آمیخته ای از نویسنده کتاب های پرفروش: دان براون، فیلمنامه نویس موفق: دیوید کونپ کارگردانی صاحب سبک: ران هاوارد و بازیگری توانا چون تام هنکز، مسلما ثمره اش فیلمی است که با حادثه، راز و رمز، هیجان، درام و اکشن همراه است.
فیلم برمبنای شخصیت آشنا، پروفسور رابرت لنگدان پیش میرود، که یکبار ربوده شده و تحت ضرب و شتم و شکنجه و حتی تزریق موادی قرار می گیرد تا از راز یک ویروس سخن بگوید. که بدنبال فراری دادن اش، از هر سویی مامورین، قاچاقچیان بین المللی، جنایتکاران حرفه ای بدنبال او هستند و در بعضی لحظات فیلم، کمی تماشاگر گیج می شود که براستی کدامیک به حق و کدام ناحق است.
ماجرا به یک ویروس خطرناک درون ماسک دانته ارتباط دارد، که می تواند در یک چشم بر هم زدن جهان را به نابودی بکشاند.
در دو فیلم قبلی شخصیت پروفسور لنگدان: Angels& Demons / The Davinci Code
درسالهای 2006 و 2009، طی داستان و لحظات برای تماشاگر روشنتر و آشکاربود، ولی فیلم جدید، دارای پیچیدگی های خاصی است که از آن جمع بزرگ و خلاق سازنده آن بگذریم، چارچوب محکمی ندارد.
کتاب با فروش بالایی روبرو بود، چون خواننده امکان پیگیری و کشف راز و رمزها را با دوباره خواندن آن داشته، ولی تماشاگر فیلم ناچار است به بعضی فلش بک ها که بیشتر با فیلم های زامبی و یا Walking Death شبیه است در خود سرگردان بماند که فیلم آیا چارچوب هولناک و زامبی دارد و یا قالب راز و رمز و حرکت فیلم های ران هاوارد!
فیلم با وجود موزیک متن خوب، بازی های قابل تعمق، گاه صحنه ها تکراری بنظر می آید و گاه کش دار و بی نتیجه. گرچه ران هاوارد در خلق صحنه ها تواناست، ولی او سبک و شیوه خاص خود را دارد که به کش دار شدن صحنه ها اهمیتی نمی دهد، او اصرار دارد حرف و پیام فیلم را برساند.
کشاندن ماجرا به ترکیه، اصلا ضرورتی ندارد، چون گاه شباهت هایی به فیلم های جمزباند پیدا می کند، البته همانطور که اشاره کردیم وفاداری به اصل کتاب و شیوه همیشگی هاوارد، به این مسائل اهمیتی نمیدهد.
بازی تام هنکز چون همیشه بی نقص است، فلیستی جونز خوش درخشیده، بن فاستر راه به اوج می گشاید و بازیگر پرتوان فردای سینماست. حضور عرفان خان برای گیشه هند، حساب شده است، عمرسای وارد گود شده و بازی خوبی ارائه میدهد. فیلم اکشن و پرحادثه است.
پال شرادر فیلمنامه نویس Taxi Driver، اینک هم کارگردان فیلم است و هم از بازیگران اصلی آن است. پال شرادر در این فیلم همه استانداردهای فیلم جنایت آمیز را شکسته. چون هیچ زاویه ای از فیلم به اینگونه آثار شباهتی ندارد، ولی در نهایت یک فیلم خشن در قالبی تازه است.
تماشاگر فیلم، خیلی زود آنرا با فیلم خشن و برنده جایزه Natural Born Killer مقایسه می کند، فیلمی از پایه بصورت ضد قهرمانی پیش میرود، تماشاگر سمپاتی به قهرمانان فیلم ندارد، البته قصه فیلم از زندگی واقعی یک جنایتکار ادوارد بانکر الهام گرفته است.
فیلم با شخصیت مد داگ Mad Dog با بازی ویلم دفو و یک سابقه دار نامدار بنام تونی (با بازی نیکلاس کیج) که شخصیت همفری بوگارت را در خاطره ها زنده می کند و پایانی چون بانی وکلاید دارد.
فیلم شخصیت پلید دیگری هم دارد، دیزل (کریستوفر متیوکوک) که همه آنها از سوی یک گروه مافیایی استخدام میشوند در ازای دستمزد کلانی، یک کودک را از یک جنایتکار دیگر بربایند.
فیلم در جشنواره کن به نمایش در آمد، از دید کارگردانی، از سوی منتقدین امتیاز قابل توجهی نگرفت. فیلم با تلاش جهت شناساندن شخصیت ها، گاه تماشاگر را از سوژه و نیت اصلی فیلم دور می کند، البته تکیه بروی شخصیت «مد داگ» تا حدی بازی و کارکتر نیکلاس کیج را کمرنگ می سازد، ولی حداقل نیکلاس بعد از بازی در یک سری فیلم کم سرمایه و بدون هدف، تا حدی در این فیلم خودی نشان میدهد، و فیلم اش به پرده سینماها می آید.
فیلم پر از حادثه است ولی فیلمنامه چفت و بست محکمی ندارد.
