ساختار فیلم The Family ساختاری کاملا متفاوت است، از آن نوع که کمتر دیده ایم، چون در آمیختن سوژه ای جنایی با کمدی، معمولا در نیمه های فیلم کارگردان و نویسنده دچار سردرگمی و بلاتکلیفی میشوند، ولی «لوک بسون» کارگردان این فیلم با مهارت خاص، طنزی گزنده را درتمام لحظات فیلم جای داده بطوری که حتی خونین ترین صحنه های فیلم را هم قابل تحمل میکند.
فیلم قصه یک خانواده مافیایی تبار است، که از پدر گرفته تا مادر، تا دختر و پسر، همه اخلاق و منش مافیایی دارند. اگر فرد یا جیووانی منزونی(رابرت دنیرو) حل هر مشکلی را با خون و جنایت می آمیزد، مگی (میشل فایفر) همسرش نیز برای تسکین اعصاب و فرو نشاندن خشم اش، خیلی راحت یک گروسری (بقالی) را منفجر می کند! خانواده «منزونی» سیسیلی تبار و بقولی جد اندر جد آن با مافیا، از پس گریز از دست یک گروه مافیایی خطرناک به همراه و تحت حفاظت مامورین اف بی آی به سرپرستی «تامی لی جونز» به نورماندی در فرانسه پناه می برند، به شهرک کوچکی می آیند که همه همدیگر را می شناسند، این خانواده، نام فامیل و شغل جدیدی برای خود می سازند، فرد (جیووانی) که نقش اش را با مهارت عجیبی، رابرت دنیرو بازی میکند، در قالب یک نویسنده و فیلمنامه نویس فرو میرود، بقیه اعضای خانواده همه بنظر ساده و مهربان می آیند.
اولین نشانه های شرارت را در پدرخانواده، هنگام انتقال یک جسد و به گور سپردن اش می بینیم، بعد مادر مودب و مهربان، بعد از یک جر و بحث با صاحب بقالی، آنجا را منفجر می کند، سپس وارن پسر خانواده (جان دی لیو) در اولین روز مدرسه از بچه های زورگوی فرانسوی کتک می خورد ولی خیلی سریع افراد شرور و بقولی بدردبخور مدرسه را شناسایی میکند و برای خود تیم میسازد.
از سویی «بلا» دختر خانواده (دیانا اگران) که او را در سریال Glee دیده ایم در اولین برخورد و همراهی با گروهی از همکلاسی در مسیر خانه، ناچار میشود با راکت تنیس، چنان سردسته شان را کتک بزند که همه از ترس بر خود بلرزند!
درواقع از همان روزهای نخست، همه میخ خود را کوبیده اند والبته انتظاری هم جز این نمیرود چون از چنان پدر و مادری چنین بچه هایی انتظار میرود، بروایتی گرگ زاده عاقبت گرگ شود، گرچه با آدمی بزرگ شود!
انتخاب شهری در دل سرزمین آرامی چون فرانسه، از سوی کارگردان فیلم، خیلی حساب شده است، در اصل مقایسه ای است میان مردم ساده صمیمی یک شهرک فرانسوی با یک خانواده شرور مافیایی نیویورکی وخانواده ای که ابتدا خیلی بی دست و پا و نادان بنظر می آیند ولی بمرور چهره واقعی شان رو میشود.
لحظاتی از فیلم که «فرد» بدلیلی دچار خشم می شود، ولی بخاطر حضور مامورین و یا شرایط خاص آن لحظه، در ذهن خود، با خشونت و خونین با آن شخص برخورد می کند ولی در اصل خشم خود را فرو می خورد، لحظاتی دیدنی است چون با مهارت ویژه ای این صحنه ها ساخته شده است، چون در آغاز تماشاگر خیال میکند، که «فرد» جنایت تازه ای می آفریند.
«تونینو بناکیستا» نویسنده این کتاب،خود یک روانشناس با سابقه است، بهمین جهت صحنه ها را با دو شخصیت متضاد، و بقولی دو روی سکه یک مافیای دست و پا بسته ارائه میدهد، از جمله درون اتومبیل همه بسوی سرنوشت تازه ای میروند، بعضی از بوی سگ آزرده اند، ولی کمتر کسی میداند که در صندوق عقب اتومبیل یک جسد پنهان شده و «فرد» در اولین گام ها، سر یکی را زیر آب کرده است!
دختر و پسر جوان با ظاهری آرام و مهربان ، خیلی زود نبض مدرسه را بدست می گیرند و حتی در فروش قاچاق سیگار و قرصهای مخدر هم 50درصد سهم می برند، از سویی «بلا» با چهره دلپذیر و مهربان خود، که خیلی زود آن سوی چهره خود را هم نشان میدهد می کوشد با عشق، قالب مافیایی خود را بشکند و بیک دختر معمولی مبدل شود، ولی خیلی زود با شکست روبرو میشود و خود بخود در همان قالب می ماند.
ما قبلا رابرت دنیرو را در بسیاری از فیلم های مافیایی خونبار از پدر خوانده (God Father) گرفته تا دوستان خوبGood Fellas و نیمه مافیایی و کمدی چون Analyze this Analyze that دیده ایم ولی بجرات دنیرو در این فیلم شگفتی آفرین است، از سویی میشل فایفر که با این فیلم بازگشت موفقیت آمیزی به سینمای جدی دارد، قبلا در فیلم مافیایی Married to the Mob دیده ایم ولی او نیز این بار از همه وجود و توانایی هنریش مایه گذاشته است وبقول خیلی از منتقدین در نقش مگی هضم شده است.
برای تامی لی جونز فرصت خودنمایی نیست، چون تنها از نام اش بهره گرفته اند، ولی دو بازیگر جوان فیلم دیانا اگران و جان دی لیو، راه تازه ای در سینما بروی خود گشوده اند.
فیلم The Family دیدنی است، بخاطر ماندنی است، فیلمی کاملا متفاوت است، طنز قوی گزنده فیلم، آمیزش جنایت و هیجان و اکشن و طنز، تماشاگر را تا آخر سرگرم میکند.
