عبدالله ناظمی سال 1984 به ایرانیان ساکن لوس آنجلس پیوست از آغاز سفرش به فکر دو چیز بود و برای آن تلاش فراوان کرد. نخست برپایی انجمنی باهنرمندان ایرانی کالیفرنیا برای بهتر زیستن آنان وارائه هنرهایشان. برای گردآوری آنان بیست سالگی گروه باله ملی پارس وسیله ای شد که همه هنرمندان در همه رشته ها یک شب گردهم آیند. دست یابی به آمار و نشانی آنان و طراحی باله ای که ناظمی ساخت به دو سال انجامید.
ناظمی باله سواران خاموش را با الهام از تاریخ و زندگی ایرانیان طراحی کرد، که پیامی از ماندگاری ایران و سرفرازی مردم بود. موسیقی باله کار احمد پژمان آهنگساز پرتوان همراه با سروده ای از احمد شاملو بود.
اجرای آن برنامه در دانشگاه USC کالیفرنیای جنوبی در تالار بوآرد، در برابر چند صد هنرمند ایرانی در رشته های گوناگون سبب شد که هنرمندان ایرانی لس آنجلس به فکر برپائی انجمنی بیافتند از اینرو گروهی از دست اندرکاران رشته های هنری در هنرسرای ناظمی گرد آمدند و پس از چندین جلسه شوربختانه این انجمن برپا نشد و باز این پرسش پدید آمد که چرا ما توان چنین کارهایی را نداریم؟!
هدف دیگر ناظمی، ساختن هنرسرایی بود که آستین بالا زد وبا زحمات زیاد آنرا در لوس آنجلس – بلبوآ بلوار در سال 1994 ساخت. هنرسرای ناظمی با داشتن کلاسهای آموزشی زبان پارسی – کلاس موسیقی- کلاس رقصهای محلی ایران… و همچنین برگزاری برنامه های فرهنگی و برگزاری جشنهای ایرانی نوروز و مهرگان … و تالار نمایش ده سال با کارنامه ای چشمگیر به کار پرداخت. این تنها جایگاه همه هنرمندان در رشته های گوناگون هنر بود. اما سال 2004 پس از ده سال مدیریت هنرسرا آنجا را اهدا کرد و با شگفتی دوستداران هنر و هنرمندان به ایران بازگشت و در اصفهان کتابخانه ای با بیش از پنجهزار کتاب در رشته های هنری برپا ساخت و راهنمای هنرجویان در رشته های هنری شد، به ویژه هنرجویان تئاتر و موسیقی و به سالمندان در تهران ورزش مناسب سن آنها را تدریس کرد…
مدتی از ناظمی خبری نبود هنگامی که به او زنگ زدم و پرسیدم چه می کنی؟ گفت من با قلم و کاغذ – تنبک و بالش در اصفهان زندگی می کنم. پژوهش می کنم آنچه در 60 سال گذشته درباره هنر رقص ایران دست یافته ام ثبت می کنم.
پرسیدم چه چیزهایی است؟ گفت، جمع آوری همه رقص های فولکلوریک ایران از سی استان همراه پوشاک بومی و موسیقی بومی آن ها، خیلی حوصله می خواست ولی خوشبختانه انجام دادم و نوشتم افزون بر رقص های محلی ایران چند کتاب دیگر هم آماده چاپ است. سرگذشت وشت (رقص) در ایران که از آغاز تا پایان نوشتن آن سالها بدرازا انجامید چون منابع پژوهشی اندک است. دوره های – هخامنشی – سلوکیان- ساسانیان- صفویه و قاجار و دو کتاب درباره سرگذشت هنر رقص در دوران پهلوی که دو جلد شده چون از همه دست اندرکاران این هنر یاد شده شامل استادان و آنهایی که هنرسرا داشته اند به همراه معرفی هنرمندان وهمه هنرجویان. درباره باله نیز کتابی با نام «باله چیست؟» در سه بخش نوشته ام و نخست تاریخ هنر باله ونقش کشورهای جهان در پانصد سال پدید آمدن این هنر پاسخ داده ام دوم به همه ی پرسش ها که هنردوستان از من پرسیده اند پاسخ گفته ام و در بخش پایانی کتاب همه حرکات باله با نام و نقاشی به تصویر درآمده است. البته تاکنون در ایران به این کتاب اجازه چاپ داده نشده.
درتصویر ناظمی در کتابخانه اش با قلم و کاغذ- تنبک و بالش دیده می شود.
