1447-37

قسمت سی ام

شین گی تای
تمام رزمی کاران در رشته های مختلف که به کمر بند مشکی می رسند با این اصطلاح “شین گی تای” اشنا هستند، سه وضعیتی که در بر گیرنده اساس کار و چه بودن رزمی کار میباشد، نخست “شین” به معنی ارزش و نهاد انسانیت است، دوم “گی” به معنی مهارت فنی میباشد، و سوم “تای” به معنی پرورش و رشد بدن است، به همراه این سه پایگاه اصلی بکار گیری انرژی درست به معنی حساب شده که “سریکو ذنیو” نامیده میشود و هماننگی در تن وروان رزمی کار که “جیتا کیویی” نامیده میشود رزمی کار را در رشته هایی که کار می کند به حد کمال و معقول می رساند، این گفته بدان معنی نمی باشد که میتوان بر تمام حریفان غلبه یافت در این نوشتار حد کمال شناخت عمق حقیقت هنرهای رزمی است
شکوفه درخت گیلاس ژاپونی “ساکورا” نماد کشور ژاپن است و برخی هنرهای رزمی آن را برای نماد سبک خود انتخاب کرده اند، جودوی کودوکان نمونه بارز آن است، “ساکورا” هم چنان می تواند دوران طول عمر کوتاه سامورایی را هم بیان کند، گُل ساکورا 8 جهت دارد و در جودو حرکت ثقل بدن نیز در هشت جهت توان و اختیار حرکت دارد “تای ساباکی”، برخی از مکاتب کهن شمشیردر ژاپن “ساکورا” را گُل ابدیت و حیات امروز و فردای انسان جنگجو می دانستند، در ژاپن “ساکورا” نام متداول بانوان هم میباشد، گروه ها و تبار و طوایف ژاپن کهن “گو زو کو” نامیده میشدند، اما به مرور نام “کوگه” جایگزین گردید در این دوران سمبل و نماد این طوایف و گروه ها گاهی “گُل” ساکورا انتخاب میشد، برخی اساتیدی که شمشیر می ساختند نیز این نماد را انتخاب می کردند، در ژاپن دوران سامورایی آنچه به شناخت و خدمت و عظمت برای کشور محسوب میشد محدودیتی برایش قائل نمی شدند از جمله گُل ساکورا.
نام اولیه سامورایها، سابورای بوده است که از ریشه “سابورو” به معنی به کنار کشیدن می اید، سامورایها در ابتدا در خدمت زمین داران و صاحبان مناصب انجام وظیفه می کردند اما تابع قوانین اجرایی شوگان بودند و در صورت انجام کار خلاف به شدت مجازات می شدند، اختیارات سامورایی ها بسیار بود مخصوصاً اگر برای دفاع از شوگان و یا مالکان شمشیر می کشیدند اما اگر بی جهت شمشیر بر روی مردم می کشیدند باید پاسخگو میبودند، سامورایها اجازه حمل دو شمشیر را داشتند و این امتیازی بزرگ در جامعه فئودال ژاپن محسوب می شد، ژاپن بیش از 1000 سال درگیر جنگهای داخلی بود لذا فرهنگ رزم و هنر رزم بطور طبیعی رشد معقول در جامعه پیدا کرده بود، خانواده های سامورایی به مرور تبدیل شده بود به طبقه مرفه و فعال. جامعه ژاپن این طبقه نظامی را “بوکه” می نامیدند، و از صد سال پیش آن گروه از خانواده های سامورایی ها که به تجارت پرداختند امروز صاحبان صنایع سنگین ژاپن هستند، بسیاری از کارخانه های ماشین سازی، کشتی سازی، دوربین سازی و غیره نوه و نتیجه های خاندان های سامورایهای دو قرن پیش می باشند.

ری – یا – مو ری
ری به معنی انجام کاری است که زاده امیال طبیعی است انچه از دل بر آید، مانند انچه هست، می دانیم ومی بینیم، شناخت، پدیده ها و غیره، کاری را بدون “ری” انجام دادن و نتیجه ای را بدست آوردن بدون “ری” یعنی بزور نیرو کاری را انجام دادن که خستگی تن و روان نتیجه ان است، مانند بحثی را با صدای بلند قبولاندن و یا در هنرهای رزمی فنی را با زورانجام دادن، مورد دیگرکه در هنرهای رزمی پیشنهاد می گردد “جی” می باشد، یعنی آنچه شکل درست و کامل فن و تکنیک است بکار گرفته شود، اصطلاً می گویند پاره های نا منظم را به نظم در آوردن.

1447-38

کن
(کن) در مکتب ذن به اصولی گفته می شود که انجام آن یک باره صورت گیرد مانند یک برش، یک ضربه، یک حرکت و غیره در هنرهای رزمی نیز انجام فنون بدون تردید و شک و انجام کامل فنون “کن” می باشد، “تای” مکمل کن است به معنی انتظار فرصت انجام به موقع فن، مجموعاً “کن تای” نامیده می شود ضمن انکه کن و تای معانی دیگری نیز دارند.

