1444-61

1444-62

سالهاست که با محسن نادری نژاد برنامه ساز تلویزیونی و فیلمساز آشنایی داریم او از وقتی از سرنوشت اسفبار پناهندگان ایرانی که به امید دریافت کمک «کمیساریای پناهندگان سازمان ملل متحد» در ترکیه اسکان یافته اند آگاهی یافت، تمامی نیرو و توان خود را بسیج کرد تا از بار سنگین این سرگشته های بی توش و توان بکاهد. پناهنده ها که اغلب خانوادگی اند این تصور و گمان را در ابتدای سفرشان به ترکیه داشتند که بعد از مدتی کوتاه دفتر کمیساریای پناهندگان تکلیف آنها و کشور پناهده گیر را روشن خواهد کرد. اما چنین نبود و پناهنده ها سرگردان در ترکیه ماندند و گاه ماهها و سال ها خبرهایی که هر روز در وسایل ارتباط جمعی از وضع وخیم معیشتی آنها و کودکان بدون مدرسه شان و…و… انعکاس می یافت نادری نژاد را برآن داشت تا به کمک و یاری آنها بشتابد. چگونه؟ فقط آگاهی از زندگانی نابسامان آنها که کافی نبود. در سفر اول به ترکیه رفت تا از اوضاع پناهنده ها آگاهی بیشتر بیابد. و وقتی بازگشت از آنجا که می خواست از بار سنگین و سهمگین پناهنده ها بکاهد درصدد برآمد تا شخصیت های خیر ایرانی را به یاری بطلبد و به آنها گزارشی مستند داد از اوضاع فلاکت بارشان با «دلایل قوی و معنوی / نه رگهای گردن به حجت قوی. و به علت صداقتش راه را هموار کرد. از او خواستیم گزارش کوتاهی از موقع و موضع پناهندگان و مهاجران برای مجله جوانان بنویسد که ملاحظه می کنید.
در طول تاریخ، پناهجویی و پناهندگی و مهاجرت سابقه طولانی دارد، در تاریخ خیلی کشورها روایت شده، درگذشته حتی پادشاهان یا اشخاص متشخص به سرزمین دیگری پناهنده شده یا مهاجرت کرده اند. در همین صد سال گذشته، ازجمله در جنگ جهانی اول و دوم یا جنگ های منطقه ای میلیون ها نفر مجبور شدند بدلایل مختلف به کشوری دیگر پناهنده شوند… چند سال است که از نظر انسانی و قانون بین المللی پناهجویی و پناهندگی در شرایط خاصی که حق انسان است تحول و پیشرفتی ایجاد شد یادآور شویم که از نظر قوانین بین المللی بین پناهنده و مهاجر چند تفاوت وجود دارد…
پناهنده بخاطر مسائل سیاسی، مذهبی، نژادپرستی، وخطر جانی که برای او دارد مجبور به ترک ناخواسته کشورش میشود تا شاید بتواند در کشور دیگری آزاد به زندگی خود وخانواده اش بدون ترس ادامه دهد.
بعضی از پناهندگان یا مهاجرین پس از ورود به کشور دیگری تا مدتها احساس بیگانگی و بی هویتی میکنند.. زندگی خیلی دشوار و سخت بر آنها میگذرد تا بتوانند با شرایط آن کشور از نظر زبان، قوانین، آداب و رسوم جا بیافتند. شاید هم هیچوقت نتوانند خود را با شرایط آن محیط وفق دهند و تا آخر احساس بی هویتی کنند.
کسانی که تصمیم به مهاجرت می گیرند، مهاجرت شان بخاطر مسائل سیاسی، مذهبی، یا خطر جانی اصل مهاجرت آنها را تشکیل نمی دهد.
امروز بخاطر اتفاقات مختلف که در منطقه خاورمیانه رخ می دهد هزاران نفر دست به مهاجرت و پناهندگی زده اند… کشور ترکیه به خاطر همسایگی با سوریه، عراق، ایران و مشکلاتی که در این کشورها وجود دارد پناهجویان زیادی در خود جا داده. حتی افرادی از کشور سومالی، نیجریه، ارمنستان، افغانستان و چند کشور در میان پناهجویان ترکیه دیده میشوند…
امروز در ایران بخاطر شرایط سیاسی، مذهبی، اجتماعی موجود شاید تعداد پناهجویان ایرانی اگر از چند کشور دیگر بیشتر نیست، کمتر هم نیست. چون در طول 35 سال این پناهجویی ادامه دارد. و هر سال بر تعداد پناهجویان ایرانی در ترکیه افزوده میشود. طبق آخرین آماری که امسال شنیدم درحال حاضر تعداد پناهجویان ایرانی در ترکیه 18 تا 20 هزار نفر برآورده شده.
