در سوگ یک صدا

بیست و هفتم تیر ماه 1399 خورشیدی، هفدهم ژوئیه 2020 میلادی، یکی از تلخ ترین روزهای سالهای غربت برای خانواده رادیو-تلویزیون ملی ایران در خارج کشور و شوک آورترین خبر برای اعضای این خانواده بزرگ در درون ایران غمزده بود.
خبر درگذشت سعید، مانند شوکی غیرمنتظره، در میان ناباوری، ایرانیان را تکان داد و بزودی، در شبکه های اجتماعی بازتاب گسترده پیدا کرد.
تصاویر سعید و صدای پرطنین او در کنار تسلیت ها و ابراز همدردیهای فراوان، آذین بند پیامها گشت.
یادت همیشه گرامی است مرد مبارز،
چه غم انگیز که آزادی میهن ات را ندیدی،
یاد تو سعید عزیز در کنار نام
آزادیخواهان ایران خواهد درخشید،
تسلیت به یادگارهایت،
به عزیزانت و همکاران و دوستانت
که تو را دنیایی دوست داشتند و دارند،
سعید جان صدایت
در فردای آزادی ایران طنین خواهد افکند،
سعید….
شاهزاده رضا پهلوی که نزدیکی ویژه ای با چهره ها و شخصیت های رادیو تلویزیون ملی ایران دارد، از نخستین کسانی بود که با انتشار اعلامیه ای به دو زبان پارسی و انگلیسی، از خاموشی سعید قائم مقامی ابراز تاثر کرد:
« از شنیدن خبر درگذشت سعید قائم‌مقامی، روزنامه‌نگار و گوینده توانا و از مدیران رادیو-تلویزیون ملی ایران بسیار متاثر شدم. صدای سعید قائم‌مقامی در بیش از سه دهه تبعید اجباری، صدای آزادی‌خواهی و عشق به ایران بود. فقدان او را به خانواده و دوستان و همکارانش در «رادیو صدای ایران» و «رادیو صدای مردم» تسلیت می‌گویم. یاد و نامش گرامی باد».

I was very saddened to hear about the passing of Saeed Ghaem-Maghami, a talented journalist and announcer, and one of the directors of the National Radio and Television of Iran. Saeed Ghaem-Maghami’s voice was the voice of freedom and love for Iran for more than three decades following forced exile. I offer my condolences to his family, friends and colleagues on “Radio Seda-ye Iran” and Radio Seda-ye Mardom”. May his memory and name be cherished.
Reza Pahlavi

علیرضا مروتی از دوستان دیرین سعید و مدیر پیشین رادیو صدای ایران در اس آنجلس که سالها با سعید همسنگر بود، در تسلیتی صمیمانه از درگذشت دوست و همکار سالهای دیر و دور، با لیدا، همسر و دو فرزند سعید، ابراز همدردی کرد.
ولی پیام های اعضای خانواده رادیو- تلویزیون ملی ایران، سوگنامه های اندوهبار و سرشار از قصه های غمبار بود:
لیلی فولادوند، نخستین رییس دفتر نخستین مدیرعامل تلویزیون ملی ایران که بی اغراق، تک تک اولین همکاران آن سازمان را به خوبی می شناسد و دوستی با این جمع وفادار را همچون آن سالهای خاطره انگیز، طی بیش از چهار دهه غربت، حفظ کرده، در چندین پیام جداگانه در شبکه های اجتماعی، اندوه عمیق خود را از جمله با این واژگان بیان کرد: «سعید عزیزمان رفت و تکه ای از جان ما را با خود برد. فرزند عاشق ایران، یار لیدای بی نظیر، ستون استوار سازمانش و رفیق پرمهر ما، پروا…». لیلی فولادوند همچنین در یک گزارش مشروح در فیسبوک، تاریخچه ای از زندگی حرفه ای سعید را بازتاب داد:
سعید قائم مقامی فراهانی در پنجم مرداد ماه ۱۳۲۲ (۷/۲۷/۱۹۴۳) در شهر تهران به دنیا آمد. در سنین نوجوانی به ادبیات و هنر پرداخت و در دوران دبیرستان دهها نمایشنامه و قصه کوتاه نوشت که در مدارس سراسر ایران بروی صحنه رفت.
در شانزده سالگی گروه تئاتری «کاوه» را برپا کرد و نمایشنامه های متعددی را در صحنه و در تلویزیون خصوصی ثابت پاسال تهران به اجرا در آورد.
وی در سال ۱۳۴۱ پس از پایان دوران دبیرستان بعنوان گزارشگر و بازیگر نمایشهای رادیویی به استخدام وزارت اطلاعات ( رادیو ایران) در آمد.