کو کیو هو و کو کیو ناگه
(کو کیو هو) و (کو کیو ناگه) به معنی دارا بودن نیرو از پدیده انرژی “کی” می باشد که رزمی کاراستادانه بر این نیروی انرژی مسلط می باشد، و می تواند با کمترین بهره گیری از قدرت بدنی حریف را با فنون “ناگه” پرتابی بی اثر کند، بیشتر این نوع پرتابها با وضع نوع تنفس عمیق مجری فن هماهنگی دارد، این نوع تنفس گاهی “فوکوشیکی کو کیو” نیز نامیده میشود، کونیشی یاشویرو از شاگردان ارشد فونوکوشی در مکتب سبک خود که “شیندو شیذن ریو” نامیده میشود به این روند “درو کردن” اعتقاد داشت (در اینجا مقصد از پرتاب همان درو کردن متداوال در سبک های کاراته است که بر اثراجرای فن تعادل و مرکز ثقل بدن حریف بهم می خورد).

بودو شوشین سو
(بودو شوشین سو) نام کتابی است کهن در باره هنرهای رزمی ژاپن که نویسنده آن “دای دو جی – یوسان” می باشد، کتاب 44 بخش دارد که هر سر فصل یک مقدمه کوتاهی در باره موضوعات مطرح شده در آن بخش را کوتاه بیان می کند، مهمترین بخش کتاب بخش آخر کتاب است که در باره مرگ و چه بودن مرگ به تفصیل مطلب نوشته شده و ارتباط نزدیکی زندگی را با مرگ توضیح می دهد ضمن آنکه سعی شده دیدگاه کلی مردم را که کمتر خواهان دانستن در باره مردن هستند و هنگام مرگ با دشواری حقیقت را قبول می کنند با وضع “نبودن و پایان عمر” آشنا کند، کتاب در سالهای 1700 میلادی نوشته شده و دروسی فلسفی نیز در واقع نگری در کتاب دیده می شود این کتاب به وسیله اسکات ویلسون به انگلیسی نیز ترجمه شده، “دای دو جی – یوسان” از یک خانواده نظامی بود و در دوران “ادو” از سامورایهایی بود که به عنوان استراتژیست معروفیت داشت.

بوشی نو ناساکه
(بوشی نو ناساکه) واژه ای است که برای بیان افتادگی و مراتب نفسانی سامورایها بکار گرفته می شود، باور کلی بر آن است که بیشتر مردان رزم سوای خوی رزم آوری در هنگام لزوم مردانی هستند با احساس و قلبی نازک، بمرور این روند اندیشدن و عمل کردن مبدل شده به یک مکتب فلسفی که بر پنج اصول پایه گذاری می شود، درست قضاوت کردن، با هنر و طبیعت در آرامش و هماهنگی بودن، به جزییات همه پدیده ها توجه داشتن، طریق دیگران را شناختن، تفاوت دنیای مادی و عرفانی را دانستن، در مکاتب ایکیدو و کاراته به این روند توجه خاص می شود و برای بیان “بوشی نو نا ساکه” گفته میشود آرامش و صلح مردان رزم.

هوجا جوتسو
(هوجا جوتسو) هنر دست و پا بستن با سیم و یا طناب می باشد، در سابق نینجاها از این هنر استفاده می کردند، سرعت عمل سهم مهمی در این کار دارد، هم چنین نام یک مکتب کوبودو می باشد که در اواخر قرن 16 میلادی تاسیس شده است، در مکاتب جوکن جوتسو که جنگ سرنیزه آموزش داده می شود “هوجا جوتسو” نیز تمرین می شود در همین مکاتب بود که جوکندو جنگ سرنیزه با تفنگ چوبی ابداع شد.

اسا گایکو
(اسا گایکو) یا تمرینات صبح گاهی تابستان، این نوع تمرین در ساعات اولیه روز به هنگام بر آمدن آفتاب اغاز می شود وتا چند ساعت بطول می کشد، بیشتر در سبک های کاراته مرسوم است و در هنرهای رزم که با شمشیر انجام میپذیرد، در زمستان نیز تمرینات “کان گایکو” انجام می گیرد که آنهم با طلوع آفتاب اغاز می شود، بانی سبک کیوکوشین کا “ماس اویامآ” به تمرینات سخت در برف و بوران و در تابستان در هوای تازه نزدیک دریا اعتقاد داشت، اکسیژن هوای پاک برای ششها و مغز انرژی زا میباشد، ماس اویاما از بیماری سرطان ششها در 71 سالگی وفات یافت، او مردی با اراده و پُر صلابتی بود که از قدرت بسیار زیادی هم برخوردار می بود جمعاً 52 بار با گاو نر روبرو شد در سه مورد آن آنها را یکجا با ضربه کشت و شاخ 49 گاو نر را هم شکست.