دنیای طلایی فوتبال – امیر برادران

محمد نصیری ؛ نابغه و اعجوبه وزنه برداری ایران و جهان !

در تاریخ ورزش ایران بزرگانی برای سرزمین ما افتخارهای جهانی آفریده اند که همیشه نام انان در بالاترین رده ماندگار خواهد بود.
در جمع این بزرگان افتخار آفرین، بدون هیچ شک و تردید نام محمد نصیری از جایگاه و اعتباری ویژه برخودار است که هر آشنای ورزش برای این قهرمان مثال زدنی در همه حال باید به نشانه سپاس، کلاه را از سر بردارد.
نابغه و اعجوبه وزنه برداری ایران و جهان در اواخر دهه چهل و آغازین دهه پنجاه خورشیدی در مسابقات المپیک و جهانی یکه تاز بود تا با شایستگی خروس طلایی نامیده شود!
مدال طلای المپیک 1968 مکزیک در خروس وزن گردن آویز نصیری شد تا این وزنه بردار بزرگ ایرانی، از نظرهمه کارشناسان جهانی یک پدیده در عالم وزنه برداری بشمار آید که تکنیک او را سالهای سال در کلاسهای بین الملی تدریس کردند.
به یا داریم محمد نصیری یکی دوسالی پس از انقلاب برای دیدار با شادروان هنریک تمرز مربی او در المپیک 68 مکزیک به کیهان ورزشی رفته بود و وقتی تمرز از کار و کاسبی نصیری پرسید، خروس طلایی ایران با همان شوخ طبی اش به تمرز گفت که فرش فروشی دارد. تمرز بسیار خوشحال شد و با آن لهجه ویژه ارمنی ها به تشویق و ترغیب شاگرد خود پرداخت و پرسید که در کجا فرش فروشی دارد؟ نصیری با خنده گفت : که هر چند وقت یک بار یکی از فرش های خانه را می برم و می فروشم تا خرج زن و بچه را در بیاورم!!

روزگار قهرمان ایران، از همین دوران واژگون شد و نصیری ناگزیر و به شکل تحمیلی دست خانواده را گرفت و به اسپانیا رفت و پس از چند سال سر از کانادا در آورد.
دهها سال غربت و تنهایی با قهرمان بزرگ وزنه برداری ایران و جهان کاری کرد که نصیری دیگر تاب و تحمل از کف داد و ناگزیر به بازگشت به ایران شد. ناگفته نماند که در این بازگشت بهرام افشارزاده به یاری محمد نصیری آمد و به قولی حق این قهرمان را تا اندازه ای به جای آورد.
نصیری اما عشق و علاقه به وزنه برداری را همچنان در وجود خود زنده نگه داشته بود و دوست داشت تا در خدمت بچه های خوش استعداد ایران باشد.
حالا رفت و آمدی در فدارسیون وزنه برداری اتفاق افتاده و نصیری پس از سالها سکوت و سکوت از درد و رنج خود در این سالهای گذشته می گوید:
من بعد از پنج سال به خانه‌ام آمده‌ام. رضازاده پنج سال من را به فدراسیون راه نداد و حقوقم را قطع کرد که باعث شد در این مدت از وزنه‌برداری بدم بیاید.
محمد نصیری یکی از دردانه های تاریخ ورزش ایران است و مردم ما باید که بزرگان خود را در همه زمینه ها به درستی و خوبی بشناسند تا بتوانند از چنگ آدمهای کوچک و حقیر و دروغگو رهایی یابند.
کاری که نسل امروز ایران به شرط توجه لازم به این مهم خواهد توانست بزرگان راستین آن سرزمین را در جایگاه شایسته و بایسته ببیند.
نصیری، هرکول کوچک ایران، برای ما یک بزرگ ماندگار است.