60 سال با کیهان ورزشی!
شصت سال پیش یعنی در روزگاری که هنوز هیچ خبری از تلویزیون، نوارهای ویدیویی، ماهواره، اینترنت و تکنولوژی امروزی نبود و عکس و تصویربرای ایرانیان علاقمند به ورزش، حکم کیمیا را داشت، مجله کیهان ورزشی در 18 اذر 1334 ظهور کرد و انتشار یافت.
اولین نشریه که از دل کیهان مادر بیرون امد، اولین رسانه مستقل و کاملا ورزشی بود که اولین پل برای ارتباط با جهان ورزش برای مشتاقان ایرانی به حساب آمد!
کیهان ورزشی در آن زمان تنها وسیله برای دوستداران ورزش در ایران به شمار می امد و مشتاقان ورزش ایران با انتشار کیهان ورزشی توانستند با چهره قهرمانان و تیم های بزرگ ورزشی در ایران و جهان آشنا شوند و به واقع کیهان ورزشی راه گشای ورزش ایران به دنیای آن زمان در ورزش بود.
پیش از ظهور کیهان ورزشی، روزنامه نگاری ورزشی در دو روزنامه ایران ما و اطلاعات خلاصه میشد که هر یک با ستون ورزشی به انتشار اخبار و مطالب مربوطه می پرداختند و زنده یاد احمد اسپهانی در ایران ما قلم میزد و روانشاد صدری میر عمادی در روزنامه اطلاعات مسئول ستون ورزشی بود.
سوای این ستون های ورزشی در آن دو روزنامه چند مجله ورزشی وابسته به باشگاه های نیرو و راستی، دوچرخه سواران که بعدها تاج شد و ورزش ارتش انتشار می یافت.
کیهان ورزشی با مطالبی متنوع و برگرفته از شکل و شمایل مطبوعات ورزشی فرانسه از نخستین شماره نشان داد که بنیانگذاران آن با شکل حرفه ای کار آشنا هستند و مطالب ترجمه اغلب فرانسوی بودند و گویای زبان دانی یکی دو نفر از تحریریه کوچک کیهان ورزشی.
در اولین شماره کیهان ورزشی که در 12 صفحه منتشر شد – تصویر روی جلد اختصاص به مسابقه بوکس بین تیمهای باشگاه آرارات و نیش یوگسلاوی داشت و در سرمقاله آن اشاره به اهداف وخط مشی مجله شده و چنین امده بود:
آنچه بیشتر از هر چیز مورد نظر ماست و به خاطر آن می کوشیم اصلاح امر ورزش می باشد و برای انجام این منظور از انتقاد فروگذار نخواهیم بود و عیب را در هر کجا و در هر مقامی که باشد، نشان میدهیم و راه چاره را هم عنوان می کنیم.
شنبه ها با انتشار کیهان ورزشی رفته رفته به روز اهالی ورزش ایران برای مطالعه و آگاهی از اخبار تجزیه و تحلیل و اتفاقات ورزش ایران و جهان تبدیل شد و خیلی زود کیهان ورزشی برای مسئولان ورزش کشور نیزمحلی برای ارزیابی کار آنان شمرده شد.
بی طرفی ودوری ازمدح و ثنا و نگاه منصفانه و نقد های واقع بینانه در دستور کاری نویسندگان و خبرنگاران کیهان ورزشی قرار داشت که با گذشت زمان به اهالی ورزش ثابت کردند که با باج گیری و باج دهی و بده و بستان هرگزرفاقتی ندارند و حق و حقیقت یار همیشگی آنان است.
اینگونه بود که اعتبار و احترام کیهان ورزشی در جامعه ورزش ایران روز به روز بیشتر شد و پایه گذاران اولین مجله ورزشی ایران راه و رسم اصیل و سازنده را در روزنامه نگاری ورزشی بنا گذاشتند.
رشد و پیشرفت بدون توقف و آشکار کیهان ورزشی به اندازه ای با سرعت و بالندگی توام بود که پس ازیک دهه با چنان وزن و ارزشی همپا گشت که خواننده های آن طوری نوشته ها را می خواندند و عکسها را می دیدند که انگاری آن را می بلعند و اغلب مشتریان پر و پا قرص می گفتند که ما کیهان ورزشی را نمی خوانیم -آن را می خوریم !!