با برپایی تلویزیون دولتی ( تلویزیون ملی ایران) از نخستین کسانی بود که به این سازمان پیوست و به عنوان یکی از بنیانگذاران تلویزیون ملی ایران شناخته میشود
سعید قائم مقامی کار خود را در تلویزیون بعنوان گوینده خبر و گزارشگر و مجری برنامه های گوناگون ادامه داد. او هم زمان با فعالیت های تلویزیونی، در دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی تحصیلات خود را در زمینه ژورنالیسم و روابط عمومی ادامه داد و سرانجام در سال ۱۳۵۰ از این دانشکده فارغ التحصیل شد.
وی پس از اتمام تحصیلاتش به سمت مدیریت رادیو تلویزیون ملی ایران در استان ساحلی منصوب گردید و آنگاه به ترتیب در سمت مدیریت رادیو تلویزیون استان کرمان، مدیریت رادیو تلویزیون آذربایجان غربی، مدیریت رادیو تلویزیون آذربایجان شرقی و در بازگشت به تهران، با مدیریت پخش برنامه های شبکه اول تلویزیون ملی ایران و مدیریت اخبار سراسری رادیو ایران به فعالیت های خود ادامه داد.
سعید قائم مقامی در تمام این سالها در کنار مسئولیت های خود به کار گویندگی و اجرای برنامه های رادیو تلویزیونی ادامه داد. برنامه های زنده بامدادی سعید قائم مقامی (صبح به خیر ایران) مورد توجه میلیونها ایرانی قرار گرفت و تحولی در ادامه برنامه های زنده رادیویی بوجود آورد. آخرین مسئولیت وی، ایجاد یک رادیوی اف ام ۲۴ ساعته و زنده برای شهر تهران بود. با وقوع انقلاب سال ۱۳۵۷ سعید قائم مقامی از فعالیت های رادیو تلویزیونی کنار گذاشته شد و به کار آزاد روی آورد و سرانجام در سال ۱۳٦۷ (۱۹۸۸) بدلیل درگیریهای سیاسی با رژیم جمهوری اسلامی، ناگزیر به خروج از کشور شد.
سعید قائم مقامی پس از اقامتی ۲ ساله در اروپا و کانادا سرانجام به کالیفرنیا در ایالات متحده آمریکا آمد و در این سرزمین مقیم شد. او در سال ۱۹۹۱ میلادی همکاری خود را با «رادیو صدای ایران » آغاز کرد و این همکاری تا سال ۲۰۰٦ ادامه یافت. پس از کناره گیری از این رادیو در اکتبر سال ۲۰۰۸ میلادی به راه اندازی «پرشین رادیو» اقدام کرد و در ماه نوامبر ۲۰۱۱ سعید قائم مقامی از پرشین رادیو استعفا داد و به تنهایی و با حمایت شنوندگان وفا دارش به تاسیس رسانه ای کاملا مردمی پرداخت.
در می ماه سال ۲۰۱۲ سعید قائم مقامی رادیو صدای مردم را افتتاح کرد که با استقبالی بی نظیر مواجه شد و در طی مدت کوتاهی این رسانه از طریق اینترنت، گوشی های همراه و ماهواره «هات برد» صدایش را به سرتاسر جهان و ایران عزیزمان فرستاد.
سعید قائم مقامی همانند تمام سالهای گذشته سرگرم مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی از طریق امواج رادیو صدای مردم بود. آرزوی بزرگ سعید رهایی میهن و بازگشت به ایرانی آزاد بود.

سوگنامه های همکاران و دوستان
نادر صدیقی از همکاران سالهای دیرین سعید و از چهره های نامدار رادیو – تلویزیون ملی ایران که مقیم واشینگتن است، در دو حساب کاربری فیسبوک خود نوشت: «از بهمن 57 تا کنون، هیچ روزی بی مرگ و عزا سپری نشده است ولی سوگ دوستان و همراهان همیشگی، اندوهی مضاعف است و بی پایان».
و در زیر این پیام اندوه بار، کامبیز اسفندیاری از جوانان نسل بعداز انقلاب و ازطرفداران سعید چنین نوشت:
«تسليت و باز هم تسليت و بازهم تسليت به خودمان به همه، به خانواده گراميش، به همه انان كه خلوص نفسهايش را در صدايش در ميافتند و هر لحظه نگران بودند كه مبادا اين حلاوت كلام، او را از پاى در اورد. خسته ايم از تنهايى … ياران سفر كرده چه بیجا رهايمان كردند… از مظلوميتى كه صداى هق هق گريه مشهود است دلم براى خودم ميسوزد…»
بیش از یکصد و هفتاد تن صفحه فیسبوک نادر صدیقی را باشتراک گذاشته اند و انبوهی از همکاران رسانه ای و کاربران شبکه های اجتماعی مانند شایان سمیعی تحلیلگر رادیو- تلویزیون، شیرین شکوهیان، پری عسگری، الاهه شه پرست، احمد مداح، وفا آدربهاری، حسین لاجوردی، بهی آریایی، گیتی جوادی، سوسن طاها و دهها تن دیگر اظهار همدردی کرده اند. آقای محمود برنجی معاون پیشین هنرستان صنعتی تهران هم با ذکر یادی از سعید قائم مقامی به بازماندگان این هنرجوی سالهای جوانی تسلیت گفته است.
