بی اخلاقی در فوتبال سیاسی!
در پی دیدار برگشت پرسپولیس و النصر عربستان که در ورزشگاه آزادی و با حضور هشتاد هزار تماشاگر بدون بلیت و به رایگان آمده که از طرف سردار حسین هدایتی از افراد سپاه پاسداران ، پول بلیت ها پرداخت شده بود، پرسپولیس با یک گل بر حریف پیروز شد، بعد از این مسابقه حرفهایی از طرف سعودی ها عنوان شد که بخشی از آن بی سابقه بود، تا حکایت از فصلی تازه در فوتبال به اصطلاح سیاسی داشته باشد.
عربستانی ها همراه با شکایت به کنفدارسیون فوتبال اسیا تا آنجا به حوادث این بازی و پایان ان دامن زدند که در رسانه هایش آن جمعیت هشتاد هزار نفری را به تماشاگران ترویست توصیف کردند که براستی چنین اتهامی تا امروز در دنیای ورزش سابقه نداشته است!
دستاویز رسانه های عربستانی آن حرکت مردود و غیر ورزشی از سوی گلزن پرسپولیس بود که با به ثمر رساندن ضربه پنالتی شادی خود را به شکلی عجیب و غیر اخلاقی و با کشیدن دست بر گردن خود به نشانه سر بریدن به تماشا گذاشت که اسباب شرم برای هر تماشاگر پایبند به اصول انسانی و ورزشی بود.
در روزگاری که اشرف مخلوقات مرتکب اعمالی می شود که هیچ جانوری با هم نوع خود نمی کند و داعش امروز با بریدن سرهای انسان های دربند ، دیگر هیچ نشانی از بشریت را باقی نگذاشته ، چگونه می توان این حرکت نمایشی برای بریدن سر از سوی یک بازیکن ایرانی را پذیرفت و حتی به ان افتخار هم کرد ؟
بدتر از همه آن توجیه غیر منطقی و عذر بدتر از گناه است که رفتار غیر قابل قبول مهاجم پرسپولیس را برای تلافی حرکت تحریک کننده عربستانی ها به دنبال گل سوم در بازی رفت قلمداد می کنند که به واقع خطا را با خطا پاسخ گفتن است .
انسان پایبند به ادب و اخلاق برای انکه نشان بدهد با دشنام بیگانه است ، هرگز با یک بد دهان همراه نمی شود.
اگر بازیکن النصر دست به رفتاری مردود و نا شایسته در بازی رفت زده است و بازیکن پرسپولیس نیز در دیدار برگشت همان کاری را می کند که او کرده و این را به عنوان تلافی معرفی می کند ، باید گفت که هر دو مرتکب خطا شده اند و اینکه یکی اول بوده و دیگری دوم، این فقط یک توجیه سراپا مردود است و باید تکرار کنیم که میان درستی و نا درستی در عدم واکنش به کنش غیر قابل قبول است. در این رهگذر بدون تعارف و رک و پوست کننده باید بگویم که اغلب ما به هنگام قضاوت بیش از هر چیز به خواسته ها و دلبستگی ها و سلیقه های شخصی تکیه داریم و اصول، بر اساس این خوش امد های شخصی است، و معمولا براحتی قابل تغییر هستند. در یک جامعه پیشرفته اما مردم به این شعور فردی و اجتماعی رسیده اند که اصول همیشه و همه جا پا برجاست و غیر قابل تغییر و این گونه است که بد همیشه و همه جا بد است و خوب همیشه و همه جا خوب.
در جریان دیدار دو تیم ملی فوتبال هلند و المان در جام جهانی 1990 ایتالیا ، فرانک ریکارد هافبک سرشناس هلندی در صحنه ای و دور از چشم داور به صورت رودی فولر – مهاجم المانی آب دهان انداخت که پس از این دیدار مشخص شد که یکی از دوربین های تلویزیونی این حرکت زشت و ناشایست را ضبط گرده است و همگان آن را دیدند . می دانیم که هلندی ها خاطرات بسیار ناگوار و تلخی از جنگ جهانی دوم و حمله المانی ها به رهبری هیتلر به کشور خود دارند و به شکل طبیعی باید که نگاهی غیر دوستانه به آلمان و آلمانی داشته باشند . فردای آن حرکت مردود ریکارد، اما این هلندی ها بودند که هر آنچه نشانی از تصویر ملی پوش خطا کار خود در کوچه و بازار داشت، یک روزه جمع اوری کردند تا به فرانک ریکارد بگویند که حرکت تو از نظر ما مردود است و باعث سرزنش و ابرو ریزی هستی! هنگامی که هلندی ها با این برخورد به موقع برابر رفتار غیر اخلاقی ملی پوش خود ایستادند ، دیگر چه کسی می توانست ان کار زشت را به پای هلندی ها بگذارد و انان را شریک این رفتار غلط بداند؟
به باور ما هر دو حرکت بازیکن النصر و مهاجم پرسپولیس مردود بوده و تلافی در یک کار زشت هیچگاه معنا و معفومی جز تکرار زشتی ندارد.
