نمایشگاهی که به هیچ نمایشگاهی شباهت نداشت
آثـاری که با هیـچ اثـری شباهـت نداشـت
یکشنبه 25 سپتامبر افتتاحیه نمایشگاه نقاشی های عباس حجت پناه هنرمند همه فن حریف! (نقاش، مجسمه ساز، عکاس، فیلمساز وگرافیست) در Andrew Wiess Gallery بود.
نمایشگاهی بسیار دیدنی، مجموعه ای از نقاشی های گوناگون که حاصل کار ده سال گذشته نقاش بوده است. از او می پرسیم که نمایشگاهت را چگونه دیدی و ارزیابی می کنی، اوضاع و احوال هنر در شهر فرشتگان را که بیش از سی سال است در آن زندگی می کنی و بدلیل احاطه بر چندین رشته هنری صاحب نظر هستی چگونه می بینی، او درجواب می گوید:
دیروقت شب است و هنر در شهر فرشتگان در خواب و اما باید بگویم که از نمایشگاهم بسیار راضی هستم. هنرمند نقاش کارش چهار مرحله دارد که مرحله اول آن وقتی به پایان میرسد که از اجرای کارش راضی است و خوشحال و زیرکارش را امضا میکند.(که من در این چند سال گذشته با این کارها زندگی کرده ام و در هر زمان در هرحال وهوایی بودم آنطور نقاشی کردم که دلم میخواسته) و از این بابت بسیار خوشحالم.
خوشحالی دوم هنرمند نقاش عرضه کارش در یک گالری معتبر با یک چیدمان مناسب است (که اندرو وایس گالری با یک سابقه طولانی 150 ساله و معتبر جای مناسبی را برای عرضه کارهایم بود و با یک چیدمان منظم و زیبا این مرحله راهم با خوشحالی پشت سر گذاشتم).
بخش سوم خواست نقاش بیننده آثارش می باشد هم از نظر کمی و هم کیفی (تعداد بازدیدکنندگان بسیار زیاد بود و کسانی برای دیدن کار آمده بودند که صرفا برای دیدن کارها آمده بودند نه برای دید و بازدید.)
قسمت آخر کار فروش آثار هنرمند میباشد که تقریبا یک پنجم کارها فروخته شد و این در شهر فرشتگان شاید یک رکورد باشد. حدود هشتاد تابلو داشتم که 63 تای آن برای فروش بود (شش اثر را به یاد دو دوست عزیز از دست رفته ام سهراب سپهری و پرویز کلانتری کشیده بودم و برای فروش نبود)، چند کار باقیمانده هم با وجود بزرگی گالری جا نبود و نتوانستم آویزان کنم.
از همه کسانی که آمدند بسیار سپاسگزارم، خوشحالم کردند، آنها هم که نیامدند حتما از دست دادند دیدن این مجموعه را!!
دوست عزیز و هنرمندی حرفه ای که از سال گذشته به لس آنجلس آمده- خانم ناهید داورپناه- که نقاشی است شش دانگ و خوش نویس و سرشناس چند روز بعد از نمایشگاهم مطلبی نوشته بود و برایم فرستاد که بسیار از خواندنش مشعوف شدم.
با اجازه ایشان با شما به اشتراک می گذارم: حق مطلب را ادا کرده…
***
به بهانه نمایشگاه عباس حجت پناه ویس گالری- لس آنجلس
وقتی خاطرات کنده شود، بامهر بیامیزد و با امید رنگی شود،
وقتی زندگی فریاد شود، عشق تکرار شود، شوق جاری شود،
وقتی زمان از شتاب بماند، شادی بخواند، آواز شود
بگذار وسیله ی بیانش هر چه می خواهد باشد
شعر و موسیقی، خط و طرح و رنگ، حجم و عکس و فیلم
نقاشی های عباس حجت پناه در کلیک عکس هایش جان می گیرند و راهی به فیلم هایش می جویند، فیلم ها کند می شوند فریم ها بریده می شوند، بر بوم می نشینند تا من و تو بر آن خیره بمانیم.
او یادگارهایش را از گذشته های دور با هم خوانی حافظ ، هم نشینی سهراب، حضور چهره های دور و نزدیک هدیه می کند. تاریخ را ورق می زند جنگ، تیره گی، تلخی را می شکافد، چراغی می شود روشن برچشم های من و تو.
عباس حجت پناه با زبانی امروزی هنر مفهومی را دنبال می کند تاآنجا که خود مفهومی می شود برهنر.
ساختارشکنی های او ندیدنی ها را دیدنی می کند، و خود «تاریخی» می شود- ورق زدنی-
او سنت و مدرنیته را به هم می آمیزد، همواره پرسشی در ذهنش جان می گیرد، مخاطب با او همراه می شود و نقاشی را پیش می برد.
عکس ها، فیلم ها، نقاشی ها، خوشنویسی و حجم های عباس حجت پناه همه و همه بیانگر هنرمندی است که به راستی انتخاب هایش را زیسته است.
او با تسلط بر طراحی، قلم مویش را به دست گرفته،
دوربینش را بر صحنه نشانده،
تجربیاتش را براین همه آویخته،
تفکراتش را مجموعه ای کرده، با دانشش آمیخته.
و قصه می گوید….
به احترامش می ایستم…
ناهید داورپناه
اکتبر2016- لس آنجلس
