نقد فیلم – فرح شکوهی

تماشاگران سینما از هرسن و سالی، وقتی بدیدن فیلم های تام هنکز میروند، از چند جهت خیال شان راحت است از جمله سوژه خوب  فیلم، کارگردان آگاه، بازیهای درخشان. که در فیلم Saving Mr. Banks هم چنین است. فیلم درباره ساخت فیلم پرفروش و جاودانه «مری پاپینز» در کمپانی دیسنی است. زمانی که والت دیسنی ، بهشت کودکان دیسنی لند را برپا داشته و باکارتون های زیبا و پراحساس قلب کوچک وبزرگ را تسخیر نموده و درصدد ساختن فیلم های سینمایی با حضور بازیگران معروف است با از راه رسیدن نویسنده انگلیسی «پم تراورس» و قصه مری پاپینز، تغییر و تحول تازه ای بوجود می آید، حتی شخصیت هایی چون دیسنی نیز تحت تاثیر وقایع تازه قرار می گیرند.
«پم تراورس» یک خانم پا به سن گذاشته انگلیسی است که با قصه خود به لوس آنجلس و هالیوود می آید. زنی کاملا خشک و رسمی چون بسیاری از زنان سنتی انگلیسی، ولی اخمو و خشک و کم حرف و یکدنده، که حتی والت دیسنی همیشه شوخ و مهربان و هوشیار را هم به خشم می آورد، منقلب می کند، به راهی می کشد که درست علیرغم میل خودش است.
برای تماشاگری که به تماشای فیلم نشسته، 45 دقیقه اول تا حدی خسته کننده و شاید هم عصبی کننده است. شخصیت تراورس بشدت نفرت انگیز و خودخواه، دیکتاتور جلوه می کند. چون کمتر کسی می داند بروشنی در پشت صحنه زندگی تراورس چه گذشته و چه می گذرد. حتی والت دیسنی نیز ابتدا گیج و منگ شده، تا بمرور بدلیل هشیاری ویژه، زندگی گذشته تراورس را می کاود و پی به شخصیت همیشه اخمو و اندوهگین وگاه خشم آلود او می برد.
قرار است فیلم مری پاپینز ساخته شود، قرار است این رل را دیک ون دایک بازی کند و در بخش هایی هم از کارتون بهره بگیرند، یعنی درست برخلاف خواسته «پم تراورس» همین سبب کش و قوس هایی میشود، او حتی برای برآورده کردن خواسته هایش در برابر والت دیسنی و کمپانی پروداکشن اش می ایستد،حتی به قیمت بهم خوردن قراردادش.
بمرور تماشاگر به کودکی پردرد پم تراورس سفر می کند، به کودکی پر درد و رنجی که او بعنوان یک دختر پراحساس، عاطفی و عاشق پدر، گذرانده است
اما تامپسون در نقش «تراورس» خیره کننده است، او که از ابتدا خشم تماشاگر را بر می انگیزد خیلی زود اشک به چشمان همه می آورد. او با مهارت و زیبایی خاصی این نقش را بازی می کند، او حتی در برابر غول هالیوود تام هنکز با 3 جایزه اسکار، چنان می ایستد که او را به تسلیم وا می دارد. شخصیت والت دیسنی در فیلم و قصه پرفراز و نشیب آن گاه تسلیم تراورس میشود و تام هنکز در صحنه بازیگری گاه میدان را به اما تامپسون وا می گذارد.
همه بازیگران فیلم توانا بازی می کنند کالین فارل در نقش تراورس گلف (پدر پم) از همان آغاز شانه به شانه دو چهره اصلی فیلم پیش میرود و برای خود کارنامه جدیدی می سازد، همانگونه که پال جیاماتی در نقش رالف برتماشاگر تاثیر عمیقی می گذارد. فیلم پراحساس و دیدنی و تاثیرگذار است.

آنها که اولین فیلم «انکرمن» در سال 2004 دیده اند، با توقع و انتظار زیادی بدیدن این فیلم می روند، بهمین جهت در هفته اول فیلم درصدر پرفروش ها قرار می گیرد، ولی این فیلم توقع ها را بر نمی آورد.
اولین فیلم ماجرای گروهی گزارشگران اخبار روز در شبکه های معروف سالهای 70 بود، که بدلیل داستان بکر و ساختاری که برای آن سالها جالب و دیدنی بود، به دلها نشست و خصوصا حرکات عجیب ویل فارل و دوستان، برای جوان ترها خنده دار و جالب بود. اما این انتظار در فیلم Anchorman-2 برآورده نمیشود.
شاید بعضی فیلم ها، بدلیل استخوان بندی محکم تیم سازنده از نویسنده، کارگردان و بازیگر تا تهیه کننده و فیلمبردارقرار می گیرد. در  قسمت دوم و سوم وحتی چهارم هم موفق هستند، گرچه بمرور ته می کشند وخود در ادامه  راه می مانند، که بسیاری فیلم ها چون هری پاتر  Die Hard, Twilight با فروش خوبی هم روبروهستند، ولی دیگر مایه ای ندارند. فیلم «انکرمن» در همین قسمت دوم، خود را تمام می کند چون نه تنها بازیگران این فیلم را پائین می کشد بقولی از سکه می اندازد، بلکه تماشاگر منتظر و متوقع را در سینما نمی خنداند و حیران و بلاتکلیف برجای میگذارد.
خیلی ها می گویند کاش خاطره اولین فیلم را بااین فیلم از بین نمی بردند. حتی ثمره خوب همکاری ویل فارل وکارگردان فیلم ادم مک کی راهم در طی سالها با چند فیلم کمدی خوب دیگر کمرنگ نمی کردند.
در این فیلم ویل فارل همان شخصیت خودشیفته بیقرار است که سبب میشود دوستان قدیمی اش به آتش او بسوزند و در دنیای واقعیت هم ویل فارل و آدم مک کی، چند بازیگر خوب را به بازی در فیلمی می کشند که هیچ امتیازی نسبت به اولین فیلم ندارد، حتی بخش های کمدی اولین فیلم نیزدر دومین فیلم، کارسازو تاثیرگذار نیست.
عجیب ترین بخش فیلم، حضور افتخاری بازیگران سرشناس سینما چون: جیم کری، هریسون فورد، لیام نیسان، ساشا بارون کوهن است که هر کدام نام شان برای یک فیلم کافی است، ولی حتی حضور این سوپراستارها هم به فیلم کمکی نمی کند و انگار این چهره ها هم عروسک هایی هستند که می آیند و میروند.