مرتضی بیش از50 سال است روی صحنه ها می خواند و محبوب چند نسل ایرانی است
خاطره آهنگهای انارانار، میترسم، دایه دایه ، همیشه در اذهان مردم می ماند
عکس روی جلد از بهروز دلجو
وقتی به تاریخ موسیقی هر مملکتی نگاه بکنیم از هرنسل فقط تعدادی ماندگار میشوند که در توده مردم و بین چند نسل مورد توجه قرار گرفته اند وکارهایشان، بارها و بارها بازسازی شده و انگاری مردم هردوره با آنها زندگی کرده اند و جزو خاطرات یک جامعه و منظور شدند. در موسیقی ایرانی هم چنین فرمولی رو را داریم از زمان های گذشته باربد، نکیسا و رامتین و…. ودر عصر نه چندان دور که موسیقی در مملکت ما شکل و شمایل جدی تر می گرفت و از قالب درباری در آمد و به میهمانی ها کشیده شد و بعد به صورت موسیقی سنتی راهی بازارعامه شد.
از این دوره می توان به عارف و شیدا اشاره کرد و در دورۀ بعد به بنان و فاخته ای و خوانساری و …. حتی در محدوده ی موسیقی کوچه بازاری نامهای ماندگاری چون سوسن و آغاسی و…. را میشود ذکر کرد.
وقتی موسیقی هارمونی به وسیله چند نفراز موسیقی دانان ایران مورد توجه قرار گرفت مثل خالقی، حنانه، واروژان، آندرانیک و چشم آذر شکل ارائه موسیقی به نحو قابل توجهی تغییر کرد و چون این نسل برای ارائه کارهای خودشان احتیاج به بلندگو و بیان کلمات که مکمل موسیقی باشد داشتند، در مدت کوتاهی تعداد کثیری جذب این نوع موسیقی شدند که پاپ خوانده می شد.
البته زمزمه موسیقی پاپ از پیدایش بهرام سیر و ویگن و منوچهر، مهرپویا، عارف و روانبخش در بین مردم اوج گرفت و برای خودش جایی باز کرد.
بعد از این بزرگان، سیل جوانان مشتاق به طرف موسیقی پاپ جاری شد که در این مدت خوانندگانی چون داریوش – ابی – شهرام- ستار- گوگوش- شهره – لیلا و … از آن جمله مرتضی بود.
این گروه در مدت بسیار کوتاهی با حضور تلویزیون در ایران به سرعت جای خود را در جامعه باز کردند و تعدادی از خوانندگان این نسل جزو ماندگاران موسیقی پاپ شدند. نکته جالب اینکه تمامی خوانندگان این چند نسل گذشته تا قبل از انقلاب در هرشکل موسیقی، شناسنامه خاص و فرم صدای خودشان را داشتند مثل الهه- دلکش- مرضیه – هایده- ویگن- بنان- مهستی – و غیره… و همین طور نسل آخر قبل از انقلاب هم صداهایی دارای شناسنامه مجزا بودند.
بعد از انقلاب تعدادی از خوانندگان تن به کوچ اجباری دادند و در تبعید به فعالیت خودشان ادامه دادند و گروهی در مملکت ماندگار شدند که اجازه فعالیت نگرفتند.
یکی از خوانندگان مهاجر مرتضی برجسته بود که در بدو ورود با آلبومی جنجالی به اسم دایه دایه سر وصدای زیادی برپا کرد و با آلبوم بعدی هیمه و آهنگ انار انار، توانست به دروازه های شهرت دوباره دست پیدا کند. او در سالهای متمادی و هرسال یک آلبوم به بازار ارائه کرد که هر کدام از جذابیتی منحصر به فرد برخوردار بود و مخصوصا که در کوران جنگ ایران و عراق که دلگیری و سیاهی به روی مملکت سایه انداخته بود توانست با این آلبومها که اکثراً تم شاد داشتند مثل سالهای اولیه بعد از انقلاب روحیه بهتری به مردم دهد و اندکی از اندوه مردم بکاهد و همین سبب شد که پایگاه متفاوتی در بین مردم داشته باشد.
با مرتضی از زمانهای دور رفاقت داشتیم آن روزهای داغ مجله جوانان ایران مرتضی فقط 16 سال داشت که با خواندن آهنگهای متن فیلم آغاز به کار کرد و قبل از اینکه بوسیله برنامه فریدون فرخزاد به شهرت برسد چندین آهنگ در متن فیلمها اجرا کرده بود. از همان سالهای نوجوانی با حسین واثقی که شیفته صدای پرقدرت مرتضی بود شروع کرد. و زمانی که در خدمت سربازی بود بوسیله یک سرهنگ ارتش با یکی از دست اندرکاران رادیو آشنا میشود و همین آشنایی باعث معرفی او به پرویز مقصدی که آن روزها جزو یکی از بهترین آهنگسازان موسیقی پاپ بود شد و آهنگ عشق زودگذر ثمره این همکاری بود که در دو فستیوال شوی میخک نقره ای بین شرکت کنندگان مقام اول را بدست آورد . او که همزمان در رشته معماری تحصیل می کرد وهمچنین در صندوق کارآموزی وزارت کار مشغول بود، به پیشنهاد لقمان ادهمی با هم شروع به همکاری نمودند و چندین کار مشترک راهی بازار کردند که تعدادی ازآنها از اشعار خود لقمان بوده مثل فقیر و دراین ایام تعدادی از شعرای بنام وآهنگسازان برجسته مثل ایرج جنتی عطائی – اردلان سرفراز- بابک بیات- محمد اوشال و غیره به استعداد مرتضی در قدرت خوانندگی، توجه بیشتری نشان میدهند و آثار ماندگاری در نتیجه این همکاری باقی می ماند که می توان از داداجان- واسه من گریه نکن- کوچ- میترسم را نام برد.
مرتضی حدود 600 آهنگ اجرا کرده که در طول 54 سال فعالیت هنریش شناسنامه هنریش را پر بار کرده.
بدون اقرار شاید بیش ازنیمی از این آهنگها جزو بهترین آهنگهای روز بوده اند و مطمئنا سالهای سالها آنها را زمزمه خواهند کرد و بوسیله نسلهای آینده دوباره خوانی خواهند شد.
مرتضی درکنار خوانندگی اولین کامپیوترگرافیست ایرانی هم هست و دستی به شعر هم دارد و درسالهای اخیر اکثر آهنگهای موفق را خودش ساخته و نوشته.
هنرمندی که بیش از50 سال محبوب نسلها بوده مطمئناً در تاریخ فرهنگ مملکتش مکان والایی دارد مضافاً بر اینکه در فرهنگ ما ایرانی ها قبل از بررسی هر هنرمند، ازنظر دیدگاه تشخیص ومردمی او را قضاوت می کنند. و خوشبختانه دراین مورد مرتضی برجسته درجایگاه بزرگی از احترام اجتماعی قرار دارد به دلیل فعالیت های اجتماعی- فرهنگی و خیریه اش.
همچنان که سالهاست در مقام یک خواننده طراز اول و پرقدرت قرار دارد برایش آرزوی سلامت و موفقیت بیشتر داریم.
گفتنی درمورد مرتضی و فعالیت هایش بسیار است که در گفتگویی در آینده با او سئوالات زیادی دارم که مطرح خواهیم کرد.
