عکس تزئینی می باشد
این هفته در غیبت دکتر پرویز ثروت جو، گفتگویی متفاوت با راملا رستمو یکی از مسئولین مرکز ترک اعتیاد و سم زدایی Paradise Cove داشتیم، که حاوی نکات جالبی بود.
• می پرسیم با توجه به اینکه مرکز شما بصورت مرکز امیدی برای خیلی از گرفتاران در زمینه اعتیاد در آمده و با توجه به ماجرایی که هفته قبل در مجله جوانان چاپ شد، دیدگاه شما نسبت به این مسئله چیست؟
راملا رستمو می گوید: نظیر آن مادر نگران که به مرکز ما آمده بود، ما مرتب با افرادی چه تلفنی و چه حضوری روبرو هستیم که بخاطر اعتیاد شدید یکی از نزدیکان و عضو خانواده خود به شدت دستپاچه و نگران شده اند.
آن مادر از دختر خود می گفت که بدلیل اعتیاد سرکش شده و به تحصیل و زندگی خود توجهی ندارد، ولی ما می دانستیم که در پشت این ماجرا، رویدادهایی گذشته است که خیلی زود هم روشن شد. در برخورد اول آن دخترخانم فکر می کرد به یک مرکز روانشناسی آمده و بعد کم کم زبان باز کرد و از حقایق پشت پرده خودگفت.
نکته ای که در این زمینه خیلی مهم است، بازگشت بعضی از این افراد بعد از ترک به مرکز ماست، آنها می آیند تا به دیگران کمک کنند، افراد معتاد بخصوص جوانها، این دخترخانم را که کاملا پاک شده و سرگرم کار و فعالیت های مثبت است زیر سئوال گرفتند، آنها می خواستند تا او برایشان بگوید چگونه به سوی مواد کشیده شد، چه عواملی نقش داشت و چگونه از آن رها شد؟ گذر از این مراحل هرکدام با خود قصه ای دارد.
بعضی از افرادی که این دخترخانم را زیر سئوال می گرفتند، خود نیز قصه ای شبیه به او داشتند و در مجموع هر فرد معتاد، بدلایل خاصی گرفتار میشود. حوادث و رویدادهای تلخ درون خانه، فضای تحصیل و کار و یاعوامل و دوستان ناباب بیرون خانه. که ما بعد از ترک این عده، اصرار داریم بعضی ها به خانه با فضای سابق برنگردند، یا افراد خانه تعلیمات خاص ببینند و بدانند چگونه با این فرد برخورد کنند و چه عوامل و چیزهایی را از فضای خانه دور کنند.
ما اصرار داریم که این شخص پاک شده و به زندگی بازگشته. دور دوستان قدیمی ناباب خود را خط بکشد چون آنها که سبب شدند او بدام اعتیاد بیفتد، و همچنان می توانند اورا گرفتار کنند، چون آنها در مسیر آلوده ای که پیش میروند نیاز به همراه دارند. ما اصرار داریم این افراد رها شده از تاریکی ها، در بازگشت به زندگی معمولی، از فضای مسموم و دردآلود سابق پرهیز کنند حتی اگر لازم باشد از مدرسه و کالج سابق دور شوند، در صورت امکان در محل کار، فضای خود را تغییر دهند، چون برخورد و تماس آنها با آن گروه افراد ویرانگر، دوباره آنها را به ورطه تاریک اعتیاد می برد. خصوصا آنها که به الکل اعتیاد دارند بیش از هر گروهی آسیب پذیر هستند، کاش خانواده ها به این نکته توجه کنند که به مهمانان خود مشروب تعارف نکنند، اصرار نداشته باشند و بدانند که با این اقدام خود آینده فردی را ویران می کنند. ما در همین مرکز خود شاهد بازگشت افراد جوان و میانسال و مسن هستیم. که با چه نیروی مثبت و سازنده ای به زندگی بر می گردند بعضی از این افراد استعدادها و توانایی ها و خلاقیت های دور از انتظاری از خود نشان میدهند و سبب حیرت اطرافیان میشوند. این عده الماس های خاک گرفته ای هستند که با یک طوفان، ناگهان پاک می شوند و می درخشند.
