چندي پيش خيلي اتفاقي با هنرمند جواني در داخل ايران آشنا شدم و جستجو در مورد آثارش برايم بسيار جذاب بود يكي از زيباترين كارهايي كه از اين هنرمند ديدم، نمايشگاهي به پاس قدرداني از فرهيختگان هنر و ادب و شعر ايران زمين با حضور خود اين عزيزان بود.
چه زيباست قدرشناسي از هنرمندان در زمان حياتشان. بخت با من يار بود و توانستم از مصاحبه اي ترتيب بدهم كه اميدوارم مورد توجه شما قرار بگيرد.
*من با هنرمندي صحبت ميكنم كه نقاشي ميكند معماري خوانده، شعر ميگويد، دكلمه ميكند، پرفورمنس ميكند و دستي در تمام كارهاي هنري دارد شما چگونه خودتان را معرفي ميكنيد؟
*من ماهيار چرمچي هستم متولد فروردين ١٣٥٨ از تهران، خانواده خوب و معمولي دارم، از بچگي نقاشي را دوست داشتم در دبيرستان رشته رياضي خواندم. نقاشي را بصورت خودآموز ياد گرفتم و در دانشگاه معماري خواندم. اولين نمايشگاه رسمي من در سال ١٣٨٩ بود.
خودم را بيشتر نقاش ميدانم، البته معماري بخشي از زندگي من و شغل من است و همه كارهايي كه شما گفتيد در راستاي نقاشي است حتي شعري كه من ميگويم در واقع تصوير گرا است و خارج از نقاشي نيست. پرفورمنس هم نقاشي است كه در لحظه توليد ميشود و گاهي هم نوشته هاي خودم را دكلمه ميكنم و سعي ميكنم با آواي خودم اجرا شود.
*من نمايشگاهي از شما ديدم كه شامل پرتره هايي از هنرمندان سينما و تلويزيون و شعرا و نويسندگان با حضور خود آنها بود دوست داریم در مورد اين نمايشگاه بيشتر بدانيم؟
*اين در واقع دو نمايشگاه بود نمايشگاه اول به نام ستاره هاي من كه در واقع از اقايان هنرمند تاثيرگزار در فرهنگ و هنر جامعه بود و سال بعد را به خانمها اختصاص دادم بنام ایران بانو. اين نمايشگاه را در دو قسمت اجرا كردم تا بتوانم درواقع حق مطلب را ادا كنم من فكر ميكنم تك تك اين عزيزان در زندگي همه ما تاثير گذاشتند و سعي كردم اين دين را ادا كنم در واقع يك قدرداني در زمان حياتشان بود.
*ماهيار عزیز چقدر حضور خود اين هنرمندان در بازديد نمايشگاه تاثير گذاشت يعني مردم صرفا بخاطر حضور آنها استقبال كردند یا از آثار شما و بخاطر خود نقاشي ها آمدند؟
*مردم اصلا نميدانستند هنرمندان حضور دارند صرفا بخاطر ديدن كار آمدند البته منكر اين نميشوم قطعا حضور آنها در شلوغي نمايشگاه بي تاثير نبوده و اين لطف از دو جانب شامل حال من شد و در واقع اينها اولين نمايشگاه هاي انفرادي من بود كه با استقبال خوبي روبرو شد.
*من شنيدم شما حتي عكاسي كارها را خودتان انجام داديد و از روي عكسها نقاشي ها را كشيديد اين درست است؟
*در نمايشگاه اول خير، اما در نمايشگاه دوم كه مربوط به خانمها بود، همه را خودم عكاسي كردم و اين تابلوها كاملا يونيك هستند چون عكسها ديگر وجود خارجي ندارند. تعدادي از تابلوهاي نمايشگاه اول را موزه سينما از من گرفت. يك سري خريداري شد و يك سري هم از من هديه گرفتند اما در مورد نمايشگاه خانمها چند اثر توسط خود هنرمندان خريداري شد و بقيه باقي مانده تا در يك فرصت مناسبي هديه كنم به اين هنرمندان يا به موزه در حدود يازده تابلو باقي مانده.
