1487-3

1487-4

1487-5

1487-6

1487-7

جوانان با خانم دکتر شهین دردشتی نقاش/ نویسنده سرشناس جامعه ایرانی که دومین کتابش بنام کوچ بی بازگشت را منتشر کرده است به گفت و شنودی نشست که خلاصه اش را در اینجا میخوانید.
• انگیزه اصلی شما برای نوشتن و چاپ این کتاب چه بود؟
– امروز سی و شش سال از کوچ ایرانیان به امریکا می گذرد که طی آن زندگی آنان دچار دگرگونی های بسیاری شده است. در این مدت چندین کتاب و مقاله درباره این مهاجرین نوشته شده، که بیشتر جنبه های تاریخی، سیاسی، مذهبی و بیوگرافیک داشته، و یا شرح جریان مهاجرت نویسنده و یا اقوامش بوده است. اما هیچ کتابی در بررسی وبیان فرآیند دگرگونیهای فرهنگی، اجتماعی و حالات و رفتار فردی وخانوادگی اکثریت این مهاجرین در دوران بعد از کوچیدن به امریکا، در مقایسه با ایام زندگانی آنها در ایران، نوشته نشده است.. با توجه به این کمبود که سرانجام بفکر انتشار این کتاب که 15 سال در زمینه اش تحقیق و بررسی کرده ام افتادم.
• آیا این کتاب شامل شرح زندگی این مهاجرین ایرانی در دوران قبل از انقلاب هم میشود؟
– هدف اصلی این کتاب بررسی و شرح دگرگونی های فرهنگی ایرانیها در دوره پس از مهاجرت به امریکا. بدیهی است که برآورد و سنجش این دگرگونیها به بررسی زندگی قبل از مهاجرتشان در ایران نیاز داشت تا مشخص شود که از کجا به کجا آمده اند، و چه بوده اند و چه شده اند. از این جهت شرایط زندگی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، تحصیلی، شغلی و همچنین روابط فامیلی و زناشویی آنان درایران قبل از مهاجرت هم بررسی شده تا با اوضاع بعد از مهاجرتشان مقایسه شود و میزان دگرگونی هایشان را نشان دهد.
• شما این کتاب را بعنوان یک داستانواره ارائه کرده ا ید. علت چیست؟
– فرم تدوین این کتاب را داستانواره- بیان وقایع تاریخی به زبان داستانسرائی- گذاشته ام. زیرا این کتاب آمیزه ایست از گزارش دستاوردهای یک تحقیق و بررسی تاریخی – اجتماعی، و ارائه آن در قالب یک داستان از دیدگاه و زبان قصه پردازی خود نویسنده. به عبارت دیگر، در این داستانواره شرح حال زندگی ایرانیان از زمان جنگ جهانی دوم تا انقلاب اسلامی، و سپس از زمان مهاجرت آنان به امریکا تا امروز، به صورت یک داستان نقل شده است.
• روش تحقیقی که برای نوشتن این کتاب به کار گرفتید چه بود؟
– علاوه بر تحقیق تاریخی و جامعه شناختی در این گذر 75 ساله، مدت مدیدی به خاطرات، تجربیات و شرح زندگی دگرگونیهای خانوادگی و ماجراهای مهاجرت بسیاری از افراد در جامعه ایرانی مهاجر گوش دادم، تا این داستانواره منطبق بر واقعیت باشد. در نتیجه، این کتاب به شکلی نوشته شده که هر ایرانی مهاجر کم و بیش نشانه هائی از زندگی و تجربه های پس از مهاجرت خود را در آن خواهد یافت.