فریدون فرح اندوز از گویندگان و نام های مشهور در رادیو-تلویزیون ملی، اندوه خود را با انتشار سروده زیبایی از زنده یاد نادر نادرپور در سوگ سعید بیان کرد:
آری در این دیار
در غربتی یه وسعت اندوه و انتظار
ما با زمان بسوی فنا کوچ می کنیم
بی هیچ اشتیاق
بی هیچ یادگار
نام آوران آشنای دیگری از رادیو – تلویزیون ملی ایران، چون شاعره مشهور ثریا پاستور، الهه امیررحیمی، گلی یحیوی گوینده خوش چهره، شهین کلی جباری زاده، فرشته سعادت و دهها تن از اعضای خانواده بزرگ رسانه ملی ایران با تحسین از کارنامه خدمات و مبارزات سعید قائم مقامی، همدردی خود را با بازماندگان او و بویژه با لیدا شریک زندگی سالهای خاطره انگیز پیشین، ابراز داشتند.
ستار دلدار از نخستین برنامه سازان تلویزیون فارسی زبان در ایالت کالیفرنیا که با سعید قائم مقامی دوستی چندین و چند ساله داشته، در پست های فیسبوکی اندوه عمیق خود را در فقدان سعید و از دست دادن این دوست گرامی، ناباورانه بیان کرده ونوشته است: نزدیکترین و صمیمی ترین دوستم، شاهد و همراه تمام خاطرات نوجوانی و جوانیم سعید قائم مقامی رفت! مگر میشد ما یکروز با هم نباشیم یا بیخبر از هم باشیم؟ مردی که سرود “من مرد تنهای شبم” این تنها دروغی بود که در تمام نزدیک به ۶۰ سال دوستی از او شنیدم.
ستار دلداردو عکس هم از روزگاران خوش با زنده یادان سهراب اخوان، سعید قائم مقامی و حسین قره گزلو آویزه این غمنامه کرده است.
و اما همایون مجد از مدیران پیشین بخش اخبار تلویزیون ملی ایران در صفحه فیسبوک خود نوشت: سعید قائم مقامی هم رفت. نیازی به گفتن اینکه او‌که بود، چه می خواست و چه می گفت نیست. همه می دانند. جایش در هنگامه یکی از بحرانی ترین و حساس ترین زمان های تاریخ معاصر ایران خالی است. نماند تا آزادی ایران را که خواست و آرزوی بزرگش بود، ببیند.
صدایش را دوباره می شنویم.
«تنها صداست که می ماند»
اینها نمونه هایی از بازتاب اندوه شخصیت های رادیو – تلویزیون ملی، همکاران و دوستداران سعید قائم مقامی در خارج از کشور بود ولی درگذشت سعید در درون ایران در میان همکاران و هم دانشکده ای های پیشین و نیز در جامعه مطبوعاتی هم انعکاس گسترده ای داشت.
سوسن بلالی از روزنامه نگاران با نام و مدیر صوراسرافیل نیوز، و مهندس محمود الماسی از مدیران پیشین بخش فنی در تلویزیون ملی از جمله شخصیت هایی هستند که در شبکه های اجتماعی در سوگ سعید قائم مقامی ابراز همدردی کرده اند. سازمان موسوم به جامعه مطبوعات هم با اشاره به بستری شدن سعید در دو هفته پایان زندگی اش در بیمارستان نوشته است که این رونامه نگار کارکشته، به سکته مغزی دچار شده بود.
و سرانجام رشید علم استاد دانشگاه در نیس فرانسه که با بسیاری از نامداران رسانه ای دوستی و آشنایی دارد از سعید قائم مقامی چنین یاد کرد:
مردى كه با جادوى صدايش از كرمان تا درياى خزر را فتح كرده بود، در غربت وبا دلى شكسته و مملو از عشق به ايران از جهان رفت.. او جسم خود را اينجا گذاشت و روحش بسمت ايران پرواز كرد. اين ضايعه اسفناك را اول به ليداى نازنين و به غم نشسته و فرزندان او و سپس به دوستان، همكاران و هواداران او از صميم قلب تسليت ميگويم… او بالاخره پيروز شد چون حق با او بود.
اشاره به این عبارتی که سعید همیشه در پایان برنامه های رادیویی خود آن را تکرار می کرد: ما پیروزیم، چون حق با ماست.
یادش و نامش گرامی باد.