چقدر دردآور است زندگی در غربت خانگی. سال 1303 در
ساوه متولد شد یک شهر کویری که فقط انار آن معروف است. پس از تحصیلات ابتدایی در تهران به دانشسرایعالی میرود و پس از فارغ التحصیلی دبیر ورزش می شود. بسیاری از هم سن و سال های من ابراهیم نعمتی را که در مدرسه فنی ایران و آلمان خیابان قوام السلطنه روبروی موزه ایران باستان، معلم ورزش بود بیاد دارند. سعید قائم مقامی از جمله شاگردان پر شر و شور و ورزشکار مدرسه بود. ابراهیم نعمتی مربی شنا بود و استخر امجدیه در کنترل او بود مردی جدی و مسئولیت پذیر. شوخی نیست روزهای گرم تابستان نجات جان صدها جوان از طبقات مختلف از نگاه تیزبین او و همکاران ورزشی او پنهان نبود. هیچوقت بیاد ندارم در صفحه حوادث راجع به غرق شدن کسی دراستخر امجدیه چیزی خوانده باشم. ابراهیم نعمتی در قضاوت ورزش بی همتا بود دوستی و رفاقت جای خودش، ذره ای حق کشی نمی کرد. انسان سالم بمعنی واقعی بود. سالها در فدراسیون والیبال عهده دار دبیر فدراسیون بود یاران نزدیکش، اصغر تهرانی – هوشنگ آگهیان – جابری همه دبیر ورزش و از داوران بنام بودند، یاد همه آنها به خیر. نعمتی دو دوره دبیر فدراسیون دوچرخه سواری بود رؤسای آن دوره فدراسیون ، تیمسار وثیق و تیمسار مهدی رحیمی را خوب بیاد دارم. بهترین خاطره دوران ورزشی آقای نعمتی تصادف این صاحب قلم بود در یک لحظه تصادف در جاده قم بنده به زیر یک کامیون کمپرسی رفته در جلوی چشمان حیرت زده همه دوچرخه سواران و آقای نعمتی و آندره لودوک مربی فرانسوی در لحظه ایستادن کامل کامیون دوچرخه من در زیر لاستیک عقب کامیون اطو شده بود و من از پهلو در زیر شاسی کامیون قرار داشتم. مثل گربه از زیر کامیون بیرون آمدم و همه را شگرف زده کردم. سجده شکر در جاده قم بجا آوردم بدون آنکه صدمه ای به من وارد شده باشد. بعدها نعمتی می گفت مسابقات دوچرخه سواری روی جاده با تمام زیبایی و هیجان برای من زجرآور است. تصادف و زمین خوردن دوچرخه سواران بگذریم. روزهای خوش و ناخوشی گذشته برای همه ما یادآور جوانی است. نعمتی سفرهای زیادی به خارج از کشور کرد از چهره های معروف بین المللی در رشته والیبال بشمار می آمد در زبان انگلیسی و فرانسه تسلط داشتاین اواخر کتاب های متعددی در زمینه والیبال نوشته بود. انقلاب شد او همچنان بکارش ادامه می داد.
در زمان آقای خرمی دبیر فدراسیون والیبال بود خوانندگان اطلاع دارند جهش والیبال در زمان آقای خرمی و نعمتی شروع شد. در ایران به کسب پیروزی هایی و والیبال آسیا نائل گشت.
و در نهایت سه سال پیش در زمانیکه آقای نغمتی دبیر فدراسیون والیبال بود یک روز طبق معمول همیشگی به اداره می رود و در اتاق خود مشاهده می کند شخصی پشت میز ایشان نشسته است به آقای نعمتی می گوید شما دیگر سمتی در این اداره ندارید وسائل شخصی خود را بردارید و بروید. آقای نعمتی با چشمان گریان و پر از ناراحتی بمنزل برمی گردد و متعاقب آن دچار سکته می شود. دیگر در محافل ورزشی ظاهر نشد و خانم فریده بنائی همسر شادروان نعمتی از او پرستاری می کرد. یکبار پیشکسوتان دوچرخه سواری بدیدن ایشان رفتند یکی دوبار در سالهای اخیر در منزل ایشان از وی تجلیل شد. تنها بازمانده دوچرخه سواران قدیم ناصر شهیری کاپیتان تیم ملی و قهرمان ارزنده باشگاه تاج باتفاق فرزندانش در مراسم حضور داشت و تعدادی از والیبالیست ها و شاید خواستند خانواده نعمتی را از دلخوری دربیاورند. اما افسوس به جامعه ای که گرفتار سنت است انگار ورزش در فوتبال خلاصه می شود و ایکاش در یک رشته ورزشی مثل فوتبال حرفی برای گفتن داشتیم. سال به سال دریغ از پارسال. نعمتی رفت و ما را با کوله باری از خاطرات تنها گذاشت. خوشا به سعادت کسانیکه با رفتن خود توشه ای بجا می گذارند و بدا بحال کسانیکه با کاشتن تخم کینه و نفرت، نفرین ابدی بجان می خرند. ابراهیم نعمتی حداقل در سه رشته ورزشی خدمات ارزنده ای به جوانان عرضه کرده است و در زمینه قضاوت اولین داور بین المللی والیبال و دارای تألیفات زیادی در رشته والیبال است. روحش شاد.
لازم به توضیح است در مراسم ختم شادروان ابراهیم نعمتی استقبال بی نظیر از طبقات مردم در مسجد جامع شهرک غرب انجام شد و دریغ از فدراسیون دوچرخه سواری که حتی یک شاخه گل بعنوان سپاسگذاری از دو دوره دبیر فدراسیونی نامبرده.
از افتخارات رئیس فدراسیون فعلی آقای قمری این است، خود اظهار می دارد: من خرج نمی کنم.
محمد ایزدمهر
فیس بوک تاج ورزشی Taj Varzeshi
