شنبه 16 نوامبر دانشگاه سی سان و انجمن دانشجویان ایرانی این دانشگاه میزبان بنیاد آینه بودند چرا که این بار، بعد از دعوت دانش آموزان مدرسه تفت و دانشکده پیرس و دانشگاه یو سی ال ای، این بنیاد غیر انتفاعی، که هدفش آگاهی، آموزش و پیشگیری از آسیب های اجتماعی بوده ، کنفرانس آموزشی خود را تحت عنوان ” در جستجوی جامعه ای سالم” به دعوت انجمن دانشجویان ایرانی در این دانشگاه برگزار کرد.
در این کنفرانس در کنار داریوش اقبالی، هنرمند و پایه گذار بنیاد آینه، دکتر کامیار علایی سخنران مهمان بود که در مورد معضل بیماری ایدز و نیاز جامعه امروز به حرکت هایی انساندوستانه در رابطه با تأسیس مراکز درمانی که با همکاری پزشکان و متخصصین داوطلب نیازمندان رو زیر پوشش خود قرار میدهد صحبت کرد.او در مورد افتتاح مرکز خیریه تندرستی و حقوق انسانی در ویرجینیا صحبت کرد ، این مرکز به ایرانیانی که یا از داشتن بیمه محروم هستند یا بیمه کافی ندارند خدمات پزشکی را به رایگان ارائه میدهند. دکتر علایی و دکتر میلانی دو تن از اعضاء هیئت مدیره این مرکز هستند و مایلند اینگونه خدمات را در سایر ایالات هم در اختیار هموطنان نیازمند قرار دهند که در این مسیر بنیاد آینه یار راه آنان خواهد بود. دکتر علایی خاطرنشان کرد که همیشه میتوان در هر جوی و در هر شرایطی برای جامعه خود مثمر ثمر ، مفید و سازنده بود و در کنار ارائه آخرین آمار در مورد بیماری ایدز ، در مورد تجربیات خود در رابطه با آگاهی دادن به جامعه از هر قشر و طبقه و آگاه ساختن جامعه در مورد بیماری ایدز و تابوی این بیماری صحبت کرد.
داریوش بخش اول سخنانش رو به تشکلات دانشجویی و تفاوت میان مهم بودن و مفید بودن تخصیص داد و به تغییراتی که در تشکلات دانشجویی در طول تاریخ مشاهده شده اشاره کرد. او معتقد است که امروز نسل آینده ساز، قشر آگاه و دانش جو و حقیقت جوست که میتواند نقش بسیارسازنده و کلیدی در سلامت جامعه ایفا کند. او حرکت هایی که ریشه در اتحاد و وحدت دانشجویان در سراسر دنیا دارد را تشویق کرد و پیشنهاد کرد که با تدارک اینگونه کنفرانس های آموزشی و آگاهی دهنده که نه مقطعی ، بلکه بطور مداوم در دانشگاه ها برگزار میشود میتوان زنجیر وار به گستره قشر آگاه بعد بیشتری بخشید و با آگاهی جامعه را مسلح کرد.
یکی از پیام های همیشگی بنیاد آینه نیاز احساس مسئولیت کل جامعه در مقابل زخم هایست که به واسطه نقش آسیب های اجتماعی مثل نقض حقوق بشر، بیماری اعتیاد، بیماری ایدز، و معضل کودکان کار و خیابان و پناهندگان به تار و پود جامعه وارد آمده. داریوش همیشه با این پیام که زخم های جامعه متعلق به فرد فرد ما هستند و می بایست با هم و در کنار هم بر این زخم ها مرهم گذار باشیم، در رابطه با ابعاد عمیق عوارض جانبی بیماری اعتیاد که از دیدگاه او مادر آسیب های اجتماعی است نه تنها صحبت کرد، بلکه از چند تن از راهیان دنیای بهبودی دعوت نموده بود تا در کنار او پیام رسانی کنند.
داریوش به این نکته اشاره کرد که امید او در بنیاد آینه این است که پیام امید و بهبودی این عزیزان بهبود یافته بهانه ای باشد برای همه عزیزانی که هنوز در عذابند. چرا که او معتقد است که آزادی بدون آگاهی میسر نیست. پیام بهبودی این عزیزان از یک درد مشترک سرچشمه میگیرد که تلنگریست بر دنیای تنهایی و مملو از تکرار و انکار عزیزانی که در عذابند.
او در ادامه سخنانش ادامه داد: “همیشه گفتیم که به آرامی آغاز به مردن می‌كنیم، اگر برده عادات خودمن بشویم، اگر همیشه از یك راه تكراری برویم، اگر روزمرّگی را تغییر ندهیم، و اینکه به آرامی آغاز به مردن می‌كنیم، زمانی كه حقیقت رو در تاریکی انکار دفن کنیم، و وقتی نگذاریم دیگر بهبود یافتگان به ما كمك كنند”
از دیدگاه بنیاد آینه هر یک از راهیان دنیای بهبودی الگویی هستند زنده که بهبودی فقط یک آرزو نیست، حقیقت دارد اما فقط با اعتراف به شکست در مقابل بیماری مزمن، پیشرونده و کشنده اعتیاد که میتوانیم به دنیای بهبودی راه بیابیم.
داریوش با این توضیح که در کنار بهبودیافتگان میاموزیم که چگونه از افکار بیمارگونه ، رفتار بیمارگونه و کردار بیمارگونه رها شویم از نه تنها بهبودیافتگان، بلکه از یک عزیز وابسته که غیر مستقیم با بیماری اعتیاد همسر خود دست به گریبان بود نیز دعوت کرد تا پیام بهبودی خود را با حاضرین تقسیم کند .
هدف بنیاد آینه ، ضمن تاکید بر اهمیت پیشگیری از اعتیاد بخصوص در دبستان ها و گفتگوی آشکارا با فرزندان خود در مورد این بیماری، تآکید بر نقش خانواده ها و حفظ سلامت بهبودیافتگان و تأثیر برخوردهای اصولی و علمی خانواده ها و عزیزان وابسته به هم می باشد. داریوش با این پیام که باید یادمان باشد که زیباترین هندسه زندگی این است که پلی از امید بسازیم ، بالاتر از دریای نا امیدی، به سخنانش پایان داد. در قسمت پایانی کنفرانس انجمن دانشجویان ایرانی دانشگاه سی سان لوحه تقدیری را به پاس زحمات انساندوستانه او بعنوان یک هنرمند و فعال اجتماعی به او اهدا نمودند.
