فرید بزرگمهر کارگردان تاتر و فیلمساز ایرانی سازنده مستند عباس کیا رستمی بعنوان یک مهاجر سرشناس برای حمل پرچم امریکا، در مراسم سوپربال برگزیده شد و درحالیکه آهنگ معروف جانی کش پخش می شد، فرید بزرگمهر این پرچم را با افتخار حمل می کرد و 100 میلیون نفر از سراسر جهان شاهد این مراسم بودند.
درروز سوپربال عنوان شد: چند لحظه ای دیگر به آغاز سوپربال نمانده است. راستش اینکه ما نمیخواهیم بگوئیم که ورزش میتواند تمام جامعه ما را یکپارچه کند ولی درزمانی که ما دائما اختلاف داریم، مهم است که به اطراف خود نگاه کنیم و ببینیم این بازی، که یک تعطیلی غیررسمی در امریکاست، چه طور می تواند ما را به هم نزدیک کند. تا ببینیم کی هستیم.
مردمی از هرگونه مذهب، با عقاید سیاسی گوناگون، و سرزمین های مختلف. در همین زمان بیشتر از 100 میلیون از ما داریم تجربه ای می کنیم که فقط میتواند امریکایی باشد. و نباید ساده باشیم که بگوئیم این دیگر ما را یکی میکند ولی همانطور که سیمون بایز (قهرمان المپیک) و هری بلافانته ما را یادآوری میکنند ما قبلا هم روزهای سختی مثل امروز داشتیم ولی همیشه به کمک یکدیگر بر آنها پیروز شدیم ما این حقایق را آشکارا میدانیم که تمام آدمها یکسان به دنیا آمده اند همگی یک حقوق دارند. «اینها حق زندگی» آزادی و دنبال کردن خوشبختی است.
پدران بنیانگزار ما 240 سال پیش براین عقاید ایستادند که برابری و آزادی مال همه ماست. برای ما نوشتند که یادمان باشد و همیشه بیاد داشته باشیم که راه خطا نرویم و آن را گرامی بداریم. ما به عنوان امریکایی وظیفه داریم از آنها نگهبانی کنیم و به آنها عمل کنیم. این چیزیست که ما را متحد میکند. و سمبل این اتحاد ما 50 ستاره و 13 نوار دارد.
در 1974 هنرمند بزرگ امریکایی، جان کش، آهنگی نوشت بنام «این پرچم پاره پاره شده پیر» از نبردهایی که کرد و رنجهایی که برای آزادی ما کشید. و اکنون این سمبل آزادی باید الهام بخش ما باشد در هرچه محکمتر شدن این همبستگی مان.