*ما در ايران مردم كتاب خوان كم داريم، مردم کمتر به سينما و تاتر ميروند آيا اين بي مهري شامل شما هنرمندان نقاش هم شده است ؟
*به صورت كلي هميشه همينجوري بوده، من و هنرهاي تجسمي هم شامل اين بي توجهي ميشويم. خيلي ها حتي خبر ندارند كدام نمايشگاه الان برپاست اما افرادي هم هستند كه به گالريها ميروند من فكر ميكنم ما هنوز نتوانستيم آنطور كه بايد جذب مخاطب بكنيم.
*فكر ميكنيد از کسانی كه به نمايشگاهها ميايند چندنفرشان واقعا با علم به ديدن آثار آمدند و چقدرشان صرفا براي وقت گذراندن می آیند؟
*نميتوانم بگویم چقدر واقعا چند درصد. معمولا يه سري همكاران هستند كه ميايند يک سري گالري روها داريم كه دنبال ميكنند كارها را. قرار نيست همه بصورت تخصصي يا علمي به نمايشگاه بيايند اصلا چنین کاری غلطه. هنرمند نوعي از انديشه را ارائه ميدهد، من دوست دارم حتي نقاشي هایم را مردم عامی و عادی نگاه كنند و متوجه بشوند. اميدوارم اين نگاه نرم و مخملي بتواند تاثيرش را روي بيننده داشته باشد.
*متاسفانه اين چند سال اخير وقتي كاري گل ميكند مثل تركيب خط و نقاشي كه همه گيرشده شايد تو خانه همه باشد وقتي شما اثري از خودتان را جايي ميبينيد كه طرف اصلا نميداند اين كار چيست وچه معني دارد يا حتي سبكش چيست و فقط خريده چون مد شده و اين شما را به عنوان يک هنرمند و صاحب كار چقدر اذيت ميكند؟
*اگر بخواهم آرمان گرايانه به آن نگاه كنم خوب خيلي زياد اذيت ميشوم. ولي اگر منصف باشم نبايد اذيت بشوم، خيلي از اين آثار حالت دكوراتيو دارند براي زيبا كردن خانه هاي مردم كشيده ميشود و طبيعتا بيشتر خريده ميشود و به هر حال اين هنر تجسمي است که ديده ميشود. در واقع آن اثر احساس هنرمند را در خودش ثبت كرده است.
*تاحالا شده خط قرمزها يا بي مهري ها طوري باشد كه پشيمان شويد چرا وارد اين كار شديد؟
*اگربگويم نه دروغ گفتم، بعضي وقتا باندبازي ها ادم را اذيت ميكند حتي گاهي وقتا باعث سردي موقتي ميشوم.
*برگزاري نمايشگاه از طرف هنرمندان ايران در خارج از كشور چقدر ميتواند يك پل ارتباطي بين هنرمندان درون و بيرون مرز ايجاد كند؟
*مهم ترين پل ارتباطي بين مردم بدون ترديد فرهنگ و هنر است چيزي كه مردم بتوانند ببيند مثل خط و نقاشي و عكس قطعا تاثير زيادي دارد اگر خيلي صادقانه كارها را در معرض ديد بگذارند براي همه مفید است. هم براي من كه شايد نتوانم كارهايم را آن طرف ارائه بدم و هم براي ايرانيهاي خارج از مرز كه بتوانند فرهنگ و هنرشان را به دوستان خارجي خود معرفي كنند.
من خودم تقريبا سه سال است كه مطالعه ميكنم و ١٦ تابلویم اختصاص پيدا كرده به عكاسي مختلف از مناطق فرهنگي جهان.
اگر حامي پيدا شود براي هزينه ي زياد اين پروژه خيلي خوب است و ما ميتوانيم آثار خود را به معرض ديد بگذاريم.
ممنونم و براي شما و تمام هنرمندان ايران زمين آرزوي موفقيت دارم.
