد پایتخت آن کشور را نیز تسخیر کرد اما نیمی از ارتش فرانسه در هنگام بازگشت از سرما و یخبندان و حملات پارتیزانی ارتش ژنرال گوزوتسف از بین رفت، باور سیاسی در این مورد آن است که در هر جنگی باید ارتش دشمن را نابود کرد تنها گرفتن و اشغال سرزمینهای دشمن زیاد هم فکر سازنده نیست، در مورد اسرائیل نیز با آنکه این کشور در تمام جنگها با اعراب پیروز بوده است اما با تسخیر خاک کشورهای همسایه، اردن، مصر و سوریه رقم درشتی از ساکنان اعراب محلی را هم در خاک خود پذیرفته است که به هیچ وجه و طریق و باور وجود قانونی و حقیقی اسرائیل را قبول ندارند و اگر فرصتی دست دهد و توانایی آن را داشته باشند اسرائیل را با خاک یکسان خواهند کرد، اما امروز کشور اسرائیل سوای خطر کشورهای همسایه عرب و احتمال خطر جدی از سوی ایران که یکی از سیاستهای بقای نظام خود را در نابودی اسرائیل می داند، با خطر خزنده دیگری روبرو است که هنوز نتوانسته چاره جدی در این مورد پیدا کند، ازدیاد جمیعت شهروندان عرب در کشور اسرائیل در برابر با خانواده های کلیمی بیشتر است، یعنی بدون آنکه برخودی ایجاد شود تعداد عربها در اسرائیل دارند با سرعت بیشتری افزایش می یابند و در تمام ارکان از جمله انجمنهای محلی، شهری و دولت و حتی مجلس عوام “کنست” عضویت پیدا می کنند، خطر برای اسرائیل از درون کشور بیشتر می باشد تا از برون، در جنگ 1948 اسرائیل تقریباً تمامی فلسطین را اشغال کرد، در جنگ سینا با همکاری ارتش فرانسه و انگلیس بخشی از صحرای سینا را اشغال نمود، در جنگ شش روزه 1967 مناطقی از غزه، سینا، اردن را اشغال کرد، در جنگ 1973 با دشواری نیروهای مصر و سوریه را عقب راند، و از 1982 تا سال 2000 بخشی از جنوب لبنان را اشغال کرده بود، سپس یک منطقه کاذب ضربه خور ایجاد کرد، و امروز جنگ و سیاست فرهنگ فرسایشی را دارد تجربه می کند، این روند و روش که امروز پذیرفته شده و اجرا می شود نمی تواند در بلند مدت بدون برخورد نظامی ادامه یابد.

***

*هفته پیش آقای روحانی، مژده داد که در یک منطقه نفتی بیش از 50 بیلیون تن نفت پیدا شده است، اما مسئولان شرکت نفت گفتند تنها می شود از دو و نیم بیلیون بشکه نفت یاد شده بهره برداری کرد، دو روز پس از این خبر روحانی با قیافه خوش و خندان اعلام کرد قیمت بنزین را سه برابر افزایش می دهیم و این کار برای خانواده های فقیر بسیار سودمند است!
*آقای خامنه ای، با در نظر گرفتن وضع خاص انزوا و تحریمها در یک خبر گفتند ایران خواهان نابودی اسرائیل نمی باشد، در آن سرزمین عرب و مسیحی و غیره زندگی می کنند و منظور ایشان در چهل سال گذشته از نابودی اسرائیل دولت آن کشور است، لابد موشک پراکنی ها به سوی اسرائیل نیز تنها اهداف دولتی را هدف قرار می دهند.
*پیش نمایش استیضاح رئیس جمهور امریکا از سوی حزب دموکرات هفته پیش برخی را مشغول کرده بود، هر سه شاهدی که در این نمایشات شرکت کردند حرفی اساسی و جدی برای گفتن نداشتند، جملگی گفتند ما “خبری را از یکی شنیده ایم که او هم از دیگری شنیده و نفر دوم نیز از نفر سوم شنیده و حدس می زند خبر باید واقعی بوده باشد” به انتخابات ریاست جمهوری داریم نزدیک می شویم لذا برخی از دموکراتها امیدوارند که این گونه صحنه ها افکار عمومی را علیه رئیس جمهور و حزب جمهوریخواه خدشه دار کند.
