فرح شکوهی-نقد فیلم

 

مروري بر فيلم: Les Miserable (بینوایان)
کارگردان: تام هوپر
بازیگران: هیوجکمن- راسل کرو- آن هاتاوی- اماندا سیفراید
 ادی ردماین- هلنا بانهام کارتر- ساشا بارون کوهن

 

قصه بینوایان «ویکتورهوگو» در طی 50 سال اخیر، بارها بصورت فیلم سینمایی، چند بار در قالب سریال تلویزیونی و بجرات صدها بار بصورت یک نمایش روی صحنه اجرا شده است ولی این بار باین قصه بصورت یک فیلم  کامل موزیکال با حضور بازیگران نامدار درلندن فیلمبرداری  شده و اینک برپرده سینماهای جهان،از پیشتازان  گیشه هاست.
بینوایان 150 سال پیش نوشته شده، 25 سال پیش نمایش آن در صحنه برادوی برنده جایزه تونی شد و قصه فیلم به 180 سال قبل در پاریس بر میگردد.
فیلم بروی شخصیت ژان والژان (هیوجکمن) تکیه دارد، مرد فقیری که یکبار بخاطر دزدیدن تکه نانی به زندان می افتد، بعد بدلیل طغیان و فرار و تغییر نام و نشان، بیک شخصیت معتبر اجتماعی مبدل میشود.
«تام هوپر»که در سال 2010 به خاطر کارگردانی فیلم :The King’s Speech جایزه اسکار گرفت، اینک فیلم موزیکال بینوایان را ساخته، که انگار در بهترین زمان ارائه شده است، زمانی که میلیونها انسان در سراسر جهان برعلیه تبعیض و فاصله طبقاتی و فشارهای مالی، فریادشان به آسمان است، نمونه اش تظاهرات «وال استریت» در امریکا، انقلاب های جدید درخاورمیانه، خشم مردم  بیکار وگرسنه در یونان و دیگر کشورها است.
فیلم «بینوایان» اینروزها به دل همه تماشاگران در سراسر جهان می نشیند، قصه مردم فقیر، تحت فشارآماده شورش است که 180 سال پیش در پاریس باحرکت شجاعانه دانشجویان در خیابانها آغاز شد، گرچه خانواده های  ملاحظه کار و شاید گرسنه حکومت دیکتاتور و خونبار اجازه ادامه حرکت را در آن زمان نداد، ولی خیلی زود همان حرکت پا گرفت و به سرنگونی حکومت انجامید.
خیلی ها که فیلم های فرانسوی سالهای 1960-1950 را به یاد دارند، فیلم  پرخرج بینوایان با شرکت ژان گابن بازیگر فرانسوی را شاید بخاطر می آورند ولی فیلم تازه موزیکال امروز، دارای امتیازات بیشتری است.
هنر بازیگران برجسته و بسیار هنرمندی را در فیلم شاهد هستیم، هیوجکمن بجرات راه را برای اسکار هموار کرده، آن هاتاوی نیز درهمین مسیرحرکت کرده است، راسل کرو سعی خود را کرده، ولی در برابر بازیگران اصلی فیلم، رنگی ندارد و اصولا این نقش هیچ امتیازی برای او ببار نمی آورد.
بسیاری معتقدند اگر بجای بازیگران از خوانندگان حرفه ای استفاده می شد، شاید فیلم دلنشین تر می شد اگرچه همه بازیگران سعی خود را کرده اند و بروایت کارگردان، فیلم طبیعی تر جلوه کرده است.
تام هوپر برای ساختن این فیلم موزیکال از همه هنرها و خلاقیت های خود مایه گذاشته است. فیلمبرداری حساب شده و بسیار حرفه ای، موسیقی تکان دهنده، هماهنگی بازیگران با هم، ساختن دکورها، محلات فقیرنشین، گزینش بازیگران حاشیه ای، میکاپ فوق العاده، فیلم را کاندیدای جوایز بزرگی برای گلدن گلوب و اسکار کرده است.

