1322-46

1417-16

جمع سازندگان این فیلم، نظر سینماروها و منتقدین را جلب می کند، چون «وودی آلن» یک کارگردان کاملا متفاوت و در ضمن خالق و بسیار سختکوش است، در کنار او، «داریوش خنجی» فیلمبردار هنرمند ایرانی الاصل، که هالیوود او را نقاش چیره دست  طبیعت و رنگها می شناسد. «کالین فیرت» و «اما استون» هر کدام برای خود وزنه ای بحساب می آیند.این نکته را فراموش نکنید که همه هالیوودیها علاقمند به بازی در فیلمهای وودی آلن هستند وهم برایش احترام خاصی قائلند و بهمین جهت او در گزینش بازیگر هیچگاه دچار تگنا نمی شود، در این فیلم هم چند چهره قدیمی چون «مارسیا گی هاردن»، «جکی ویور» بازی دارند و در هماهنگی صحنه های فیلم موثرند.
فیلم با شخصیت استنلی کرافورد یک شعبده باز انگلیسی آغاز می شود که در صحنه با گریم یک چینی ظاهر میشود و نقش او را «کالین فیرت» با مهارت همیشگی بازی می کند، او مردی ضد مذهب و همین طور ضد افرادی است که مدعی احضار روح هستند وآنها را کلاهبردار می داند.
استنلی با چنین باوری، بعنوان یک بازرگان ثروتمند به جمع یک خانواده ثروتمند امریکایی در جنوب فرانسه دعوت می شود که سوفی «اما استون»برای احضار روح پدر خانواده آمده تا بیوه اندوهگین خانه را شاد کند.

1417-17

استنلی که قصد دارد مچ سوفی را باز کند، ابتدا با رویدادهایی، در مورد باور خود دچار تردید می شود و سپس به سوفی دل می بندد. دراین میان مادر سوفی «مارسیا گی هاردن»که با  نیت چسباندن دختر خود به این خانواده، بعنوان عروس آمده، همه همت خود را بکار می گیرد. از حضور استنلی خوشحال نیست، ولی استنلی و سوفی با یک اتومبیل کورسی قرمز رنگ، سفری به مناطق ییلاقی دارند، سفری که آنها را در طبیعت زیبا بهم نزدیک می کند و استنلی در تلاش است تا دل سوفی را بدست بیاورد و جلوی ازدواج او را با پسر خانواده بگیرد. و ودی الن در شخصیت سازی کم نمی آورد، حتی اگر این فیلم قوت و قدرت فیلم های قبلی اش را ندارد، حتما می دانید که الن چهل و چهارمین فیلم خود را ساخته و یعنی طی 40 سال، همه ساله حداقل یک فیلم نوشته و کارگردانی کرده است.
انتخاب بازیگران، قالب گیری بازیگران بدون تمرینات قبل از شروع، از خصوصیات الن است و بازیگران هم با این شیوه عادت کرده اند و هر بار هم بازیها درخشان است، انگار که بازیگران با نقش خود زندگی می کنند.
فیلمبرداری «داریوش خنجی» معرکه است، او در جنوب فرانسه با دوربین خود بهشتی می سازد و صحنه سفردو نفره استنلی و سوفی، صحنه های فیلم قدیمیTo Catch a Thief  را با شرکت کری گرانت و گریس کلی بیاد می آورد.

1417-19

«تیت تیلر» ازحدود 3 سال پیش بروی دهها بازیگر، برای ایفای نقش جیمز براون دراین فیلم، مطالعه و بررسی کرده و سرانجام «چادویک بوسمن» را بهترین  انتخاب دانست، براستی چادویک از همه وجود خود مایه گذاشته است.
«چادویک» از نوجوانی تا 60 سالگی جیمز را با مهارت زنده می کند، بجرات تماشاگران خیلی زود فراموش شان می شود آن شخصیت که بروی پرده سینماهاست، بازیگری بنام «چادویک بوسمن» است، او خود جیمزبراون است.
چادویک قدرت بازیگری خود را قبلا در فیلم 42 به اثبات رسانده است، ولی در این فیلم سنگ تمام گذاشته و در بسیاری از صحنه ها، تماشاگر را مبهوت می کند. تهیه کننده فیلم «برایان گوارز» می گوید: من بارها بدیدن کنسرت های جیمزبراون رفتم، او را بارها ملاقات کردم،شخصیت هنری و خصوصی او  را شناختم و سرانجام از او اجازه ساختن فیلم زندگیش را گرفتم، ولی افسوس که او در 2006از دست رفت وگرنه امروز به تحسین کارگردان وبازیگران فیلم می نشست، او آرزو داشت فیلم را ببیند ولی متاسفانه میسر نشد، گرچه ابتدا صحبت از فیلم مستند بود و بعد به سینمایی مبدل شد.

1417-20

وقتی کارگردان فیلم «تیت تیلر» بدون هیچ تردیدی «چادویک» را برگزید، تنها یک  مشکل بزرگ در میان بود، چادویک چگونه می توانست رقص های جیمز را در صحنه زنده کند.
همه عوامل دست به دست هم دادند تا فیلم Get On Up قصه زندگی یکی از سرکش ترین و حادثه آفرین ترین خوانندگان امریکایی به فیلم در آید.
وقتی به دیدن فیلم میروید، مات بازی درخشان چادویک و در ضمن بازیگران زن «ویولادیویس» و «اکتاویا اسپنسر» می شوید. چادویک در بیشتر صحنه ها، خود جیمز براون است، او که هفته ها بروی آوازهای جیمز تمرین کرده، بارها و بارها فیلم های کنسرت ها و مصاحبه ها، موزیک ویدیوهایش را دیده، در این فیلم از ذوق و سلیقه خود مایه گذاشته، چادویک در رقص، در حرکات روی صحنه، در شیوه خواندن، استایل ویژه ای را بکار گرفته و همین سبب شده، حتی دوستان نزدیک وهمکاران جیمز، مهر تائید براین فیلم بزنند، خصوصا که همه حوادث خوب و بد، فراز و نشیب های زندگی براوان، عادلانه و منطقی ارائه شده است.