• آیا گزارش این مرور 75 ساله از زبان خود شما بعنوان نویسنده آن به قلم کشیده شده؟
– خیر. این داستانواره از زبان شخصیت اصلی این کتاب که نامش را پردیس گذاشته ام بیان شده است. او طی سالها در نمایشگاه هایش موفق به اخذ جوایز متعدد شده است. مرور زندگی پردیس از کودکی تا نوجوانی، تحصیل، ازدواج در ایران، و سپس مهاجرت خانوادگی و زندگی در امریکا، درواقع نمونه و بازتابی ست از سابقه، ماهیت و روند زندگی ایرانیان مهاجر در طول هفتاد و پنج سال گذشته در ایران و بعد در امریکا. من یک زن را بعنوان شخصیت اصلی این کتاب انتخاب کرده ام چون فکر کردم بعنوان یک نویسنده زن بهتر خواهم توانست نظرات و برداشت های او را بیان کنم.
• آیا این کتاب فقط به زبان فارسی چاپ شده؟
– ترجمه انگلیسی این کتاب بنام The Journey of No Return هم بطور همزمان چاپ شده تا گذشته از غیر ایرانیها، آن دسته از افراد و بخصوص جوانان نسل دوم مهاجرین ایرانی که در امریکا متولد شده یا رشد کرده اند و قادر به خواندن کتاب به زبان فارسی نیستند هم بتوانند آنرا بخوانند. یکی از هدفهای این اقدام آگاه کردن این جوانان از محیط و شرایطی است که پدران و مادران شان در آن زیستند و بزرگ شدند، و رنج و مرارتی است که بعد از مهاجرت متحمل شده اند تا زندگی، آینده، رفاه و سعادت آنها را تامین کند. چون معتقدم که هرچه این نوع آگاهی بیشتر شود تفاهم بین این دو نسل را که هرروزه از هم دور میشوند بیشتر و بهتر خواهد کرد.
• چه عواملی تفاوت بین این دو نسل مهاجررا زیاد و تفاهم آنها را کم می کند؟
– فرایند در آمیختن با فرهنگ کشور میهمان که شرط ضروری برای بقای هر قوم مهاجر است. در میان مهاجرین ایرانی هر نسلی از آن بطور متفاوت با فرهنگ غرب درآمیخته است. این تفاوت باعث مقاومت نسل اول در برابر فشار فرهنگی در غرب از یکطرف، و انعطاف روزافزون نسل دوم در زمینه غربی شدن از طرف دیگر شده است. نتیجه اینکه این تفاوت در روابط فردی، خانوادگی و اجتماعی بین این دو نسل ایجاد برخورد کرده و آنها را دچار تشنج کرده است و میکند. صاحبنظری در اینباره می گفت که ایرانی مهاجر که از یک فرهنگ باستانی آمده در درون دیگ نفوذ فرهنگی غرب مثل «گوشت نپز» عمل می کند، حتی اگر به ضرر او تمام شود. در حالی که نسل بعد از او که درغرب به دنیا آمده یا بزرگ شده و بجز فرهنگ غربی فرهنگ دیگری ندیده، خیلی راحت غربزده میشود. این تضاد بین مقاومت از اینسوی و انعطاف از سوی دیگر بین این دو نسل از تفاهم آنها با یکدیگر میکاهد و به اصطلاح ایجاد تشنج در روابط شان میکند.

