1358-30

جلیل شهناز،نوازنده برجسته تار و سه تار دوشنبه گذشته در تهران درگذشت.
شهناز در خرداد ماه سال ۱۳۰۰ در اصفهان و در خانواده‌ای اهل موسیقی به دنیا آمد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و حسین شهناز، برادر بزرگ خود، فراگرفت.
پدرش شعبان شهباز سنتور و تار و سه تار می زد و خودش از هفده سالگی، به گفته خودش “آن طور که باید و شاید”، ساز می نواخت.
او در جوانی با حسن کسایی، نوازنده برجسته نی، آشنا شد و این دو همکاری بلندمدتی را با هم آغاز کردند. همکاری ای که از اصفهان آغاز شد و از سال ۱۳۲۴ که جلیل شهناز به تهران رفت، با نواختن در رادیو تهران و برنامه گلهای جاویدان ادامه یافت.
آقای شهناز در طول زندگی هنری خود در کنار نوازندگان و خوانندگانی از جمله فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری و محمدرضا شجریان ساز زده بود.
جلیل شهناز ردیف را تمام سرمایه موسیقی ایرانی می دانست. او می گفت: “ردیف تمامی سرمایه موسیقی ایرانی است و تدریس آن بسیار مهم است. نحوه و کیفیت انتقال ردیف تماما به معلم و مدرس بستگی دارد. معلم باید ردیف را درک کرده باشد وبا آن زندگی کرده باشد. تدریس ردیف کار هر معلمی نیست.”
در سال های دهه ۶۰ جلیل شهناز به همراه فرامرز پایور، علی اصغر بهاری، محمد اسماعیلی و محمد موسوی در قالب گروهی با عنوان “گروه اساتید موسیقی ایرانی” به اجرای برنامه در ایران و کشور‌های دیگر از جمله آمریکا، برتیانیا و فرانسه پرداخت.
محمدرضا شجریان خواننده برجسته ایرانی درباره جلیل شهناز گفته است: “من آنچه در آواز آموخته ام متاثر از نوازندگی استاد شهناز بوده است و سالهای سال با صدای تار این استاد بی بدیل زندگی کرده ام. اولین بار که ساز شهناز را شنیدم مرا در خود فرو برد و تا امروز هم چنان در من زندگی می کند….ساز او مرا به جائی برد که دیگران نمی شناسند….شهناز بیان واقعی موسیقی ما را یافته است.”

1358-31

آخرین بازمانده از نسل غول های موسیقی
شهرام ناظری، دیگر خواننده ایرانی، نیز جلیل شهناز را “آخرین بازمانده از نسل غول های موسیقی ایرانی” دانسته است. او در گفتگو با خبرگزاری مهر یکی از زیباترین دوره‌های کاری خود را همراهی با گروه اساتید موسیقی ایرانی و هنرمندانی چون جلیل شهناز دانسته است. مجذوبیت محمدرضا شجریان در برابر جلیل شهناز و تارنوازی اش او را برانگیخت که نام گروه تازه خود را، شهناز بگذارد. جلیل شهناز علاوه بر تار و سه تار و آشنایی اش با سنتور و تنبک، در نواختن کمانچه نیز مهارت داشت. جلیل شهناز در ۹۲ سالگی و پس از یک دوره بیماری طولانی در تهران درگذشت.