1458-74

1458-71

عکس ها از: نوید سهیلیان

شنبه شب کنسرت بزرگ داریوش چهره ماندنی موزیک در نوکیا تیاتر، درواقع یک کنسرت نبود، یک حرکت فرهنگی و اجتماعی و انسانی بود، داریوش در طی سالهای اخیر با برپائی بنیادآینه، می کوشد تا با کمک یاران خود، به پاکسازی انسانهایی بپردازد که فریادشان را کمتر کسی می شنود بقول یکی از پاک شده از اعتیاد که از ایران خود را به ترکیه و سپس امریکا رسانده، داریوش مرشد بسیاری از جوانان ره گم کرده ای است که به ندای او گوش فرا دادند و به زندگی بازگشتند.

بقول بسیاری از حاضرین در سالن باشکوه نوکیا، حضور این چهره محبوب واسطوره ای در بلندای صحنه، همه را به هم آوازی با او بر می انگیزد و می بینیم که همه ترانه های او را می خوانند و با آن ترانه ها سفری غم انگیز به خاطره های شیرین از دست رفته دارند.
داریوش شنبه شب با هر ترانه ای که می خواند، کتاب قطور خاطره هایی را می گشود و می بست و اشک بر چهره ها می نشاند، داریوش شنبه شب آمده بود تا مردم را به تفکر وادارد. توجه آنها را به بزرگترین معضل و بیماری قرن، یعنی اعتیاد جلب کند آمده بود تا با آنها ترانه هایی را بخواند که هنوز در روزگار بی ترانه، بوی کهنگی و تکرار نمی دهد.
مردم چنان در فضای انسانی، عاطفی که داریوش برایشان ساخته بود غرق بودند، که چند نقض دستگاه ها و قطع و وصل شدن ها را حتی احساس نکردند.
مدیریت برنامه با اصلان حافظی بود، که از همه وجود مایه گذاشته بود رهبری ارکستر بزرگ را علی الهی با هنرمندی خاصی به انجام رساند و نورپردازی خوب سهیل و صدابرداری بسیار حرفه ای رامین زمانی و همه آنها که در پشت صحنه به پای داریوش برای انجام اهداف آینه ایستاده اند، شب 16 می را به شبی ماندنی مبدل کرد.

1458-72

1458-76