1487-8

• نمونه این تشنج ها کدامند؟
– ازدواج های بیرون از ملیت یا مذهب، قبول یا عدم قبول عضو همجنسگرا در خانواده، آزادیهای فردی و جنسی، انتخاب نوع شغل و پیشه، مقاومت مردسالاری در رابطه با برابری حقوق زنان، آمیزش با شهروندان امریکایی، نحوه برخورد و معامله با سایر ملیت های مهاجر در امریکا و بسیاری نمونه های دیگر. بطوری که در زندگی روزمره خودمان می بینیم، مواضع و برخورد افراد هر یک از دو نسل مهاجر ایرانی با این قبیل موضوعات اغلب با هم متفاوت اند.
• چاره این تفاوت ها و تشنج های بحران زا در خانواده ها چیست؟
– بطوری که درکتاب کوچ بی بازگشت می بینیم، مقاومت شدید هر نسل اول مهاجر در برابر نفوذ فرهنگی کشور میزبانش نتیجه مثبتی ببار نخواهد آورد. یعنی یک مهاجر نمی تواند درون آب برود ولی انتظار داشته باشد که خیس نشود. از طرف دیگر، پذیرا شدن بی چون و چرای فرهنگ کشور میزبان توسط نسل دوم این مهاجرین خطر از دست دادن هویت فرهنگی – قومی آنها را در بر دارد. به عبارت دیگر، در نتیجه این روند نسل اول بصورت نه ایرانی نه امریکایی زندگی می کند و نسل دوم یکباره امریکائیزه شده وهویت فرهنگی خود را از دست میدهد. این حالت را امروزه میتوان بین مهاجرین آلمانی، انگلیسی، ایرلندی و یا ایتالیایی در امریکا دید که دیگرهویت فرهنگی خودشان را از دست داده اند.
درخاتمه باید گفت که فرهنگ ایرانی درچند دهه اخیرتحت فشار مضاعف قرار داشته است. فشار و نفوذ فرهنگ اسلامی از درون و فشار و نفوذ غرب بر مهاجران ایرانی از برون. از اینرو، اگر این فشارها به همین حالت ادامه پیدا کند احتمال از دست رفتن هویت فرهنگ ایرانی ما وخیم تر خواهد شد.
با سپاس فراوان از این فرصت و با اشتیاق خواندن کتاب تازه شما کوچ بی بازگشت.

____________________________

بیوگرافی هنری شهین دردشتی

دکتر شهین دردشتی، نقاش و نویسنده ایرانی ساکن لس آنجلس، سالهاست که در جامعه ایرانی امریکا بعنوان یک نقاش سبک امپرسیونیسم چهره ای شناخته شده است. او کار نقاشی را در سن 13 سالگی شروع کرد و این ذوق هنری خود را ابتدا از طریق درسهای خصوصی به همراه پژوهش در موزه ها و سپس ادامه آن از راه تحصیلات دانشگاهی توسعه داد، که سرانجام منجر به اخذ درجه دکترایش در رشته هنرهای زیبا شد.
نمایشگاه های نقاشی این هنرمند که دارای درجه دکترا در هنرهای زیبا با تخصص در رشته هنر در مدتی است، در دانشگاه هاروارد، یو.سی.ال.ای، آرت اکسپو در نیویورک، بورلی هیلز، هالیوود، لس آنجلس، لاس وگاس و نقاط دیگر برپا شده است. نمونه های آثار ایشان را میتوان در وب سایت زیر دید.
Shahinart.com
دکتر دردشتی که از دیرباز به تحقیق و بررسی علاقه داشته، حاصل کارهایش را در قالب نویسندگی هم ارائه داده است. او درکتاب شکوفایی در اینسوی که در سال 1996 به دو زبان فارسی و انگلیسی توسط مرکز پژوهش و آموزش لس آنجلس منتشر شد، نظرات خود را در در مورد سبک های مختلف نقاشی عرضه کرد. درتز دکترایش که در 2006 انتشار یافت، نقش ومقام ملکه استر را در ادبیات جهانی ودنیای هنر بررسی نمود. ودر مقالات متعددی که در مجلات به زبانهای فارسی و انگلیسی نوشت، برداشت های خود را از هنر و دنیای نقاشی امروز و همچنین راه های بهره گیری از آن در هنردرمانی را توصیف کرد. و اکنون، پس از پانزده سال تحقیق در زمینه فرایند درآمیختن مهاجرین ایرانی با فرهنگ امریکا در سی و شش سال گذشته، نتایج آنرا در چهارچوب یک داستانواره- بیان وقایع به زبان داستانسرائی – تحت عنوان کوچ بی بازگشت به دو زبان فارسی و انگلیسی توسط نشر درفک (یک مرکز انتشاراتی فعال در ایران، آلمان و امریکا) منتشر کرده است.

1487-9

By: Shahin Dardashti, Ph. D.

