نویسنده وهمکار گرامی ما که حدود 30 سال نیز سردبیری اخبار رادیوتلویزیون های ایرانی جنوب کالیفرنیا را به عهده داشت، پس ازحدود یکسال و نیم که کم و بیش از وانفسای خبر کنار رفته بود، اینک بار دیگر مدیریت برنامه های جدید خبری تلویزیون کانال یک را به عهده گرفته و در این صفحه به بعضی پرسش های مجله جوانان در این زمینه پاسخ داده است.
بازگشت به خبر
من در طول مدتی که بیشترین فعالیت های خودم را برای چند پروژه فرهنگی صرف میکنم، از خبرها و رویدادهای جهانی نیز هرگز غافل نبوده ام. تا چند ماه پیش که ساسان کمالی برنامه عصرانه خود را در رادیو اجرا میکرد، روزهای پنجشنبه نیز مدتی با من در همین برنامه گپ و سخنی درباره رویدادهای هفته داشت و بعضی از تلویزیون ها نیز گاه بگاه صحبت های دیگری با من در زمینه خبرها داشتند. در تمام این مدت بخشی از زندگی مرا آگاهی از آنچه که درجهان پیچیده و پر تحول ما می گذرد تشکیل میداده است چراکه ما در هرحال چه مجری خبرها باشیم و چه نظاره گر آن، قادر به کناره گیری از آن و بی اعتنایی به آن نخواهیم بود و من یکبار در همین مجله جوانان سالها پیش این مصرع را درباره زندگی خویش گفته بودم که «موجیم که آسودگی ما عدم ماست».
انسان امروز درهر موقعیت و مکان خود، نمی تواند از آنچه درگوشه وکنار او و به عبارت صحیح تر در این سو و آن سوی جهان می گذرد، بی تفاوت و بی اعتنا باشد. از نیمه های قرن گذشته که نقش وسایل ارتباط جمعی، نخست به صورت آکادمیک و سپس به صورت عمیق و واقعی آن، مشخص شده است، در بازگشت به پرسش شما، همین وجه اجتناب ناپذیر آگاهی از آنچه که هر لحظه در جهان ما می گذرد و خواه ناخواه برسرنوشت ما نیز اثربخش است، مرا نیز پیوسته در جهان این خبرها، چه بصورت فعال در یک موسسه خبری و چه حتی درخانه و کاشانه خود و در برابر قدرت بی انتهای اینترنت قرار داده است.
درحدود 2ماه پیش یک برنامه هفتگی تفسیر و تجزیه و تحلیل خبر را در بعد از ظهرهای جمعه در تلویزیون کانال یک آغاز کردم که اکنون نیز ادامه دارد و سپس شهرام همایون مدیر این کانال که خود یکی از پرجنب و جوش ترین شخصیت های ارتباط جمعی اجتماع ایرانیان برون مرزی است پیشنهاد کرد یک برنامه جامع خبری روزانه را آغاز کنیم. استدلال شهرام همایون این بود که هموطنان ما چه در داخل و چه در خارج از کشور به چنین برنامه ای که بتواند آنان را بطور گسترده تر و نیز دقیق تر و صحیح تر در جریان تحولات روز ایران وجهان قرار دهد، و بخصوص دراین برهه از زمان که یکی از حساس ترین دوران تاریخ معاصر است، نیاز فراوانی دارند. و این استدلال بسیار درستی بود. ما در جهانی زندگی می کنیم که از یکسو مجازات اعدام به این دلیل که کشتن حتی یک جنایتکار، قتل نفس انسان است و در عین حال کمکی به رفع این جنایات نمی کند، لغو شده است و در بخشهای دیگری از همین جهان معاصر، افرادی چه مجرم و چه مطلقا بی گناه، نه از طریق ابزارهای جدید اعدام که حداقل رنج وعذاب را برای آنان داشته باشد، بلکه از طریق وحشیانه ترین نوع آدم کشی، و بازگشت به قرون توحش، سرشان بریده میشود و این توحش زجرآمیز حتی بر صفحه اینترنت و سپس بعضی از تلویزیون ها منعکس می گردد
ما در جهانی زندگی می کنیم که حاکمان خودکامه، چه با سوء استفاده از مذهب و چه با دست آویز کردن سنت های پوسیده گذشته زنانی را در سیاهی چادرها همچنان منزوی می سازند و در بخش های دیگری از جهان این زنان رو باز و آزاده هستند که حتی در بعضی از موارد گوی سبقت از مردان را ربوده اند.