*به بهانه گران شدن بی رویه موارد سوختی، بنزین و نفت و گاز مخصوصاً بنزین در بسیاری از شهرها ایرانیان به خیابان آمدند و اعتراضات و نگرانیهای خود را به شکل معقول و مسالمت آمیز بیان داشتند ماموران امنیتی و پلیس و گارد ویژه با تمام نیرو به جان مردم افتادند و به سوی تظاهرکنندگان شلیک کردند بیش از 12 نفر کشته و 180 نفر زخمی به بیمارستانها منتقل شدند، دولت ناآگاه و ضد ایرانی آقای روحانی به جای چاره جویی و برطرف کردن مشکلات مردم با سرب مذاب به اعتراض مردم پاسخ می دهد و بیچارگانی که نان شب ندارند و گرفتار درد نان هستند را عامل بیگانه شناسایی می کند، هیچ جای تعجب ندارد که در چند روز آینده از زره پوش و تانک و هلیکوپتر و گردانهای رزمی سپاه برای روبرورویی با زنان خانه دار و مادربزرگان داغدیده و پدرانی که نان شب برای خانواده ندارند استفاده کنند و آتش سنگین تر به روی ایرانیان بگشایند.
*بیش از یک ماه است که تظاهرات مردمی در لبنان ادامه دارد و مردم از فساد و آلودگیهای سیاسی احزاب و دولتمردان خشمگین هستند، در حاشیه گفتگوها، اکثر احزاب، نخست وزیر سابق و حزب الله با هم توافق کرده اند که از کاندیداتوری “محمد صفدی” که از نمایندگان مجلس و مورد تائید طیف چپ و راست و میانه است حمایت کنند، اما مردم همچنان باور دارند که فساد و عمق فساد دولتی باید شناسایی گردد و از چهره هایی در رهبریت سیاست کشور استفاده شود که سابقه آنها شفاف و استوار و روشن است.
*در تظاهرات شهروندان عراقی علیه دولت از اول ماه اکتبر تا هجدهم نوامبر بیش از 320 کشته و چند هزار زخمی به جای گذاشته و دولت هم چنان با تظاهرکنندگان با شدت و ددمنشانه برخورد می کند، روز یکشنبه گذشته تظاهر کنندگان سومین پل بزرگ ارتباطی و استراتژیکی عراق را نیز از دست محافظان دولتی در آوردند و در اختیار گرفتند، نا آرامیها در عراق همچنان ادامه دارد.
*اپوزیسیون “کاذب” غربت نشین در برابر رویدادهای ایران که 37 شهر را در بر می گیرد و مردم به بهانه گرانی مواد سوختی به خیابانها آمده اند، اعلامیه های پراکنده ناهماهنگ و نامشخص صادر می کنند، و نتوانسته اند از این فرصت پیش آمده بهره مثبتی برای ضربه زدن به نظام بهره گیرند، با توجه به پیامهای اکثر گروه ها و نهادهایی که ادعا اپوزیسیون می کنند عملاً بیچارگی و سرگشتگی و ندانم کاری را می رساند، تنها احساسات چاره کار نیست “چو در طاس لغزنده افتاد مور – رهاننده را چاره باید نه زور”.
*”جینین آنز” رئیس جمهور جدید بولیوی که با شورش مردمی و ضربه حکومتی توانست قدرت را به دست گیرد و رئیس جمهور پیشین بولیوی را از کشور اخراج کند، هنوز نتوانسته است کاملاً بر همه امور کشوری مسلط شود و نا آرامیها همچنان ادامه دارد، در این بین وی در یک بیانیه اعلام کرد رهبر مخالفان دولت ونزوئلا را به عنوان رئیس جمهور قانونی ونزوئلا شناسایی می کند.
*توافق اصولی بین نمایندگان و احزاب مجلس عوام انگلستان صورت گرفته است که انتخابات زودرس در اواسط ماه دسامبر صورت گیرد، هر چند هنوز در مورد جزئیات روند انتخابات در حاشیه ها و سایه ها گفتگوها ادامه دارد اما به نظر می رسد این بار تاریخ 12 دسامبر برای انتخابات مورد تائید همگان می باشد، حزب حاکم “محافظه کار” به نخست وزیری بوریس جانسون اعتقاد دارد که شانس بیشتری برای تشکیل دولت دارد و از سویی نیز حزب کارگر به رهبری “جرمی کوربین” می پندارد مردم به حزب کارگر رای خواهند داد.
*سیاستهای نادرست و طرح و برنامه های نامشخص اقتصادی در ترکیه در چند سال گذشته، کشور را به مرز ورشکستگی رسانده است، اعداد و ارقام و آمار نشان می دهند که طبقه میانه ترکیه که بدنه اصلی برای گردش پول در کشور است دارد ریشه کن می شود و طبقه فقیر جامعه گسترش می یابد، دولت اردوغان در رویای ایجاد امپراطوری عثمانی نوین گرفتار است و به این مهم توجه ندارد، در ظرف ده روز گذشته سه نفر در پایتخت به علت فقر و بیچارگی خودکشی کردند.