Javanan has recently had an interview with the Iranian painter/writer , Dr. Shahin Dardashti, about her recently published book, The Journey of No Return. The following is the summary of that interview.
What was your incentive for writing this book?
It has been 36 years since Iranians began to leave their homeland and immigrate to various parts of the world, particularly the U.S. During this tumultuous and adventurous journey, the lives of these immigrants have undergone a great deal of cultural changes of metamorphic proportion.
Since the beginning of this period, a number of valuable books have been published about these immigrants. They were, however, mainly about the political, historical and religious aspects of their lives, or based on the writers’ personal or family travel logs. But, there hasn’t been a book written on the cultural changes of these immigrants as they began to go through the process of cultural assimilation in America; a book to demonstrate the process of the changes in the individual, social and familial behaviors of the majority of the Iranian immigrants in the American culture, compare to the time they had lived in Iran. It was the idea of filling this gap that prompted me to write this book based on my 15 years of research.
Does this book include the life conditions of the Iranians before immigrating to the U.S.?
Yes. It was needed for making a comparison between their cultural way of life in Iran prior to coming to America, in order to see what they were and what they have become.
Why did you describe your book as a factual/fictional piece of writing?
Because I rendered factual events in fictional narratives. In other words, the life history of the Iranians from the World War-II up to the Revolution of 1979, and then their lives after immigrating to the U.S. have been narrated in a fictional style through my own perspective as the writer.
Which methods did you apply for conducting the related research?
In addition to historical and sociological research about the past 75 years, I had also researched about the life experiences of the Iranians in California, conducted numerous interviews and listened to life stories of so many. As a result, this book is written in such a form in which almost all Iranian immigrants will see some aspects of their life situations in the U.S.
Are you personally the narrator of the history of the past 75 years in this book?
No. This eventful, and at times life-threatening passage through seventy years of history has been depicted through the life of Pardees, the fictional main character of this book. Narrating the history of her life as a girl born in the post WW II Tehran, all the way through her childhood, adolescence, youth, marriage and then immigration to the U.S., is indeed a prototype of life history of thousands of Iranian immigrants.
Has the Farsi version of this book is also being published?
Yes, simultaneously. The purpose was that those members of the first generation of the Iranian immigrants who don’t have a good command of English language could also read it. In fact it is necessary for them and the generation of their children both to read such books: It will give them a more realistic perspective on how the two generation are viewing and treating each other in America. In fact, it might result in more mutual understanding and less frictions between them. .
What are some the causes of such frictions?
We know that going through the process of assimilation in a host culture is necessary for the survival of all immigrants. Among the Iranians, immigrants, however, each generation went through this process differently: The first generation, having come from an ancient culture, resisted the pressure and the influence of cultural assimilation in America, while the second generation embraced it rather readily. As a result, their different personal, familial and social conducts began to generate frictions between them.
What are some examples of such frictions?
Areas of marrying outside of one’s nationality or religion, accepting or rejecting homo-sexuality in the family, extent of individual and sexual freedom, choice of occupation and profession, male superiority vis-à-vis women’s equal rights, mixing with Americans, interacting with other immigrants, and a host of other issues. And as we can see in our daily lives, the reactions of each generation to such issues are different which cause frictions between them.
What could be done about such frictions?
As it is discussed in my book – The Journey of No Return- the resistance of the first generation and in facing cultural assimilation and the readiness of the second generation for being engulfed in it will only aggravate the situation. Instead, the first generation must realize that accepting some degree of cultural assimilation is necessary for their well-being. And also, the second generation must realize that becoming totally Americanized might make them lose their cultural identity, as is has been the case with others such as the German, English, Irish and Italian immigrants. .
And finally, we must all realize that the Iranian culture in general has lately been under forceful assault by two other cultures: The influence of the Islamic culture inside of Iran, and the influence of the Western culture upon the Iranian immigrants abroad. Needless to say that if this process continues, it could jeopardize the values of the Iranian culture as a whole.