گیتی کوشکانی، فشن دیزاینر با ذوق و هنرمند، اینک مسیری را دنبال می کند، که به آینده ای روشن و طلایی میرسد چرا که او به جنبه های انسانی فشن و به جلوه های عاطفی و افتخارات سرزمین مادری اش در زمینه فشن اهمیت می دهد.
در گفتگویی با گیتی کوشکانی، با دیدگاههای متفاوت او آشنا می شویم.
گیتی کوشکانی که در ژانویه گذشته، یک فشن شوی موفق در سن دیاگو برگزار کرده می گوید برگزاری آن فشن شو، بهانه ای برای آشنایی با جامعه ایرانی، سلیقه و نظر و دیدگاه شان بود، البته بسیاری از اورنج کانتی و لس آنجلس هم آمده بودند خیلی تشویق کردند، برای خیلی ها تعجب آور بود که تا آن روز مرا نمی شناختند، امریکایی های مقیم شهر بیشتر می پرسیدند اینکه تا حالا کجا بودی؟ چرا طرح هایت را رو نمی کردی و برایشان توضیح دادم که مدتها محدوده کارم خصوصی بود. مشتریان خود را داشتم ولی با تشویق آنها تصمیم گرفتم کارم را گسترش بدهم، چون مدتها بدلیل مشغله خانوادگی، امکان حضور در فضای بزرگتر را نداشتم خوشبختانه اجرای همان فشن شو، به من انرژی زیادی داد، دیدم که کارهایم سخت مورد توجه سلیقه های مختلف قرارگرفته است.
شیوه واستایل کارم
اصولا هر طراحی باید استایل خاص خود را داشته باشد، باید بقولی امضایش زیر آن طرح باشد باید منحصر به فرد، ویژه استعداد و توانایی و ابتکار خودش باشد. شعار من در فشن این است که شخص باید در لباس خود احساس آسودگی و راحتی بکند، بعد زیبا و دلنشین باشد و در نهایت کلاس خود را داشته باشد و سن و سال و زمان خاص را نپذیرد بقولی Timeless, Ageless باشد در نهایت زن وقتی زیباست که در لباس خود راحت و خوشحال باشد چه یک زن مهندس و چه دکتر، چه سوارکار، چه ورزشکار، هرچه باشد، باید در لباس خود احساس آرامش و شادی کند، اسیر و برده لباس و مد روز نباشد من هیچگاه در مد روز کارهای کلیشه ای و تقلیدی کار نمی کنم من همیشه می خواهم کارم منحصر به فرد خاص و متمایز باشد. من هرگاه به لباس های قدیمی، مثلا در فیلم های کلاسیک سینما چون بربادرفته نگاه می کنم، دلم می گیرد که چگونه خانم ها در آن زمان ها اسیر مد بودند، اسیر یک سری لباس های کلیشه ای، که با سیم و نخ و طناب و گیره، آنها را چنان دربر می گرفت که حتی امکان نفس کشیدن نداشتند و بسیاری از آنها به خود عطرهای تند می زدند تا اگر بحال بیهوشی افتادند، خود را هشیار نمایند.
در چین و ژاپن فشن مفهوم شکنجه آوری داشته، چون پاهای کوچک مد روز بوده، پاهای دختران را در کفش های چوبی جای می دادند که گاه سبب شکستن استخوان ها و معلول شدن شان می شد. کفش های با پاشنه های خیلی بلند، لباس های تنگ و چسبان که یک زن را تحت فشار بگذارد، هدف من در فشن نیست، سرلوحه کار من، طرح های من، راحتی و ریلکس بودن است. من از جنبه های انسانی و سلامتی جسم و روح نیز به فشن نگاه می کنم، بعضی خانم ها به صرف اینکه برخی لباس ها رنگین و ارزان هستند و بقولی مد روز هستند آنها را به تن می کنند درحالیکه بعضی از این پارچه ها و رنگها، سبب بیماریهای گوناگون میشود، باید تا حد ممکن از پارچه ها و فبریک های طبیعی، از الیاف طبیعی استفاده کرد. باور کنید برخی از پارچه ها و رنگهایشان که از مواد نفتی می آید سرطان زاست خصوصا خیلی از لباسهای ورزشی خانم ها، حتی آقایان که با عرق کردن، سموم خطرناکی را به بدن انتقال می دهند، لباسهای 5 دلاری چینی و هنگ کنگی که خطرات جدی با خود می آورند.
