1511-3

1511-4

«اَبی قاسمی» را بسیاری بعنوان یک ر هبر توانای ارکسترهای بزرگ می شناسند، گروهی او را بعنوان یک آهنگساز با ذوق و نوازنده ای چیره دست می شناسند و خیلی ها او را یک استاد موسیقی، یک مدرس هنر به یاد دارند و شاگردان بسیاری تحت تعلیم او به نوازندگان مسلط و پر از توانائی مبدل شدند و به ارکسترهای بزرگ راه یافتند، شاگردان بسیاری پزشک و وکیل، مهندس و بیزینس من و بیزنس وومن شدند ولی خستگی و کسالت روزگار را با نوازندگی از تن بیرون می کنند، همه به اَبی قاسمی احترام خاص دارند و خیلی از آنها در شب 12 جون در ویلشیر ایبل تئاتر حاضر میشوند تا شاهد هنرنمایی استاد خود در صحنه باشند.
اَبی قاسمی سالها بود با همه توانایی ها، از صحنه بدور بوده، ولی همچنان به تدریس و تعلیم موسیقی مشغول بود. درحالیکه خیلی ها از او می خواستند به صحنه برگردد و سرانجام بعد از سالها او را در یکشنبه شب 12 جون بروی صحنه دیدار می کنیم.

1511-5

• وقتی می پرسیم چرا این همه سال از صحنه دور بودید درحالیکه جایتان خالی بود، می گوید:
– فضای موسیقی ایرانی در امریکا بویژه لس آنجلس، مدتها بود بیشتر در یک سری اجراهای معمولی، حتی بدور از نوازندگان نامدار و اصیل، با تکیه به سیستم دیجیتالی پیش میرفت، موسیقی جدی خصوصا موسیقی بدون کلام مفهوم واقعی خود را نشان نمی داد از سویی اشتیاق مردم به شنیدن این نوع موسیقی کمتر شده بود درحالیکه در جامعه میزبان هر روز نسل جوان به سوی این نوع موسیقی کشیده می شد، من از حدود 20 سال پیش ترجیح دادم همه فعالیت هایم را در تدریس موسیقی خلاصه کنم و تقریبا آهنگسازی و نوازندگی را کنار گذاشته بودم تا با دو سه تن از هنرمندان موسیقی از جمله همایون خسروی حرف زدیم، با خود گفتیم بهرحال مسئولیت هایی بر دوش ماست باید در زمینه موسیقی بدون کلام گامی برداریم که کمکی به شناخت بیشتر این موسیقی برای جوانان باشد. و همین ها سبب شد تا اندیشه برگزاری این کنسرت در ذهن مان جان بگیرد.
• البته در طی این سالها همکاران خوب شما، چون شهرداد روحانی، استرانس و فرح و فرید فرجاد به این مهم پرداختند و کنسرت هایی هم برگزار کردند، که مورد توجه قرارگرفت.
– باعث خوشحالی بود، چون این هنرمندان راستین با موزیک روز جهانی حرکت می کنند و نسل جوان را هم به سالن های خود کشیدند ولی من خوب می دانم که نسل بزرگتر از کنسرت انتظارات دیگری هم دارد اینکه خاطره هایشان زنده می شود.

1511-6

• شما در کنسرت 12 جون، برای این نوع علاقمندان چه فکری کرده اید؟
– ما با کمک ارکستر بزرگ و گروه رقص که جمعا 65 نفر هستند، در شب 12 جون بروی صحنه میرویم آن شب نه تنها چند اثر از صبا و موتزارت اجرا می کنیم، بیشترین بخش برنامه به یادواره بزرگان موسیقی ارتباط دارد که زنده کردن خاطره های زیبای گذشته است، آهنگهایی از قمر، بنان، ویگن، هایده و سوسن و چند چهره ماندگار دیگر که مردم با همه آهنگهایشان خاطره دارند.
این آهنگها را با گروه کر و خود مردم اجرا می کنیم، شیوه اجرای آهنگها و بهره از سیستم های صوتی، به کلی با گذشته تفاوت دارد، چرا که ما می کوشیم موسیقی ها را با اصالت های همیشگی به گوش ها برسانیم از سازها بصورت اگوستیک بهره می گریم. از رقصنده ها که گروه معروفی هستند، در زمان مناسب و با توجه به آهنگها استفاده می کنیم، حدود 5 اجرای رقص داریم که شامل رقص والس یونانی و بالروم نیز میشود. و سورپرایزهایی هم داریم از جمله یک دختر هنرآموز 7 ساله خواب های طلائی را می نوازد.
این شب را من به همه عاشقان موسیقی و شاگردان خود طی سالها، تقدیم می کنم که در طی 20 سال گذشته با آنها کار کرده و لحظات پرشوری داشته ام.
شانس بزرگ من این بوده که در خانواده هنرمندی بزرگ شدم، پدرم و برادرانم همه موزیسین بودند، من برای تحصیل موسیقی از ایران به لندن رفتم و بعد به امریکا آمدم، همچنان آموختم، نواختم و در صحنه ها اجرا کردم و آهنگهای مدرن و کلاسیک ساختم، از جمله اثری مدرن برای خواهرزاده خودم پیروز خواننده معروف ساختم. من و یارانم بی صبرانه در انتظار شب 12 جون هستیم، تا با مردم قشنگ ترین خاطره ها را بسازیم، با آهنگهایی که در قلب من سالها جای داشته، همصدا شویم هم آهنگ و آوا شویم.
برنامه های سورپرایز و غیرقابل پیش بینی برای آن شب داریم که شاهدش خواهید بود.

1511-7