مروري بر فيلم: ‌Life Of Pi
کارگردان: انگ لی
بازیگران: سورج شارما- آیوش تاندان- عرفان خان

در میان طوفانی از فیلم های پرهزینه و پرهنرپیشه و در عین حال با ارزش های سینمایی وکاندیدای جوایز بزرگ، ظهور فیلم Life Of  Pi یک تنفس تازه است.
این فیلم بکلی با استانداردهای معمول فیلم های روز تفاوت دارد. چون نه بازیگران معروفی دارد و نه هزینه های میلیونی، بلکه با تکیه به فیلمنامه، کارگردان و پرداخت فیلم، مورد توجه قرار گرفته است.
فیلم برداشتی از نوول یان مارتل در سال 2003 است که انگار برای امروز نوشته شده است، کارگردان فیلم «انگ لی» با توانایی خاص، ازسیستم 3D، بهره ای کاملا متفاوت برده و فیلم را درخشان کرده است.
فیلم قصه یک خانواده هندی است در بخشی از مستعمره فرانسه، که صاحب یک باغ وحش کوچک هستند، پدر که رهبر خانواده است تصمیم می گیرد قافله خود را راهی کانادا کند و سرانجام با یک کشتی باربری ژاپنی خانواده و باغ وحش خود را حرکت می دهد. قهرمان اصلی فیلم «پای» است که نقش کودکی او را سورج شارما، نوجوانی اش را آیوش تاندان و میان سالی اش را عرفان خان بازی میکنند. این قافله انسانها و حیوانها در میان راه دچار طوفان دریایی می شوند، کشتی غرق می شود، تنها پای (آیوش تاندان) و ببربنگالی باغ وحش و دو سه حیوان درنده دیگر زنده می مانند و درون یک قایق کوچک، سفر دریایی خود را ادامه میدهند.
درجریان سفر، پای موردحمله یک حیوان درنده قرار می گیرد که ببر او را نجات میدهد، تماشاگر از این لحظه ببعد شاهد رابطه ای کاملا غیرمتعارف میان انسان وحیوان است درحالیکه هر لحظه تماشاگر و خود پای، انتظار حمله ببر را می کشند، ببر بدلیل آشنایی با پای در باغ وحش، با وجود غرش های اولیه و رد و بدل شدن فریادهایی از هر دوطرف، اعتماد به نفس. ایمان وجسارت پای ، بمرور حشرونشر تازه ای میان آنها به وجود می آید.
گرچه تا پایان «پای» هنوز دوستی و آرامش میان خود و ببر را باور ندارد و در طول راه، پناه دیگری نزدیک و چسبیده به قایق برای خود می سازد، ولی تاثیر نگاه های انسان و حیوان بهم ، استواری «پای» در هر مرحله ای و در نهایت فراهم کردن امکان خورد و خوراک و آب سالم برای ببر این همزیستی را رنگ تازه ای می زند و شاهدیم که حیوان بمرور، مسیر اندیشه خود را در مورد لحظات گرسنگی و حمله به پای تغییر میدهد و درپی طعمه دیگری بر می آید.
«انگ لی» با بهره از طبیعت زیبای اقیانوس، فضای رنگین و پرواز ماهی ها، طلوع و غروب و موسیقی سکوت و زمزمه پرندگان دریایی، فیلم را با مهارت خاص، با توانایی و خلاقیت فوق العاده پیش می برد. وتماشاگر را تا آخرین لحظه  باخود در این سفر همراه می کند، یکی از زیباترین صحنه های فیلم،صحنه پا گذاشتن ببر به جنگل و بقولی رفتن به آغوش طبیعت و خداحافظی اش با «پای» که در یک توقف کوتاه و در آستانه جنگل، نیم نگاهی به پشت سر است. درحالیکه پای دلتنگ از این جدایی، بعد از سالها از به یاد آوردن لحظات زندگی با ببر، اشک به چشمانش می آید.