در بسیاری از کشورهای جهان به بهانه مقررات مذهبی و سیاسی و سنتی و یا حتی صرفا جبر و تسلط حاکمان، هویت های جنسی متفاوت با مجازات اعدام روبرو میشود و در بخش های دیگر همین جهان معاصر، نه فقط حق و حقوق انسانی همجنس گرایان شناسائی شده بلکه همجنس گرایان می توانند علیرغم آنچه در طبیعت انسان از آغاز خلقت وجود داشته است، با یکدیگر ازدواج کنند و نمونه هایی از آن حتی در چند رهبر گذشته و حال بعضی کشورها نیز وجود دارد. در بخش هایی از همین جهان ما و درست همین هفته ها، وقتی وزیر سابق و معاون کنونی رئیس جمهوری یک کشور به وجود شکنجه در زندان های این کشور اعتراف می کند، حاکمیت آنچنان به خشم می آید که خواهان دستگیری این شخص و روانه کردن او به همان شکنجه گاه ها میشود.
بی طرفی و یا جانب گیری؟
در این جهان بسیار پیچیده و بسیار متضاد که شمه ای از آن را برشمردیم، وسایل ارتباط جمعی هم در یک تضاد شگفت انگیز قرار دارد. از یکسو سانسورهای شدید و غلیظ دولتی و مذهبی وجود دارد و از سوی دیگر بی پروائی هایی که گاه بسیار هم غیرضروری است و صرفا علیه افراد و عقایدی است که بهرحال میلیون ها مردم جهان امروز را شامل میشود.
در بعضی موارد، خود افراد و کارکنان یک واسطه ارتباط جمعی است که این سانسور خود ساخته را به وجود می آورند، یا به دلیل خود ترسی از اجتماع و یا کارفرما و یا حتی پنهانکاری خویش و هر علت دیگر و این خودسانسوری یکی از زیان بخش ترین موارد وسایل ارتباط جمعی کنونی جهان و بخصوص در کشورهای عقب مانده و یا به اصطلاح رو به پیشرفت است. براین اساس بی طرفی وسایل ارتباط جمعی را اگر بخواهیم صد در صد و یا حتی در حد گسترده ای بدانیم، احتمالا هرگز وجود ندارد و به همین دلیل است که منصفانه ترین عوامل وسایل ارتباط جمعی کسانی هستند که دست کم قضاوت آنچه را که می گویند و یا می نویسند به عهده مخاطبان خود قرار میدهند.
در چنین شرایطی است که شهرام همایون تصمیم گرفته است یک برنامه جامع و دقیق روزانه خبر را پایه گذاری کند و موفقیت خواسته او مستلزم آن است که گروه خبر همراه عده ای از تحلیل گران برجسته مسائل فرهنگی و اجتماعی و سیاسی از یکطرف و مخاطبان این گروه از طرف دیگر تا چه اندازه میتوانند برای ایجاد این واسطه ضروری زمان، آمادگی، همکاری وحمایت داشته باشند.
برنامه های جدید خبری تلویزیون کانال یک از روز دوشنبه اول ماه «جون» پنج روز هفته، ساعت 5 بعد از ظهر به وقت غرب امریکا آغاز میشود و یک گروه ورزیده خبری، شامل آرمیتا آزاد، داریوش ذهاب، آزاده مرعشی و افسانه اجرای بخش های سیاسی ، ورزشی، فرهنگی و اجتماعی آنرا به عهده دارند و شخصیت های برجسته ای چون دکتر ناناز پیرنیا روانشناس، رزمری کهن جامعه شناس و تحلیل گران سرشناس مسائل سیاسی و اجتماعی نظیر حسین خرم، مازیار مافی، ایرج کاظمی، دکتر سیامک شجاعی و احمد رضا بهارلو نیز در این مجموعه خبری نقش های مهمی ایفا خواهند کرد.