پناهجو به افرادی گفته میشود که پس از ورود به کشور دومی تقاضای پناهندگی به کشور سومی میکنند. فرد پناهجو پس از ورود به ترکیه خود را به دفتر سازمان ملل (UN) که دفتر اصلی آن در آنکارا پایتخت ترکیه است معرفی می کند تا برای آن فرد پرونده پناهجویی تشکیل دهند، پس از زمان کوتاهی، بین 6ماه تا یکسال اولین مصاحبه با فرد پناهجو از طرف (UN) انجام میگیرد. پس از اتمام مصاحبه (UN) شهر را برای سکونت پناهجو انتخاب کرده و پناهجو پس از دریافت محل سکونت خود بایستی هرچه زودتر به محل سکونتش در یکی از شهرهای ترکیه مراجعه کند و پس از ورود به آن شهر به پلیس آن شهر مراجعه کرده و خود را بعنوان پناهجو معرفی کند. در بعضی شهرها هفته ای یکبار بایستی به اداره پلیس مراجعه کند و دفتر مخصوص پناهجویان را امضا کند که پلیس بداند که پناهجو در این شهر سکونت دارد در بعضی شهرها این مراجعه هر دو هفته یکبار است.
گاهی اوقات شخص شانس می آورد و از طرف (UN)، محل سکونتش در یک شهر بزرگ مثل آنکارا، استانبول یا ازمیر انتخاب میشود… بد شانس پناهجویی است که بایستی در یک جای کوچک زندگی کند… پناهجو پس از اولین مصاحبه منتظر مصاحبه دوم میشود که گاهی اوقات چند سال طول می کشد.
در میان پناهجویان ایرانی- فعالین سیاسی، اقلیت های مذهبی، روزنامه نگاران، فعالان اجتماعی و حتی افرادی که دارای تمایلات هم جنسگرائی هستند هم دیده میشود (که البته درصد این افراد خیلی کم است) متاسفانه در میان پناهجویان افرادی که سابقه شرارت، پرونده جنایی و دزدی در ایران داشته اند دیده شده است. چند سال هم رژیم ایران برای خبرچینی، جاسوسی، تفرقه اندازی و شناخت افراد، عده ای از ماموران خود را بصورت پناهجو و مخالف رژیم در میان آنها گنجانده… در این چند سالی که برای تهیه گزارش. مصاحبه و گاهی کمک مالی به ترکیه سفر کرده ام، در هر سفر با چهره های جدیدی از هم میهنان روبرو شده ام که 90درصد آنها جوان هستند، دختر وپسر. پناهجویان در ترکیه در شرایط خیلی بدی زندگی می کنند. دولت ترکیه در هیچ شرایطی به آنها کمک مالی نمی کند و هم چنین اجازه کار هم به آنها نمیدهد. اگر احیانا پناهجویی کاری پیدا کند که میگویند (کارسیاه) صاحب کار با دستمزد ناچیزی آنها را بکار می گیرد و بیشتر اوقات اتفاق افتاده که صاحب کار از دادن حقوق آنها خودداری کرده، پناهجوهم چون (کارسیاه) انجام داده نمی تواند شکایت کند و مجبورمیشود از دستمزد خود صرفنظر کند، و این مسئله را صاحب کار ترک میداند. شرایط زندگی در فصل زمستان برای پناهجویان خیلی سخت است، محل هائی که پناهجویان ساکن هستند، بایستی از ذغال سنگ برای گرم کردن محل سکونت خود استفاده کنند. که دود ذغال سنگ به سلامتی آنها پس از مدتی صدمه میزند و مشکل تنگی نفس برای پناهجو بوجود می آورد…
شماخواننده این مقاله تا از نزدیک شرایط زندگی آنها را نبینید، نمی توانید تصور کنید که جوانان و فرزندان کشورمان که بایستی آینده سازان ایران باشند در چه موقعیتی هستند و چگونه با زندگی سخت در یک کشورغریب دست و پنجه نرم می کنند. در این چند سال داستان های زیادی از این پناهجویان شنیده ام که میشود چندین فیلم و سریال ساخت.
الان فصل زمستان وترکیه بسیار سرد است، تصمیم دارم 100 عدد پتو برای آنها فراهم کنم اگر شما هم میهن علاقمند هستید کمک کنید. هر پتو بین 15 تا 18 دلار در ترکیه قیمت دارد و یا اگر مایل هستید کمک دیگری برای پناهجویان انجام دهید لطفا با تلفن: 503-267-0205 تماس بگیرید
به امید همکاری تان، از تمام دوستان متشکرم

1444-63