من مخالف لباس های پوست هستم
من از مخالفان لباس هایی هستم که از پوست حیوانات تهیه میشود، یا از آنها کفش و کیف می سازند، خیلی ها نمی دانند که پوست این حیوانات را با چه شکنجه هایی از تن شان جدا می کنند و چه فریادها و ضجه هایی در پشت این لباسها و کفش ها خوابیده است من پارچه های ایرانی، که از الیاف طبیعی است بر هر پارچه و پوستی ترجیح میدهم.
چگونه با فشن آشنا شدم؟
من از سن کودکی، با تکه های پارچه و با کاغذ، لباس درست میکردم، با تشویق خانواده، پیش رفتم، دوره هایی هم دیدم، ولی حقیقت را بخواهید هنر فشن باید در ذات آدم ها باشد، خلاقیت و ابتکار باید در وجود آدم ها باشد وگرنه با کلاس ها، کالج ها نمی توان طراح شد.
من سالها برای خود لباسهایی را طراحی می کردم و می دوختم و می پوشیدم، می دیدم که چگونه در خیابان و گذر و در محافل و مجالس، خانم ها جلوی مرا می گرفتند و می پرسیدند که این لباس را از کجا خریده ام و وقتی می گفتم خود طراحی کرده و دوخته ام، حیرت می کردند و همین ها مرا بطور جدی به سوی فشن کشاند و از چند سال پیش آمادگی پیدا کردم، از یک خیاط کمک گرفتم و بعد روی پارچه های مختلف تحقیق کردم، فبریک های طبیعی را دستچین کردم وکم کم طرح های دلخواه خود را آماده ساختم و از 2 سال پیش بطور جدی کارم را با یک فشن شو شروع کردم.
الگوی من
یکی از افرادی که درکار فشن همیشه مرا تحت تاثیر قرار میدهد، کوکو شانل است. زنی که در اوج مردسالاری فشن، آنهم درهمان جنگ جهانی دوم، به عرضه فشن آمد قوانین خاص خود را آورد، ثابت کرد که فشن فقط در اختیار و حیطه مردان نیست و دیدیم که درسطح جهانی درخشید و راه را برای همه فشن دیزاینرهای زن هموارکرد. درواقع از صفر شروع کرد، هیچکس الگویش نبود. من از او بسیار آموختم، از مقاومت اش، از ابتکارش، از راهگشائی اش.
سبک خود را دارم
من چون هر طراح مستقل و مبتکری، سبک خاص خود را دارم و معتقدم هر طراحی باید به زبان جامعه خود، به سلیقه و نظرآنها، به شرایط زمانه خود توجه کند، ولی درعین حال دیدگاه خود، ابتکار خود، سلیقه و سبک خود را ارائه بدهد.
در طی سالهای اخیر بخصوص زنان ایرانی نشان دادند که عروسک نیستند، موجودات چند بعدی با توانایی های ویژه هستند. و من هم عضوی از همین جامعه زنان هستم، که می کوشم تا نشان بدهم چقدر زن ایرانی می تواند در هرعرصه و میدانی بدرخشد سبک من امضاء خود را دارد، تقلیدی نیست و با خود پیام های ویژه ای دارد.
برنامه های آینده
من در تدارک برگزاری یک فشن شو در لس آنجلس هستم، یک سری پارچه از ایران آورده ام، حالت سنتی ندارد بلکه سلیقه ایرانی را در شرایط امروز دارد، شاید خیلی ها ندانند فشن ریشه در ایران دارد شاید خیلی ها ندانند که چه ذوق و استعدادی در زمینه فشن درجمع ایرانیان وجود داشته و دارد.
بسیاری نمی دانند که کفش پاشنه بلند و شکیل از ایران آمده و حتی در موزه لوور جای دارد و شاید میلیونها نفر درسراسر جهان از آن خبرندارند ولی ایرانیان بی خبرند، بسیاری می دانند کت و شلوار از ایران آمده وارد فشن شده است، اینها را تاریخ فشن میگوید، موزه ها می گویند.
در شرایط امروز ایران، در اوج محدودیت ها و سانسورها، بگیرو ببندها، اگر به لباس خانمهای درون نگاه کنید، چنان طرح های زیبا، لباس های شکیل، رنگهای طبیعی و چشمگیر می بینید که باورتان نمی شود، زن هنرمند و طراح ایرانی در هرشرایطی می درخشد خوشحالم که جامعه امریکایی از طرح های من استقبال خوبی کرده و خوشحالم که نسل جوان ایرانی در سن دیاگو و حتی لس آنجلس، به طرح های من توجه خاص نشان داده وهمین ها مرا تشویق کرده که بزودی به لس آنجلس بیایم و فشن شوی خود را برگزارکنم.
***
www.gklefashion.com
Facebook:Giti Kooshkani
GK Le fashion
[email protected]
Instagram: @Giti koosh