در دوران رشد و پیشرفت سرزمین ما که طلایی ترین زمان آن در ده سال پیش از انقلاب بود، کیهان ورزشی در جایگاهی قرار داشت که بدون اغراق هیچ کم و کسری از بهترین نشریات ورزشی جهان نداشت و در هر میدان داخلی و خارجی خبرنگار و عکاس این مجله حضور پر تلاش داشت تا بهترین دریچه را برای تماشای رخداد های ورزشی به خوانندگان خود هدیه کند.
27 سال از عمر پر بار کیهان ورزشی تا زمان انقلاب سپری شد و شماری عاشق از تمام هست و نیست خود گذشتند تا این مجله را با خون دل به بالاترین ارزش و اعتبار برسانند که نا گاه همه چیز زیر و رو شد.
آغاز فصل دوم کیهان ورزشی را می توان با ظهور جمهوری اسلامی رقم زد که ریشه و اساس این مجله تا آنجا پر مایه بود که با وجود کوچ اجباری شماری از نخبه های آن بازهم کیهان ورزشی از آن بنای محکم و ساخته و پرداخته تا حدود بسیاری بهره گرفت تا از پا نیافتد.
دو – سه تازه وارد که خوشبختانه با راه و رسم پیشکسوتان خود به خوبی آشنایی داشتند و به این میراث با تمام توان عشق می ورزیدند – دست در دست چند چهره گذشته گذاشتند تا مشکلات مربوط به این سالها را تحمل کنند و این مجله معتبر را پاس بدارند.
کیهان ورزشی در دهه شصت خورشیدی نیز در هر فرصت مناسب و با برخوداری از چند دلبسته به بزرگان پیشین این مجله آثاری را منتشر می کرد که گاه به گاه نشانگر و یادآور آن کیهان ورزشی پر خواننده و محبوب بود تا بینانگذاران کیهان ورزشی را امیدوار سازد.
در همین دهه کیهان ورزشی چند بار با تیراژ های بالای یکصد هزار و چاپ های دوم و سوم انتشار یافت تا روزهای خوش این مجله را در دهه های دوم و سوم به یاد آورد و باید گفت که در همین احوال دشمنان نیز همه گاه در پی فرصت بودند تا ریشه های بازمانده کیهان ورزشی را برای همیشه بزنند.
کیهان ورزشی برای دومین بار با پاکسازی و کوچ اجباری باقی مانده نخبه ها و خون دل خورده های خود روبرو شد تا تمام هست و نیست این مجله مصادره شود .
کم کم فضای امنیتی در تک تک صفحه های این مجله – شرایطی را به چند چهره باقی مانده و تاثیرگذار در قدیمی ترین مجله ورزشی تحمیل کرد تا با زبان خوش از خانه رانده شوند و بازخریدی را بپذیرند.
کیهان ورزشی در بیست سال گذشته در مسیری قرار گرفت که بدون تعارف تمام رشته های خود را به شکل پنبه دید و حالا در شصت سالگی چندان جایی درورزش امروز آن سرزمین ندارد.
امروز بالاترین تیراژ کیهان ورزشی به 3- 4 هزار نسخه می رسد که قسمت قابل توجهی از آن نیز هر هفته برگشتی است!
دو – سه هزار مشتری و خواننده کیهان ورزشی در شصت سالگی این مجله بیشتر بالای پنجاه ساله هستند که کماکان از سرهمان اعتیاد شنبه ها به سراغ محبوب قدیمی می روند تا با خیال های دوران نوجوانی و جوانانی به گذشته های بدون بازگشت پرواز کنند.
عمر شصت ساله کیهان ورزشی با همه فراز و نشیب هایش یاد آور نامهای دوست داشتنی و به یاد ماندی است که عاشقانه و پاکباز در راه این مجله قدیمی از هست و نیست خود گذشتند که بی گمان نام آنان در تاریخ مطبوعات ورزشی و ورزش ایران ماندگار خواهد بود و شماری نیز از کیهان ورزشی در این سالها وسیله و پلی ساختند برای بهره مندی از پست های پیدا و پنهان در این جا و آنجای ورزش که صد البته حساب فرصت طلبها از ان عاشقان واقعی جدا خواهد بود.