1399-60

بنیان‌گذار و قدیمی‌ترین عضو باشگاه دارایی، علی‌اکبر محب که هم‌نسلانش او را «آقا محب» صدا می‌کردند، روز چهارشنبه  بیست و یکم اسفند ماه 1392 ( 12 مارچ 2014 )  در بیمارستان طالقانی درتهران درگذشت.
محب در سال 1318 باشگاه دارایی را بنیان نهاد و پیش از آن تیم فوتبال خورشید را پایه‌گذاری کرده بود.
 علی اکبر محب در سال 1325 و با تشکیل اولین فدراسیون فوتبال ایران، به عنوان نایب رییس اول انتخاب شد. ریاست فدراسیون در آن زمان بر عهده دکتر علی کنی بود. محب در ادامه ریاست مبشر بر فدراسیون فوتبال نیز عضو هیات رییسه فدراسیون بود.
باشگاه دارایی در دروانی به اعتبار و افتخار در فوتبال ایران دست پیدا کرد که دو قلب بزرگ و پر طرفدار یعنی تاج و شاهین در اوج حضور داشتند.
تیم تاج به لحاظ امکانات و تشکیلات  قابل توجه و به نوعی وابسته به دولت و شاهین نیز با مکتب و اصول اخلافی و تحصیلی ، توانسته بودند عموم دوستداران فوتبال را جذب خود سازنند که به این ترتیب  ظهور باشگاهی  دیگر به عنوان رقیب  این دو بسیار سخت و بعید به نظر می رسید . اما فردی بنام علی اکبر محب با یک شخصیت کم نظیر و ممتاز توانست  باشگاه دارایی را در اندازه یک حریف و رقیب جدی برای شاهین و تاج به میدان بفرسد که براستی در حد خود یک شاهکار بود !
خیلی ها هنوز هم گمان می کنند که باشگاه دارایی وابسته  و بیرون آمده از وزرات دارایی بوده است، در حالی که این باشگاه صد در صد شخصی و بنام محب بود که ایشان نام دارایی را فقط و فقط به لحاظ کار خود در این وزارتخانه برگزیده بود!
محب دارای شخصیتی بزرگ و رفتار و گفتاری تاثیر گذار بود که همین شخصیت همیشه در تک تک بازیکنان دارایی جلوه گر می شد و وقتی به بازیکنان بر جسته و نامدار همچون ناصر نو آموز، عزیز اصلی، غلامحسین  نوریان، محسن حاج نصرالله، جلال طالبی،  منصور پورحیدری،  حمید امینی خواه، غلام وفاخواه و… نگاه می کنیم ، جملگی آنان دارای نشانه هایی ارزشمند از شخصیتی چون آقا محب هستند!
مدیریت وآگاهی محب نه تنها در ورزش که در امور اجتماعی ، فرهنگی ، علمی و….به اندازه ای چشمگیر بود که می توان گفت این شخصیت محترم در حد بالاترین  مقام های مملکتی نشان میداد و بدون شک نقشی ارزنده در راه افتخار و اعتبار برای درخشانترین دوران فوتبال ایران داشت!
آقا محب همیشه با آراستگی درون و بیرون به درستی می دانست که شیک پوشی از جمله ویژگیهای یک شخصیت است و تا آخرین روزهای عمر نیز در همه جا با شیک پوشی کامل حضور پیدا می کرد و کروات را وسیله ای می دانست برای ابراز مخالفت با نظام اسلامی!
محب یک قرن در ایران زندگی کرد ، اما چه غم انگیز است که ما ایراینها  بزرگان خود را نمی شناسیم  و از این رو محکوم به کوچکی هستیم  و چه فاجعه ای بزرگتر از این که امروز امثال حاج فتح الله زاده، سردار رویانیان، سردار مهدی تاج، سردار جعفری، علی کفاشیان، محمد نبی، آیت الهی و …… جای بزرگانی چون حسین مبشر، علی اکبر محب، دکتر اکرامی، تیمسار خسروانی و… ….نشسته اند و ایران ما با همین حقیرها به این روز سیاه افتاده است…!

امیر برادران

1399-61