دیدن فیلم تازه شهر موش ها 2، خاطره های شیرین فیلم مدرسه موش ها را برای خیلی ها زنده کرد، از نمایش اولین فیلم، بیش از 20 سال می گذرد، ولی از ماجراهای مدرسه موش ها در تلویزیون، بیش از 30 سال می گذرد. خیلی از تماشاگران مشتاق آن سالها، حالا برای خود مرد و زنی شده اند، بالای 40 سال سن دارند ولی در نهایت آن روزها را در ذهن خود حفظ کرده اند.
دیدن فیلم شهر موش ها، نشان میدهد که مرضیه برومند خالق و کارگردان عروسکی فیلم، خلاق و نوگراست، زمانه را می شناسد و با رشد زمانه، بزرگ شدن شخصیت های فیلم، به تکامل رسیدن تماشاگران پیش رفته است.
چون برخلاف انتظار خیلی ها، قهرمانان فیلم در دنیای بچگی خود نمانده اند، موش ها با بزرگ شدن تماشاگران خود، بقولی بزرگ شده، بالغ شده و رو به تکامل رفته اند، مرضیه برومند با توانایی و آگاهی خاص فیلم را ساخته است.
موش ها بعد از بیست سی سال به سن بالای 40 رسیده اند، با هم ازدواج کرده و بچه دار شده اند! نکته جالب اینکه همه کاراکترها قالب دوران کودکی خود را هنوز دارند، البته موش های دردسرآفرین دیروز، اینک حادثه ساز نیستند، حرفهای گنده گنده می زنند، پدر و مادرهای عاقلی شده اند و میدان رابه فرزندان خود سپرده اند.
کاراکترهای مدرسه موشهای دیروز تغییر یافته اند، خیلی ها در آن سالها، عاشق «کپل» بودند، که شکمو و شیرین بود، حالا بعداز سالها می بینیم کپل با نارنجی ازدواج کرده، صاحب دوفرزند شده، یک رستوران را اداره می کنند ظاهرا ثروتمند و مرفه هستند، ولی خود را گم نکرده اند، همان خصوصیات گذشته را دارند، ساده و مهربان و دلسوز و صبور هستند.
نارنجی که شخصیت یک دختر ادا واطواری را داشت، همیشه غر میزد وایراد می گرفت، هنوز همان خصوصیات را حفظ کرده، از همان سالها که همیشه مراقب ظاهر ولباس خود بود، هنوزهمان حال و هوا را دارد، به اضافه اینکه حالا به پوست خود می رسد، حتی بوتاکس میزند.
اسم دخترش را نارنجی گذاشته که برخلاف مادر خیلی ساده و مهربان و درعین حال جدی است. دو شخصیت جذاب دیگر در فیلم کپلک پسر بازیگوش و شکمویی است که زیادحرف میزند و بالا و پائین می پرد. دم باریک شخصیت دست و پا چلفتی دیروز و دوست قدیمی کپل، آشپز رستوران آنها شده و مرتب با نارنجی جر وبحث دارد. دم باریک مردی است که تنها که با پسرش مشکی زندگی می کند. عینکی که مبصر کلاس مدرسه موشها بود، هنوز عینک میزند، البته حالا دکتر شده و برای خود شخصیتی ساخته.
سرمایی که از پالتو و لباس های پشمی جدا نمی شد و شخصیت های دیگر، ذره بین و گوش دراز و …. همه وهمه بزرگ شده اند.
فیلم از تکنیک بالایی برخوردار است، در زمانه ای که فیلم های کارتونی بنظر زنده می آیند، ساخت فیلم عروسکی شهر موش ها، خیلی ذوق وتوانایی می خواهد، که در مرضیه برومند وجود دارد. نکاتی که سبب شده فیلم ، مورد کنجکاوی واز سوئی انتقاد بعضی از متعصبین قرارگیرد، شخصیت های بدون روسری، با لباسهای مدرن، آرایش و شوخ وشنگ بودن، به مذاق خیلی ها ساخته است! مهمتر از همه اینکه موش ها در یک پارتی مدرن، مشروب می خورند، مست می کنند، می رقصند، یعنی همه کارهای خلاف را انجام میدهند ولی در اصل فیلم این ماجراها را می طلبد، شاید در فیلم های معمولی هم اینروزها آدم ها مست دیده میشوند ولی بنظر می آید از موش ها انتظار چنین عملی را ندارند.
فیلم برای همه آنها که خاطره هایی از فیلمها وسریال های مدرسه وشهرموش ها را دارند، دیدنی است، خاطره های خود را زنده می کنند وشاید برای نسل ایرانی که در خارج بزرگ شده، تاحدی معمولی بیاید، ولی خیلی از بچه ها هم از آن استقبال کرده و نشان داده که تغییرات جدید، برای آنها هم جذاب بوده است.