یادتان باشد در میان افرادی که اسیر اعتیاد میشوند، هنرمندان بسیاری دیده میشوند، ما از جمع هنرمندان ایرانی در رشته های مختلف در مرکز خود چند نفری داشتیم که به راستی پر از توانایی بودند و اینک به صحنه بازگشته اند. و ما چه از نزدیک و چه دورادور برایشان هورا می کشیم هنرمندان چه در رشته قلم، نویسندگی، شعر و ترانه، آهنگساز و نوازندگی و خوانندگی، نقاشی و طراحی و رقص، حساس ترین آدمهای روی زمین هستند، آنها خیلی زود می شکنند. زود از پای می افتند و جالب اینکه با مراقبت های ویژه، با دلسوزی و دوره های تراپی، خیلی زود هم به زندگی باز می گردند. ما از جمع هنرمندان جوان امریکایی هم داشتیم که حتی پدر و مادرهایشان آنها را به ما سپردند، می خواستند در یک فضای کاملا دوراز دسترس باشند.
• خیلی ها می پرسند آیا پرونده اعتیاد این افراد از سوی مرکز شما بدست کسی نمیرسد، به جایی فرستاده نمی شود؟ چون کسی که قبلا درحال مستی رانندگی کرده یا خلاف دیگری داشته، که در فایل های مختلف، در دسترس همه است.
– چنین نیست! ما همه اسرار بیماران خود را نگه می داریم، ما طبق قوانین پیپا حق نداریم هیچ مدرک و سند و نشانی و تلفن حتی نام این افراد را به سازمان و به کسی بجز دکتر معالج شان بدهیم و آنهم فقط درجریان بیماری و ناراحتی آنهاست و از نام و نشان دقیق آنها بی خبر است. افرادی که به این مرکز می آیند باید مطمئن باشند همه اسرارشان در اینجا پنهان می ماند، حتی در خود مرکز هم افراد دیگر از نام و نشان دیگران بی خبرند، شاید با هم در جلسات تراپی شرکت کنند ولی هیچکس از خصوصیات و زندگی و سوابق و اسرار دیگری خبری ندارد.
درمرکز ما پیوستگی وجود دارد، همه به هم پیوند داریم، بهم اعتماد به نفس و قدرت رو دررویی با مشکلات را می بخشیم ولی وابستگی وجود ندارد، که شخص بعد از ترک این محل خود را به تنها ببیند، چون آنها را برای یک زندگی بهتر آماده می کنیم اینکه به سراغ ورزش بروند که معجزه می کند، بدنبال کار دلخواه خود بروند، سخت در کار و ورزش غرق شوند، بدنبال رشته های تازه از جمله هنر بروند، خلاصه فکر خود را پر از مسائل مثبت و سازنده کنند.
ما حتی بعد از اینکه افراد پاک شدند و رفتند، ترتیب دیدار یکی دو تا از تراپیست های خود را با آنها با میل خودشان می دهیم و در جریان زندگی مثبت و سازنده شان هستیم.
ما در همین مدت کمی که مرکز را فعال کردیم وهنوز هم در آن به ریمادل کردن و کامل تر کردن و ایده ال تر کردن آن مشغولیم و از اینکه می بینیم افرادی که رها میشوند، چگونه در بازگشت به زندگی شگفتی می آفرینند ما همه خستگی مان بدر میشود. یک بار سنگین از دوشن مان برداشته میشود. انرژی می گیریم و بقولی پاداش شبهای سختی که با آنها به صبح میرسانیم را می گیریم.
مرکز ما، یک خانه امید است، خانه آرامش است، همه آنها که به اینجا می آیند، عضو خانواده ما میشوند و وقتی سلامت اینجا را ترک می کنند، اشک شوق به چشم ما می آورند.
