با شکوه ترین کنسرت داریوش در طی سالهای کوچ، شنبه شب گذشته در گیبسون امفی تیاتر لس آنجلس برگزار شد.
درحالیکه در سالن هفت هزار نفره گیبسون جای سوزن انداختن نبود، همه حاضرین از همه سنین با خواننده محبوب خود، همصدا خواندند. داریوش در رابطه با بنیاد آینه سخن گفت، از بیماری اعتیاد، از این بیماری خانوادگی، از پنهان کاری، از ریا و دروغ گفت، اینکه چگونه خانواده ها می توانند از همان آغاز کودکی و نوجوانی، فرزندان خود را آگاه سازند و پیشاپیش جلوی آلودگی های آنها را در آینده بگیرند. و از خانواده ها خواست که در این زمینه با بنیاد آینه تماس بگیرند تا به یاری شان بیایند.
داریوش صادقانه حرف میزد و هزاران هزار درون سالن با شکوه گیبسون هورا می کشیدند ، بپا می خاستند، گل به پایش می ریختند و بجرات بیشتر آهنگهای خاطره انگیزش را از آغاز تا پایان با او میخواندند، بطوری که مسئولان گیبسون، گروه خارجی ارکستر، حیران مردم را تماشا می کردند واین همه محبوبیت را باور نمی کردند.
کنسرت شنبه شب، یک کنسرت معمولی نبود، یک حادثه بزرگ هنری بود، همه چیز نظم داشت، همه چیز مرتب و حرفه ای بود، از نور، صدا، تصاویرروی اسکرین ها، از دکور صحنه، از فیلم هایی که نمایش داده می شد همه وهمه حساب شده بود، سلیقه داریوش در لحظه به لحظه آن به چشم میخورد، ضمن اینکه اصلان حافظی برگزارکننده این رویداد بزرگ، از همه وجود مایه گذاشته بود، او با دل و جان، با تخصص و با هشیاری این برنامه را تدارک دیده بود.
نکته مهم اینکه حاضرین در سالن، از همه سنین بودند،ازنوجوان، جوان، میانسال و بزرگسال، از طبقات آمده بودند و عشق را از همان لحظه نخست تا پایان در چشم شان، در صدایشان، در رفتارشان، در اشکهایشان می دیدیم.
این برنامه موفق و پرشور، نفسی تازه به برنامه های هنری داد، امیدهای تازه ای را برانگیخت.
