سیاوش آذری
هفدهم سپتامبرجاری مصادف با اولین سالروز درگذشت خسرو پرویزی فیلمساز نامدار و نویسنده معاصر درلس آنجلس است.
خسرو از بدو ورود به امریکا چه درقلمرو انتشار نخستین نشریه ایرانی در جنوب کالیفرنیا در بلوار هالیوود وچه پس ازآن که دفتر سینمائی و فیلم را در وست وود دایرکرد، مرکز فعالیت های فرهنگی اش پایگاهی بود برای گردهم آئی هنرمندان سینما،تاتر،روزنامه نگاران وبسیاری دوستان وچهره هائی که باهنر و هنرمند سروکارداشتند.
همسروفادارش “مهین”پس ازدرگذشت خسرو باتلاش وکوشش چراغ دفتر را همچنان روشن نگاه داشته ودوستان ویاران با مراجعه به آن یاد خسرو راگرامی میدارند. مهین خانم سپاس دارد ازهمه دوستان ویارانی که به این ترتیب دوستی ورفاقت رامعنا بخشیده وهمچنان بخشنده اند
هنوز ایرانیان انقلاب زده به لس آنجلس سرازیر نشده بودند واینهمه کار وکسب ایرانی درشهر پانگرفته بود.درآن زمان اولین مجله ای که بطور هفتگی ومرتب درلس انجلس انتشارمییافت”ایران پست” به مدیریت خسرو پرویزی فیلمساز نامدارونوآورسینمای ایران بود. گرچه در ایران بعلت ساخت فیلم های ارزنده ای چون پل و نظائرآن به فیلمسازی نوآور مشهوربود ولی درامریکا قلمزنی راکه در خاندانش میراثی بی چون و چرا بود انتخاب کرد. عموی او رسول پرویزی ازنویسندگان برجسته عصر خود بودوخسروعلاوه براحاطه به کارفیلمسازی قلمی روان و شیوا نیز داشت و از همین امتیازبرای انتشار اولین مجله ایرانی در امریکا سودبرد.
روزی بدون آشنائی قبلی به دفترش رفتم و آمادگی خود را برای همکاری اعلام کردم و او بدون درنگ استقبال کرد.من نیزتا آنجا که ممکن و مقدور بود تحولاتی درظاهر و محتوای مجله بوجود آوردم و ایران پست هرهفته پربارتر و رنگین ترمنتشرمیشد…..
دفترمجله درقلب بلوارهالیوود قرارداشت که درواقع پاتوق هنرمندان بود بخصوص چهره هائی که ازایران میامدند. ازجمله ناصرملک مطیعی، امیر شروان کارگردان تاتر، ناصرمجد بیگدلی، رضاسرکوب وهمسرش سیمین (مقیم لندن) وشماری ازهنرمندان هنرهفتم باورود به لس آنجلس سراغ پرویزی ها میرفتند.خسرو و مهین با ورود بروبچه های اهل سینما به سرای پرلطف شان با تلفن دوستان مطبوعاتی و هنری مقیم لس آنجلس راخبر میکردند که بشتابید فلانی آمده… ویداقهرمانی هنرمندسینما پای همیشگی ویارویاوربچه های مجله بود،که بی ریا ودرنهایت لطف وصفا بدون کم ترین چشمداشت مادی درکمک به برو بچه های مجله ازسرجان مایه می گذاشت.چهارشنبه شبهاهمینکه خورشید ازپس کوه های هالیودپائین می رفت، مهین خانم همسرمهربان پرویزی با صفای شیرازی اش بساط غذاهای خوشمزه و نوشیدنی های الکلی وغیرالکلی راروی میزمی چید وازخبرهای پشت پرده و دست اول وپچ وپچ هادرمحافل ایرانی درصفحه “اخباروشایعات”مجله،رارنگین تر میکرد.
چهارشنبه شب ها درواقع هم آخرین مهلت درج مطالب بودوهم صفحه آرائی مجله.درچنان فضای دلپذیری هرخبرهنری که درایران ، امریکا واروپا رخ میداد اولین باردرکالیفرنیاازایران پست سردرمیاورد….
در محیط پرصفائی که پرویزی ها درمجله برقرار کرده بودند،همه باجان ودل کارمیکردند. انتشارمطالب مهم روز،درروزهای بحران انقلاب،ایران پست،که هنوزنه رادیو،تلویزیون یا نشریه فارسی با موقعیت ایران پست درلس آنجلس وجودنداشت این نشریه راباخبرهای سیاسی ،اقتصادی وهنری دست اول درکانون توجه ایرانیان قرارداد.درآن روزها ایرانیانی که دسته دسته وارد لس آنجلس میشدند،تشنه خبربودند وبه وسایل خبری ایرانی دسترسی نداشتند .اکثرایا زبان انگلیسی نمیدانستند یا اگر میدانستند نیزاخباررسانه های امریکائی با هدف گیری های خاص و جهت دارانتظارات آنان رابرنمیآورد!.ازجمله خبرهائی که نام ایران پست راناگهان برسرزبان ها انداخت مرگ ناگهانی ومشکوک یکی ازبانیان انقلاب اسلامی بودکه ایران پست باتیتردرشت درصفحه اول خود نوشت “هزاران ایرانی ازسراسر امریکا ازایران پست میپرسند:آیت الله طالقانی راکشته اند؟یا درج خبرهای رعب آوراعدام های انقلاب وسر انجام مرگ شاه فقید که ایران پست بعنوان تنها مجله فارسی زبان حرفه ای خارج ازکشوربه انتشار فوق العاده مبادرت کرد بیش ازهرزمان دیگر ایران پست یکه تازمیدان مطبوعاتی فارسی زبان بخصوص درغرب امریکا شد…
باگذشت ایام وبه راه افتادن تلویزیون ها ،رادیوها وچاپ نشریات تازه، پرویزی متوجه شد،بازاری که بعضابا اخبارنادرست بوجودآمده،دیگر جای ایران پست نیست. مجله راتعطیل کرد وبه تهیه عکس وفیلم بعنوان مستنداتی ازرویدادهای جامعه ایرانی درمنطقه ایرانی نشین وست وود پرداخت ودرعین تهیه عکس پاسپورت،آرشیو پرباری از هنرمندان و موضوعات مختلف فراهم کردوهمزمان باتاسیس کلاس هنرپیشگی و کارگردانی به آموزش جوانان با استعداد پرداخت.
این اواخرعلاوه برناتوانی جسمی که خسروراناگزیر به استفاده ازعصا کرد ازلحاظ تنفس بادشواری روبروشد و به استفاده ازکپسول اکسیژن روی آوردوسرانجام در80سالگی چشم ازجهان فروبست ودوستان و جامعه هنری ایران رابه سوگ نشاند.
روانش شادو یادش همواره گرامی باد.
