مروري بر فيلم:THE DESCENDANTS
كارگردان: الكساندر پاين
بازيگران: جورج كلوني– شايلن وودلي– امارا ميلر
نيك كروس– پتريشياهستي– لوبريج – رابرت فورستر
فرح شكوهي
در شرايط امروز سينما كه در پشت پرده پخش كنندگان حرف اول را ميزنند و بر فيلمساز و بازيگر و تهيه كننده حكومت مي‌كنند، ستاره دادن به فيلم ها آسان نيست، چون گاه بازيگران فيلم در نهايت هنر خود ايستاده اند، ولي فيلم مايه اي ندارد، كارگرداني ضعيف است، ولي بندرت در طي سال به تماشاي فيلمي ميرويم كه سخاوتمندانه به آن ستاره مي‌بخشيم.
فيلم The Descendants از همان نادر فيلم هايي است كه همه امتيازات لازم را براي فيلم ارزشمند دارد، چون از كارگردان گرفته تا فيلمبردار، تا بازيگران با سابقه و جوان، همه در قالب خود جا افتاده و نهايت هنر و توانايي خود را ارائه داده اند. فيلم داستان يك خانواده سرگشته، در انتظار، غمگين و تاحدي بلاتكليف است، خانواده اي كه ناگهان همه بار خود را بر دوش پدر خانواده مي‌گذارد، كه كمتر عادت به قبول مسئوليت هاي داخلي را داشته است، مردي كه بدليل شغل خود مرتب در سفر بوده و حتي از رويدادهاي پشت پرده زندگي خود بي خبر مانده است.
مت كينگ كه نقش او را جورج كلوني بازي ميكند، همان مرديست كه از سويي همسرش اليزابت (پتريشيا هستي) بدليل حادثه سقوط از اسكي روي آب بحال كوما در بيمارستان است، از سويي درگير فروش يك ملك بزرگ است، از جهتي دختر بزرگش الكساندرا (شايلن وودلي) سركش و عاصي شده و حاضر به عيادت مادر نيست، در ضمن دختر كوچكترش اسكاتي 
(امارا ميلر) در اندوه بزرگي فرو رفته است، اين همه بار سنگين، اين همه فشار، براي مت كينگ ظاهرا قابل تحمل نيست. ولي مت هنوز مي‌كوشد روحيه قوي داشته باشد، او از طنز دست نمي‌كشد و حتي با واقعيت تلخ ديگري كه همسرش درواقع وصيت كرده در چنين شرايطي او را خلاص كنند كنار آمده است.
الكساندر پاين كارگردان بسيار تواناي فيلم، بعد از 5 سال سكوت، دوباره به هاليوود بازگشته است، از او فيلم هاي قابل ارزشي چون About Schmidt/, Electric
Side Ways را ديده ايم كه هركدام ويژگي هاي خود را داشتند و از يك كارگرداني هوشمند سخن مي‌گفتند.
الكساندر در اين فيلم نيز همه هوشمندي خود را بكار گرفته، او شخصيت مت كينگ را بسيار متفاوت و بصورت دو روي سكه در آورده، در حالتي شاد و طنزگونه، در حالتي اندوهگين و افسرده، چراكه در
اوج تلاش هاي مت براي سر و سامان دادن به زندگيش و اندوه و تالم بخاطر همسرش، ناگهان از زبان دخترش الكساندرا مي‌فهمد كه پتريشيا همسرش در پشت پرده به او خيانت مي‌كرده و حتي در تدارك طلاق بوده است. اين ضربه كاري، مت را كاملا گيج ميكند، ولي نكته جالب اينكه در چنين حالتي مت تبديل به يك پسربچه كنجكاو مي‌شود كه ميخواهد معشوق همسرش را بشناسد و با خود دخترانش را هم همراه ميكند.
جورج كلوني در اين فيلم در نهايت هنر بازيگري خود قرار دارد، بجرات هيچكس بجز او نمي‌توانست اين نقش را بازي كند، چون نقش مت كينگ، يك نقش كاملا پيچيده اي است و بازيگر بايد هر لحظه چهره عوض كند. فيلم تفكر تماشاگر را مي‌طلبد، ساختار جامعه را نشان ميدهد، اينكه در اوج خشم، منطق را جلوي روي خود قرار ميدهد، ولي در بعضي لحظات طاقت از دست ميدهد، از جمله صحنه خلوت مت با همسر در كوما رفته اش در اتاق بيمارستان وفريادهاي خشم آلود اوست كه الكساندر پاين اين صحنه را با زيبايي و احساس خاصي ساخته است.
كارگرداني فيلم نه تنها نقصي ندارد، بلكه در نهايت كمال است، ضمن اينكه برداشت از نوول معروف كاي هارت همينگز توسط دو فيلمنامه نويس صاحب سبك: نات فكسون و جيم راش با آن ديالوگ هاي زيبا، تحسين انگيز است. در اين ميان نه تنها جايزه گلدن گلوب، بلكه اسكار هم حق جورج كلوني است، او بعد از سالها كانديدا شدن اين بار حرف اول را ميزند او بايد امسال دركنار ستارگاني چون ويولا ديويس و مارتين اسكورسيزي در بلنداي اسكار بايستد.
