با یارا امیرباهنر که به زودی او را در صحنه های جهانی به عنوان یک هنرمند جوان و افتخارآفرین خواهیم دید، دو هفته پیش گفتگوی کوتاهی داشتیم که از نظرتان گذشت. در این مقاله یارا درباره ویلن و رازورمزهای آن بزبان ساده سخن می گوید.
****
من هر هفته برنامه های مختلف درسبک های مختلف با ویلنم اجرا میکنم. مردم همیشه از من درباره ویلن، سختی ساز و احساسی که بهش دارم ازم میپرسند. برای همین تصمیم گرفتم این مقاله رو درباره سازم و حسم بهش بنویسم. چون احساس کردم که مردم دوست دارند در این باره بیشتر بدانند وامیدوارم این مقاله مفید باشه و مردم با خوندنش لذت ببرند. چون من از مردم خیلی انرژی میگیرم. به خصوص در اجراهایم و خوب تمام این انرژی رو مدیون ویلنم هستم در واقع ویلن تمام زندگی منه.
در این مقاله سعی می کنم به زبان ساده بنویسم تا همه بتوانند با موضوع ارتباط برقرار کنند.
تاریخچه ویلون را خیلیها می دانند. من در اینجا مختصری از تاریخچه ویلن را برای عزیزانی که اطلاعات کمتری در این باره دارند مینویسم.
قدمت ویلن به قرن نهم میلادی برمیگردد. تقریبا تمام قاره ها میگویند که ویلن رو آن ها اختراع کردند. ولی ویلنی که به شکل امروزی می بینیم اولین بار در ایتالیا ساخته شد و بهترین سازندگان ویلن هم ایتالیایی بودند. از جمله معروف ترین آنها آنتونیو استرادیواری که برخی از سازهای ایشان میلیون ها دلار قیمت دارند و کیفیت صدای بسیار منحصر به فردی دارند و در دست نوازنده های بسیار حرفه ای و بزرگ دیده می شود.
و اما مگر میشود از ویلن حرف زد و اسمی از خداوند ویلن نیاورد؟ کسی که تحول بزرگی در نواختن ویلن به وجود آورد و هنوز که هنوزه آثار بی نظیر ایشان تدریس میشود. نیکولو پاگانینی بزرگ. یک ایتالیایی بی نظیر و تکرار نشدنی. قطعات بسیار منحصر به فرد ایشان در عین حال که ملودیهای زیبایی دارند بسیار دشوار و تکنیکی هستند و اجرای آنها کار هر نوازنده ای نیست. از نبوغ او همان بس که پاگانینی اولین کنسرت خود را در دوازده سالگی اجرا کرد و اولین قطعه خود را در ۱۳ سالگی برای ویلن و گیتار نوشت و در راس تمام آثار ایشان ۲۴ کاپریس پاگانینی قرار دارد.
نکته قابل توجه درباره ی پاگانینی پدر ایشان هست که به گفته خود ایشان برای تمرین بیشتر پاگانینی را حبس میکرده و گرسنه نگه می داشته تا تلاش خود را چند برابر کند و موفق هم شدند. من رو یاد سختگیری های پدر عزیزم میندازه که همیشه پیگیر تمرینات من و برادرم بودند. قابل توجه والدین امروزی که نمیگذارند قند در دل کودکانشان آب شود و دوست دارند بدون هیچ سختی شاهد نبوغ آنها باشند. یادمان باشد که درباره بزرگترین ویلنیست تاریخ صحبت می کنیم و تقریبا زندگی تمام بزرگان پر از سختی بوده و همین سختی ها و سختگیری ها انسان های بزرگ را ساخته است.
کمی جلوتر بیاییم جایی که موسیقی پاپ و این اواخر هیپ هاپ خیلی طرفدار پیدا کرده و هنوز دیده میشه که ویلن در تمام این سبک ها مورد استفاده قرار میگیرد.
و اما چرا ویلن اینقدر مهم، سخت و قابل استفاده در سبک های مختلف است؟ ساختار ویلن طوری هست که تمام نت ها، نیم پرده ها، ربع پرده ها و حتی فواصل کوچکتر از آن رو میشه باهاش به راحتی اجرا کرد و به همین دلیل در هر سبکی از موسیقی از ویلن استفاده میشه. چه در موسیقی سنتی کشور خودمون ایران که آهنگ های بسیار ماندگار و ملودی های بسیار زیبایی با ساز ویلن اجرا شده و این ساز را به موسیقی خودمون آوردیم و چه در موسیقی ترکی، عربی، سبک های مختلف موسیقی در اروپا و امریکا، همه و همه میبینیم که همچنان ویلن به صورت تکنوازی و گروه نوازی استفاده میشود.
ویولن، ویولا، ویلن سل، کنترباس را اگر یک خانواده ببینیم شاید بتوانیم بگوییم کنترباس پدر خانواده، ویلن سل مادر، ویولا برادر بزرگتر و ویلن فرزند کوچک خانواده است. البته این فقط یک مثال است و در واقع کنترباس از این خانواده نیست. (من چون خودم فرزند کوچک خانواده بودم میتوانم این شیطنت و کوچولو بودن رو حس کنم. حتی در ارکستر هم مثل خانواده همه حامی این ویلن کوچولو یا همون فرزند کوچک خانواده هستند و با زیر صداهای مناسب تکنوازی ویلن را زیباتر یا در واقع تکمیل میکنند.)
ویلن کوچکترین ساز زهی آرشه ای است که میگویند قبلاً ویولا ساز مهمتری بوده و ویلن به خاطر کوچک بودنش ارزان تر بوده و فقرا با آن مینواختند که یکی از این فقرا همان پاگانینی اسطوره بوده که گویا بعد از تحولی که در این ساز به وجود آورد ویلن مهمترین سازه زهی آرشه ای شد.
یک مثالی هست که می گویند موزیسین ها خوشحال ترین انسان ها هستند. من به عنوان یکی از کوچکترین اعضای خانواده موسیقی فکر می کنم این کاملاً درسته. یک هنرمند یا یک نوازنده همیشه درحال اجرا برای یک، دو یا چند هزار نفر هست و مدام در حال گرفتن انرژی از اطرافیان هست که این بسیار ارزشمند و دست نیافتنی است.
وقتی به زندگی مردم نگاه می کنم میبینم که یکی از مهمترین چیزها در زندگی مردم موسیقی است. مردم با موسیقی گریه می کنند، میخندند میرقصند، اوقات شان را می گذرانند، فیلم می بینند و به طور کلی همیشه برای لذت بردن از یک لحظه از موسیقی کمک میگیرند. من تمام اهدافم در زندگی در موسیقی و ویلن خلاصه میشه و خیلی خوشحالم که پدرم من را با موسیقی آشنا کردند و به زندگی من و برادرم هدف دادند و از همین جا ازشون تشکر می کنم و دستشان را میبوسم.
شما میتوانید یک شبه پولدار شوید ولی به هیچ عنوان نمی توانید یک شب هنرمند شوید. چرا که هنر از معدود چیزهای باقیمانده در این دنیا هست که نمیتوان با پول خرید و باید برای آن زحمت کشید.
بیایید ویلن بزنیم، بیایید موسیقی بدونیم، بیایید هنرمند باشیم، بیایید شاد باشیم و از زندگی لذت ببریم.